«Βρέχει το κρεβάτι του;» – όλα όσα θέλουν οι γονείς να ξέρουν
Μύθοι και αλήθειες για τη νυχτερινή ενούρηση των παιδιών
Υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από τη νυχτερινή ενούρηση – τι προκαλεί αυτήν την κοινή, αλλά περίπλοκη παιδική κατάσταση και πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ακολουθούν οι απαντήσεις παιδιάτρου σε μερικούς από αυτούς.
Μύθος Νο 1: «Δεν έχει νόημα να αντιμετωπίζουμε τη νυχτερινή ενούρηση – τα παιδιά μεγαλώνουν και απλώς το ξεπερνάνε».
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος μύθος που θα θέλαμε να καταργήσουμε μια για πάντα. Η νυχτερινή ενούρηση μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της παιδιατρικής σχετικά με τη νυχτερινή ενούρηση σε ηλικία κάτω των 19 ετών, όλα τα παιδιά που βρέχουν το κρεβάτι πρέπει να παρακολουθούνται από επαγγελματία υγείας από την ηλικία των πέντε ετών. Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε επίσης ότι η προσέγγιση «βλέποντας και κάνοντας» και η μη αναζήτηση βοήθειας σημαίνει ότι τα παιδιά θα μπορούσαν να υποφέρουν από αυτήν την κατάσταση και άλλα προβλήματα της ουροδόχου κύστης για πολύ περισσότερο από ό,τι χρειάζεται.
Η νυχτερινή ενούρηση μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίζεται από την ηλικία των 5 ετών.
Ένας γιατρός μπορεί να εξετάσει τα παιδιά για υποκείμενους λόγους που αφορούν τη νυχτερινή ενούρηση, όπως λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος ή δυσκοιλιότητα και να τα θεραπεύσει εάν είναι απαραίτητο. Με την αξιολόγηση της ουροδόχου κύστης και του εντέρου τους και θέτοντας ερωτήσεις σχετικά με την πρόσληψη υγρών, οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να προσπαθήσουν να βρουν γιατί συμβαίνει η νυχτερινή ενούρηση πριν προτείνουν την πιο κατάλληλη θεραπεία.
Μύθος Νο 2: «Τα παιδιά βρέχουν το κρεβάτι τους επειδή είναι τεμπέλικα».
Η νυχτερινή ενούρηση μπορεί να είναι πολύ κουραστική και αγχωτική για όλους τους εμπλεκόμενους, αλλά δεν είναι κάτι που κάνουν τα παιδιά με σκοπό. Συμβαίνει όταν κοιμούνται, έτσι είναι εκτός του συνειδητού ελέγχου τους. Το να ζεις με τη νυχτερινή ενούρηση μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικό για τον πάσχοντα, οπότε μερικά παιδιά και έφηβοι αντιμετωπίζουν τα αισθήματά τους όπως αυτά της ντροπής και της αμηχανίας φτάνοντας σε άρνηση, κρύβοντας τα υγρά κλινοσκεπάσματα και ενεργώντας σαν να μην ενοχλούνται. Είναι πραγματικά σημαντικό να διαβεβαιώσουμε τα παιδιά ότι η νυχτερινή ενούρηση δεν είναι δικό τους λάθος και δεν είναι οι μόνοι που το κάνουν.
Μύθος Νο 3: «Η νυχτερινή ενούρηση προκαλείται από άγχος και ψυχολογικά προβλήματα».
Κανονικά, η νυχτερινή ενούρηση δεν προκαλείται άμεσα από ψυχολογικές διαταραχές. Ωστόσο, η αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος μπορεί να προκαλέσει άγχος και αγωνία στα παιδιά, στοιχεία που με τη σειρά τους θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής και την αυτοεκτίμησή τους.
Οι περίοδοι αλλαγής και το άγχος στη ζωή ενός παιδιού μπορούν να εξηγήσουν γιατί μπορεί ξαφνικά να αρχίσουν να βρέχονται πάλι μετά από μια μακρά περίοδο που είχαν σταματήσει (γνωστή ως «δευτερογενής ενούρηση»). Αυτό συμβαίνει επειδή η αντιδιουρητική ορμόνη που ρυθμίζει τη βραδινή λειτουργία των νεφρών, η αγγειοπιεσίνη, επηρεάζεται από το άγχος. Έτσι, όταν τα παιδιά είναι ανήσυχα, παράγουν λιγότερη αγγειοπιεσίνη, και ως αποτέλεσμα παράγουν μεγάλες ποσότητες ούρων που η ουροδόχος κύστη δεν μπορεί να συγκρατήσει, κι έτσι βρέχει το κρεβάτι του. Τα παιδιά που εμφανίζουν νυχτερινή ενούρηση ξανά μετά από μια περίοδο θα πρέπει πάντα να αξιολογούνται από τον γιατρό τους για να ελεγχθούν υποκείμενες αιτίες όπως δυσκοιλιότητα, λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος ή διαβήτη.
Η νυχτερινή ενούρηση είναι επίσης πιο συνηθισμένο σε παιδιά που έχουν ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) από αυτά που δεν έχουν. Οποιεσδήποτε ψυχολογικές διαταραχές ή καταστάσεις όπως η ΔΕΠΥ που επηρεάζουν τη συμπεριφορά ενός παιδιού θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ανεξάρτητα από τα συμπτώματα της νυχτερινής ενούρησης. Είναι καλύτερο να μιλήσετε με το γιατρό σας σχετικά με αυτό.
Μύθος 4: «Η τιμωρία των παιδιών θα τους βοηθήσει να σταματήσουν να βρέχουν το κρεβάτι».
Τα παιδιά και οι έφηβοι δεν έχουν κανέναν έλεγχο της νυχτερινής τους ενούρησης, οπότε το να τιμωρούνται γιατί είναι σαν να τους λένε ότι φταίνε για τον βήχα ή το φτέρνισμα. Το να κατηγορείτε τα παιδιά για τη νυχτερινή ενούρηση είναι πολύ πιθανό να βλάψει την αυτοεκτίμησή τους και να προσθέσει ακόμα πιο αρνητικό αντίκτυπο στα συναισθήματα της ντροπής και απομόνωσης που ήδη νιώθουν. Η αντιμετώπιση της νυχτερινής ενούρησης μπορεί να είναι δύσκολη και κουραστική για όλους, αλλά οι γονείς είναι φροντιστές πρέπει να προσπαθήσουν να παραμείνουν ήρεμοι και υποστηρικτικοί προς τα παιδιά τους.
Αντί να τα τιμωρείτε, ανταμείψτε τις προσπάθειές τους όταν δεν συμβαίνει η νυχτερινή ενούρηση.
Μύθος Νο 5: «Τα παιδιά βρέχουν το κρεβάτι του επειδή κοιμούνται πολύ βαθιά».
Είναι γενικά αποδεκτό ότι ορισμένα παιδιά δεν ξυπνούν και βρέχονται επειδή δεν παίρνουν το σήμα της ουροδόχου κύστης ότι πρέπει να αδειάσει, παρά επειδή κοιμούνται βαθιά. Είναι λοιπόν αυτή η αδυναμία να ξυπνήσουν παρά το πόσο βαθιά κοιμούνται που είναι η αιτία. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά που βρέχουν το κρεβάτι έχουν κακή ποιότητα ύπνου με πολλές ελλιπείς διεγέρσεις.
Μύθος αρ. 6: «Η μεταφορά των παιδιών στην τουαλέτα ενώ κοιμούνται θα θεραπεύσει το πρόβλημα».
Το να «σηκώσετε» ένα παιδί για να το πάτε στην τουαλέτα ενώ κοιμάται είναι κάτι που μπορεί να λειτουργήσει για λίγο, αλλά είναι μόνο ένας τρόπος διαχείρισης αλλά όχι θεραπείας. Βασικά βοηθά το κρεβάτι να μείνει στεγνό αλλά όχι ένα παιδί καθώς αποφασίζετε πότε θα πρέπει να πάνε τουαλέτα παρά να ανταποκρίνονται στο δικό τους πλήρες σήμα της ουροδόχου κύστης. Η μέθοδος αυτή μπορεί να είναι χρήσιμη όταν ένα παιδί σταματά να φοράει πάνες τη νύχτα, ωστόσο βεβαιωθείτε ότι έχετε ανάψει το φως και ότι το παιδί είναι πλήρως ξύπνιο.
