Κλασική αξία και σχέση αγάπης: καλοκαίρι με τον παππού και τη γιαγιά

Μια σχέση που δοκιμάστηκε λόγω της πανδημίας – μια αγάπη που στερηθήκαμε αλλά τώρα – αν τηρήσουμε τα μέτρα προστασίας μπορούμε να απολαύσουμε ξανά – και κυρίως τα παιδιά μας.

Των παιδιών μας τα παιδιά είναι δυο φορές παιδιά μας άρα και των γονιών μας οι γονείς είναι δυο φορές γονείς μας; Πριν αρχίζετε να μπερδεύεστε με συλλογισμούς του τύπου «η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα», το να στείλουμε τα παιδιά στην «κατασκήνωση» των παππούδων μέχρι να αρχίσει η άδειά μας είναι μια δοκιμασμένη και αλάνθαστη χρόνων τώρα λύση διακοπών.

Βέβαια οι δικοί μας γονείς διαφέρουν αρκετά από τους δικούς μας παππούδες. Ίσως να μη μένουν όλοι σε χωριό ή να παραθερίζουν σε εξοχικό, αλλά να συνεχίζουν να μένουν στο πατρικό μας, μερικές φορές δίπλα στο δικό μας σπίτι ή λίγο πιο μακριά. Οι περισσότεροι συνεχίζουν να οδηγούν, κάποιοι μάλιστα συνεχίζουν να είναι και επαγγελματικά δραστήριοι. Αν πάντως είναι διαθέσιμοι και σε κατάσταση που να μπορούν να κρατήσουν τα παιδιά είτε βρίσκονται ακόμα στην πόλη ή ακόμα καλύτερα αν βρίσκονται στο χωριό/νησί/εξοχή, είναι ένα ενδεχόμενο που θα ωφελήσει πολύ και τις δύο πλευρές –κι εσάς και τους γονείς σας– και, κυρίως, θα κάνει καλό στα παιδιά.

• Περισσότερος ουσιαστικός χρόνος

Όσο συχνά κι αν επισκέπτεστε τους γονείς σας, άλλη σχέση αναπτύσσουν τα παιδιά μαζί τους ως επισκέπτες και άλλο μένοντας εκεί λίγες μέρες. Έτσι θα έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν, να έρθουν κοντά και να νιώσουν στην πράξη τι θα πει να είσαι οικογένεια.

• Άλλες γεύσεις…

Όσο καλά και να μαγειρεύετε, ή αν συναγωνίζεστε τη μαμά σας στη μαγειρική, αν είστε πολυάσχολη και εργαζόμενη μαμά ίσως να μην έχετε τη δυνατότητα να μαγειρεύετε όσο συχνά θα θέλατε περίπλοκα ή «μαμαδίσια» φαγητά – να μην πω για εκείνο τον κορμό σοκολάτα που μόλις βγαίνει από την κατάψυξη γινόμαστε στην πρώτη μπουκιά πιο μικρά και από τα παιδιά μας.

• Λιγότερη τεχνολογία, πιο πολλή επαφή

Μπορεί ο παππούς ή γιαγιά να μην παίζουν όλες τις εξελίξεις της τεχνολογίας στα δάχτυλα αλλά έχουν πάντα μια ιστορία εύκαιρη να σου πουν. Τώρα αν συνήθως η ιστορία ξεκινάει «άκου να σου πω τι έκανε μια φορά η μαμά σου (ή ο μπαμπάς σου)…» αυτό είναι ένα άλλο θέμα…

• Περισσότερη επαφή με τη φύση

Αν μένουν στην εξοχή αυτό είναι σίγουρο, αλλά ακόμα και αν μένουν στην ίδια πόλη με εσάς έχουν περισσότερο χρόνο και τους αρέσει να βγαίνουν έξω (εντάξει όταν δεν έχει καύσωνα).

• Αλλάζοντας θέση

Για λίγο θα είναι σαν να έρθουν στη θέση σας. Αν μάλιστα φιλοξενηθούν στο πατρικό σας, ίσως μείνουν στο δικό σας παιδικό δωμάτιο. Θα έχουν την ευκαιρία γνωρίζοντας πιο ουσιαστικά τους ανθρώπους που σας μεγάλωσαν αλλά και το περιβάλλον στο οποίο εσείς μεγαλώσατε να μάθουν καλύτερα και εσάς, τους δικούς τους γονείς.

• Παραχάιδεμα αλλά και πειθαρχεία

Εδώ υπάρχει ένα παράδοξο, οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι συνήθως πολύ πιο τρυφεροί με τα εγγόνια τους απ’ όσο όταν ήταν οι ίδιοι ως γονείς με τα παιδιά τους. Κι αυτό βέβαια τώρα που κι εσείς γίνατε γονείς είναι κάτι που το καταλαβαίνετε – καθώς όταν αφαιρείς από την αγάπη όλο το άγχος και την αγωνία για το μεγάλωμα και την ανατροφή που νιώθουν οι γονείς για τα παιδιά τους, τότε μένει μόνο η τρυφερότητα. Παρ’ όλο ωστόσο που οι παππούδες/γιαγιάδες παραχαϊδεύουν ή και κακομαθαίνουν καμιά φορά τα εγγόνια τους υπάρχει ένας σεβασμός και μια πειθαρχία από τα εγγόνια προς εκείνους που ίσως έχει να κάνει με την ηλικία ή με αυτό που έλεγα στην αρχή, ότι «των γονιών μας οι γονείς είναι δυο φορές γονείς μας»…

Το συμπέρασμα είναι ότι η σχέση παππούδων/γιαγιάδων-εγγονιών είναι μοναδική και μαγική και όσες περισσότερες ευκαιρίες έχουν τα παιδιά για να απολαύσουν αυτή την επαφή τόσο μεγαλύτερο είναι το ψυχικό όφελος.