Αυτή η μαμά από τη Σιγκαπούρη μεγαλώνει τα παιδιά της στη Σουηδία και υιοθέτησε 3 γονικές συνήθειες που βρήκε εξαιρετικές
Τρεις συνήθειες-τρόποι ανατροφής από τη Σουηδία που όλοι θα θέλαμε να μπορούσαμε να υιοθετήσουμε
Τα τελευταία εννέα χρόνια, η Min, από τη Σιγκαπούρη, ταξιδεύει και εργάζεται σε διάφορα μέρη – από τη Νότια Κορέα μέχρι την Ισπανία και τώρα, τη Σουηδία.
Μαζί με τον σύζυγό της και τα δύο παιδιά της, πέντε και επτά ετών, ζει σε μια πανεπιστημιακή πόλη μια ώρα μακριά από τη Στοκχόλμη – πολύ μακριά από τη φασαρία των άλλων πόλεων στις οποίες ζούσαν, όπως διαβάζουμε σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο cnbc.
«Δεν υπάρχουν πολλά εδώ, υπάρχουν μόνο δύο εμπορικά κέντρα», είπε η 36χρονη.
Αυτό που έχει σε αφθονία η πόλη, ωστόσο, είναι βαθιά δάση και γραφικά μονοπάτια, τα οποία είναι ιδανικά για πεζοπορία, εκδρομές για κάμπινγκ, κανό και σκι – όλα υπέροχες δραστηριότητες για τα μικρά παιδιά.
«Ποτέ δεν ζήσαμε έναν τρόπο ζωής στην ύπαιθρο… Δεν ήταν κάτι μέχρι που μετακομίσαμε στη Σουηδία».
Η Σουηδία είναι μια από τις καλύτερες χώρες στον κόσμο για την ανατροφή παιδιών – και σύμφωνα με τη Min, οι δραστηριότητες που μπορούν να απολαύσουν στη φύση δεν είναι ο μόνος λόγος.
Εδώ είναι 3 συνήθειες/τρόποι ζωής που λάτρεψε και όλοι ίσως θα θέλαμε σε έναν βαθμό να υιοθετήσουμε
Ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής
Το «Νο Ένα πράγμα» που κάνει τους Σουηδούς έναν από τους πιο ευτυχισμένους λαούς στον κόσμο είναι η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, δηλώνει η Min, η οποία εργάζεται στη βιομηχανία fintech.
Αυτό ξεκινά με τις πολιτικές της γονικής άδειας – οι γονείς στη Σουηδία δικαιούνται 480 ημέρες άδειας μετ’ αποδοχών όταν γεννιέται ή υιοθετείται ένα παιδί.
Μαζί με έναν νόμο που ορίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν τουλάχιστον 25 ημέρες ετήσιες διακοπές, οι Σουηδοί έχουν πιο ξεκάθαρα όρια μεταξύ εργασίας και ελεύθερου χρόνου.
Αυτό σημαίνει περισσότερο χρόνο για την οικογένεια και τη συμμετοχή των παιδιών σε χόμπι, πρόσθεσε.
«Οι Σουηδοί έχουν πολλά χόμπι… Οι άνθρωποι είναι τόσο χαρούμενοι γιατί έχουν χρόνο για αυτό», είπε ο Min.
«Υπάρχει μεγαλύτερη αίσθηση σκοπού στη ζωή. Αγαπούν τη ζωή λίγο περισσότερο γιατί ξέρουν πώς να την απολαμβάνουν».
Ελεύθερο παιχνίδι
Η ζωή στη Σουηδία έφερε τη Min και την οικογένειά της πολύ πιο κοντά στη φύση – τα παιδιά της πήγαιναν σε δασικό σχολείο τα Σαββατοκύριακα. Εκεί, αποκτούν πρακτικές δεξιότητες όπως το να στήνουν σκηνές, να ανάβουν φωτιά και να δένουν κόμπους.
Επιπλέον, είπε η Min, η υπαίθρια ζωή έχει γίνει μια βασική θέση στη ζωή τους.
«Στη Σιγκαπούρη, η μάθηση είναι πολύ δομημένη… όχι ότι είναι κακό, αλλά μαθαίνουμε τα πράγματα διαφορετικά. Εδώ τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το ελεύθερο παιχνίδι στη φύση», είπε.
«Για παράδειγμα – αν δουν ένα εμπόδιο στο οποίο θέλουν να σκαρφαλώσουν, πώς το αντιμετωπίζουν; Μπορεί να μη δουν άμεσα αποτελέσματα, αλλά είναι η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων που αποκτούν και αναπτύσσουν».
Η εξερεύνηση των δασών επέτρεψε επίσης στα παιδιά της να δουν πόσο μακριά μπορούν να πάνε πέρα από τη ζώνη άνεσής τους.
«Όταν τους φέραμε για πρώτη φορά στο δάσος το βράδυ, φυσικά φοβήθηκαν. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, τα βλέπω να πιέζουν τον εαυτό τους λίγο πιο πέρα για να εξερευνήσουν, να ανακαλύψουν τι μπορούν να κάνουν και τι δεν μπορούν να κάνουν. Όταν είναι εκεί έξω, είναι σαν να μην υπάρχει περιορισμός. Μπορούν να γίνουν ό,τι θέλουν».
Αυτονομία
Ένας από τους μεγαλύτερους αγώνες που αντιμετώπισε η Μιν όταν μετακόμισε στη Σουηδία ήταν η προσαρμογή στον βαθμό της αυτονομίας που δίνουν οι γονείς εκεί στα παιδιά τους.
«Όταν μεγάλωσα στη Σιγκαπούρη, η εμπειρία μου ήταν ότι δεν υπήρχε πολλή ελευθερία… αλλά ήμασταν όλοι καλά», είπε.
«Στη Σουηδία, τα παιδιά έχουν λόγο, τα σέβονται και έχουν φωνή – όπως και οι ενήλικες», εξηγεί.
Για παράδειγμα, ο ύπνος στα νηπιαγωγεία συνήθως σημαίνει ότι τα παιδιά πρέπει να παραμείνουν στην τάξη, είτε θέλουν είτε όχι, πρόσθεσε.
Αλλά στη Σουηδία, τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν αν θέλουν να χρησιμοποιήσουν το χρόνο για να πάρουν έναν υπνάκο – ή να παίξουν.
«Μόλις η κόρη μου το έμαθε αυτό, δεν ήθελε να κοιμηθεί. Προφανώς, αν είμαι παιδί, θα παίξω όποτε μπορώ», συμφωνεί κι η ίδια.
«Στην αρχή, πίστευα ότι [το νηπιαγωγείο] έπρεπε να την βάλει να κοιμηθεί και να χρησιμοποιήσει την εξουσία πάνω της – γιατί πρέπει να φέρνω στο σπίτι ένα άτακτο παιδί κάθε μέρα. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι εδώ».
Αναλογιζόμενη τη δική της παιδική ηλικία και τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε, η Min είπε ότι μπορούσε να δει τα οφέλη του να δίνει στα παιδιά περισσότερη αυτονομία.
«Εκ των υστέρων, έτσι ξεκινούν συμπεριφορές όπως ο εκφοβισμός – επειδή ένα παιδί μαθαίνει από τους ενήλικες ότι η εξουσία σου δίνει δύναμη».
Το να δίνει στα παιδιά της περισσότερη ελευθερία, τους δίνει επίσης την ευκαιρία να μάθουν πώς να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις δικές τους επιλογές, είπε η Min.
«Αν δεν θέλουν να φάνε το βραδινό τους, απλώς πεινούν αργότερα. Θα μάθουν τις συνέπειες της άρνησης του φαγητού», είπε γελώντας.