Πώς θα καταλάβετε ότι το παιδί σας είναι έτοιμο για εκπαίδευση τουαλέτας
Αν δεν προλάβατε να κόψετε την πάνα το καλοκαίρι, ευνοεί και το φθινόπωρο!
Όλοι ανυπομονούμε για τη στιγμή που θα σταματήσουμε να αλλάζουμε πάνες στο νήπιό μας, αλλά μόλις ξεκινάει η εκπαίδευση τουαλέτας μπορεί να νιώσουμε τόσο πελαγωμένοι, που να αρχίσουμε να νοσταλγούμε τα κακάκια και τις στοίβες μωρομάντιλων πάνω στην αλλαξιέρα. Τότε, όμως, ίσως πολύ απλά να μην είναι έτοιμο το παιδί μας να εκπαιδευτεί στην τουαλέτα.
Πώς θα καταλάβουμε ότι είναι έτοιμο λοιπόν; Καταρχάς ίσως, όπως απαντά η Αμερικανίδα νοσηλεύτρια Stephanie Bosche, κάθε φορά που θέλει άλλαγμα πάνας να αγγίζει τη λερωμένη περιοχή, θέλοντας να μας δείξει ότι έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη διαδικασία κένωσης και ούρησης. Προσοχή: αυτό δεν σημαίνει «ότι είναι έτοιμα να εκπαιδευτούν στην τουαλέτα», διευκρινίζει η Bosche, αλλά «ότι έγινε το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση».
Το επόμενο μεγάλο σημάδι χρειάζεται περισσότερη προσοχή από τους γονείς. «Το παιδί ίσως να επιδιώκει να απομονωθεί όταν ετοιμάζεται να κάνει κακάκια», εξηγεί η Bosche. Μπορεί, για παράδειγμα, να προσπαθεί να χωθεί πίσω από τον καναπέ, κάτω από ένα τραπέζι, ή ακόμα και να πηγαίνει μόνο του στην τουαλέτα.
Ποιες άλλες ενδείξεις υπάρχουν ότι είναι έτοιμο για τη μεγάλη μετάβαση από την πάνα στη λεκάνη; Ενδεχομένως να προσπαθεί να βγάλει μόνο του το παντελονάκι ή την πάνα του όταν λερώνεται. Ή να δείχνει ενδιαφέρον για την τουαλέτα και τις λειτουργίες της: μια συμπεριφορά που εμφανίζεται γύρω στα δύο χρόνια και συχνά προκαλεί αμηχανία στους γονείς γιατί μπορεί πολύ απλά εκείνη την ώρα να κάθονται οι ίδιοι πάνω στη λεκάνη της τουαλέτας!
Αν το νήπιο μας πλησιάσει και αρχίσει να μας βομβαρδίζει στις ερωτήσεις ενώ καθόμαστε στο «θρόνο» μας, δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας και να δείξουμε ενοχλημένοι, αλλά να απαντήσουμε όσο το δυνατόν πιο ήρεμοι. «Είναι ωφέλιμο, ιδιαίτερα για ένα παιδί που δείχνει ενδιαφέρον στην εκπαίδευση τουαλέτας, να του μιλήσουμε για αυτή τη διαδικασία. Παρακολουθώντας τη θα είναι ευκολότερο να την καταλάβουν», σχολιάζει η Bosche.
Τι κάνουμε λοιπόν ως γονείς, αν παρατηρήσουμε τα παραπάνω σημάδια; Μπορούμε να τοποθετήσουμε στο μπάνιο ένα γιογιό, στο οποίο το παιδί θα ανεβαίνει στην αρχή σαν παιχνίδι, όποτε θέλει, χωρίς εμείς να το πιέζουμε με τις προσδοκίες μας. Μπορεί αυτό να ξεκινήσει ως ένα παιχνίδι ρόλων, ώστε να εξοικειωθεί σταδιακά το παιδί με τη διαδικασία.
Και τι γίνεται αν το παιδί μας, ενώ έχει κλείσει προ πολλού τα δύο, δεν παρουσιάζει κανένα από τα παραπάνω σημάδια; Η αλήθεια είναι ότι δεν δείχνουν όλα τα νήπια ενδιαφέρον στην εκπαίδευση τουαλέτας. «Δεν υπάρχει σε όλες τις περιπτώσεις μια στιγμή “εύρηκα!” που μας λέει ότι το παιδί μας είναι έτοιμο να εκπαιδευτεί», σχολιάζει σχετικά η Bosche. «Κάποια παιδιά χρειάζονται μεγαλύτερη παρότρυνση από άλλα».
