7 λόγοι που αγαπάμε τα «τρομερά δυάρια»
Είναι μια από τις πιο δύσκολες αλλά και πιο διασκεδαστικές ηλικίες.
Η ανατροφή ενός παιδιού δύο ετών είναι κάπως όπως όταν έχεις ένα φίλο που κάθε φορά που βγαίνετε έξω μαζί, μονίμως μεθάει και τη μια στιγμή είναι η ψυχή του πάρτι, την άλλη αρχίζει και σπάει πράγματα στο μπαρ. Μια σχέση σκοτσέζικο ντους.
Σε αντίθεση όμως με το φίλο που αγαπάει (υπέρ του δέοντος) το ποτό, τα νήπια είναι, επιπλέον, τόσο χαριτωμένα, που ένα χαμόγελό τους αρκεί για να ξεχάσουμε, έστω και για λίγο, το γεγονός ότι για ακόμα μία φορά, μας γκρέμισαν το σπίτι. Ακολουθούν, συγκεκριμένα, επτά λόγοι για τους οποίους αγαπάμε τα λεγόμενα «τρομερά δυάρια», τα παιδιά στην ηλικία των δύο ετών.
1. Ο ενθουσιασμός τους είναι μεταδοτικός. Χάνουν το μυαλό τους μπροστά σε απλά πράγματα όπως οι μπουρμπουλήθρες, τα αυτοκόλλητα, τα μπαλόνια και οι μαρκαδόροι. Για τον ίδιο λόγο, είναι ιδανική παρέα για χριστουγεννιάτικες κατασκευές (εκτός αν αποφασίσουν σε ανύποπτο χρόνο να καταστρέψουν ό,τι έφτιαξαν και αρχίσουν ξαφνικά να διαλύουν τα στολίδια που δημιούργησαν με τα μικροσκοπικά χεράκια τους).
2. Έχουν ανεξάντλητη ενέργεια. Μέχρι που ξαφνικά τελειώνουν οι μπαταρίες τους και μπορούν να κοιμηθούν για δώδεκα ώρες σερί. Όταν λοιπόν καταφέρνουμε να τα εμπλέξουμε σε μια διαδικασία καθαριότητας του σπιτιού/μαγειρέματος/σωματικής άσκησης, γίνονται οι πιο ενθουσιώδεις συνεργάτες!
3. Απολαμβάνουν να βοηθούν τη μαμά και τον μπαμπά. Κάποιες φορές, τουλάχιστον. Σε συνέχεια λοιπόν του λόγου νούμερο δύο, μπορούμε να τα… εκμεταλλευτούμε όταν είναι στις καλές τους, για να σκουπίσουν το τραπέζι ή το δάπεδο της κουζίνας με αυθεντική προθυμία.
4. Ξέρουν τι θέλουν. Και το ζητούν επίμονα… μέχρι τουλάχιστον να συνειδητοποιήσουν ότι θέλουν κάτι άλλο ακόμα περισσότερο. Και αν και «νέοι» στην πιάτσα, βρίσκουν πονηρούς τρόπους να το διεκδικήσουν, κάνοντας γλύκες στη μαμά και τον μπαμπά, κάνοντας τον άρρωστο/την άρρωστη ή τον πεινασμένο/την πεινασμένη.
5. Είναι στις ομορφιές τους. Ακροβατούν με χάρη ανάμεσα στη βρεφική και την παιδική ηλικία, καθώς ενώ διατηρούν ακόμα την αθωότητα και τη γλύκα ενός μωρού, ταυτόχρονα έχουν αρχίσει να αποκτούν τα πιο καλοσχηματισμένα χαρακτηριστικά ενός μικρού παιδιού.
6. Οι χειρονομίες της αγάπης τους μας κάνουν και λιώνουμε. Αρκεί, ακόμα και μετά από μια ζόρικη ημέρα, να έρθουν και να μας αγκαλιάσουν στον καναπέ (πόσο μάλλον να μας πουν «σε αγαπώ, μαμά»), για να ξεχάσουμε ως διά μαγείας όλες τις ιδιοτροπίες με τις οποίες μας ταλαιπώρησαν πριν από λίγες ώρες.
7. Είναι τρομερά διασκεδαστικά. Προσπαθούν να είναι το επίκεντρο της προσοχής και συνήθως το καταφέρνουν. Ιδιαίτερα όταν το προσπαθούν με το σωστό τρόπο: τραγουδώντας, χορεύοντας, κάνοντας γκριμάτσες και λέγοντας αστείες ατάκες. Αλλά και τις ώρες που δεν το προσπαθούν, απλά μέσα στην αθωότητά τους εκφέρουν μια λέξη κάπως διαφορετικά, τα τρομερά δυάρια και πάλι μας κάνουν να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τις στιγμές μας με τα τρομερά δυάρια, όσο κι αν μας ταλαιπωρεί αυτή η ηλικία. Άλλωστε, όπως λένε οι φήμες, μεγαλώνουν πάρα, πάρα πολύ γρήγορα