Αλλαγή πάνας σε ένα (υπερ)δραστήριο νήπιο: οδηγός επιβίωσης
Δεν έχει εκπαιδευτεί ακόμα στην τουαλέτα, αλλά δεν μπορεί και να καθίσει ήσυχο στην αλλαξιέρα; Έτσι θα κάνετε πιο εύκολη αυτή την απαιτητική αποστολή.
Τους τελευταίους μήνες η αλλαξιέρα έχει μεταμορφωθεί σε πεδίο μάχης. Την ώρα που προσπαθώ να αλλάξω το γιο μου, ο οποίος δεν είναι αρκετά μεγάλος για να εκπαιδευτεί στην τουαλέτα αλλά ούτε και αρκετά μικρός για να παραμείνει ήσυχος, αγωνίζομαι να κάνω τις απαραίτητες κινήσεις ανάμεσα σε χέρια και πόδια που κοπανιούνται με υπερβάλλοντα ενθουσιασμό. Ο γιος μου έχει δει την όλη διαδικασία σαν παιχνίδι, που γίνεται όλο και πιο διασκεδαστικό όταν η μαμά παίρνει τη μία έκφραση απελπισίας μετά την άλλη.
Με την πρώτη ευκαιρία, λοιπόν, θα δοκιμάσω τις παρακάτω συμβουλές, που δίνει η καναδική ιστοσελίδα Today’s Parent ειδικά για την αλλαγή πάνας ενός νηπίου.
1. Εμπλέκουμε το νήπιο πιο ενεργά στη διαδικασία. Η Julie Audy, ιδιοκτήτρια ενός βρεφονηπιακού σταθμού στον Καναδά (Calgary’s Expanding Imaginations Child Care), προτείνει να του δώσουμε την αίσθηση ότι έχει εν μέρει τον έλεγχο, επιλέγοντας για παράδειγμα «ποια πάνα θα φορέσει και σε ποιο σημείο του σπιτιού θα το αλλάξουμε».
2. Γινόμαστε πιο ευέλικτοι. Η αλλαγή δεν είναι απαραίτητο να γίνει με το παιδί ανάσκελα στην αλλαξιέρα. Μπορούμε να του αλλάξουμε πάνα, για παράδειγμα, στο πάτωμα, ενώ συνεχίζει να παίζει με τα παιχνίδια του. Απλά φροντίζουμε να έχουμε κοντά τον κάδο και τα μωρομάντιλα και βεβαιωνόμαστε ότι δεν διατρέχει κίνδυνο (για παράδειγμα, αν αποφασίσουμε να το αλλάξουμε όρθιο, δεν το κάνουμε στην αλλαξιέρα).
3. Δίνουμε περισσότερη προσοχή στο παιδί μας. Το μεγαλύτερό μας όπλο και στην αλλαγή της πάνας μπορεί να γίνει η ανάγκη που έχει το νήπιό μας για προσοχή! Η Audy προτείνει λοιπόν στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας να του τραγουδάμε ή να παίζουμε απλά παιχνίδια μαζί του, ζητώντας του για παράδειγμα να μετρήσει μέχρι το δέκα ή να αναγνωρίσει κάποια σημεία του σώματός του.
4. Μιλάμε στο παιδί μας. Μπορούμε για παράδειγμα, ενώ του αλλάζουμε πάνα, να του λέμε τι θα κάνουμε μετά, είτε είναι η ώρα για φαγητό είτε για ύπνο. Με αυτό τον τρόπο, του αποσπάμε την προσοχή από το άλλαγμα και το προετοιμάζουμε για τη δραστηριότητα που θα ακολουθήσει.
