7 τρόποι να βοηθήσουμε το παιδί να μην καταρρέει συναισθηματικά μετά το σχολείο
Γιατί μόλις γυρίζει από το σχολείο ξεσπά με νεύρα ή κλάματα; Και πώς θα το αντιμετωπίσουμε; Τις απαντήσεις δίνει η ψυχοθεραπεύτρια και εκπαιδεύτρια γονέων Andrea Loewen Nair.
Μήπως το παιδί σας με την επιστροφή του από τον παιδικό σταθμό ή το σχολείο γίνεται ιδιαίτερα νευρικό ή βάζει τα κλάματα με το παραμικρό; Η λεγόμενη συναισθηματική κατάρρευση μετά το σχολείο είναι ένα φαινόμενο αναγνωρισμένο από τους ειδικούς. Γιατί συμβαίνει;
Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια και εκπαιδεύτρια γονέων Andrea Loewen Nair, στη διάρκεια του σχολικού ωραρίου το παιδί κάνει τεράστιες προσπάθειες να αυτοσυγκρατηθεί, συναισθηματικά και σωματικά, ενώ ταυτόχρονα διοχετεύει μεγάλες ποσότητες ενέργειας στις εκεί δραστηριότητες. Με την επιστροφή του λοιπόν στο σπίτι είναι σαν μια μεγάλη φούσκα που απλά σκάει με την πρώτη αφορμή, καταφεύγοντας σε όσα συναισθηματικά ξεσπάσματα δεν είχε την ευκαιρία να κάνει μέσα στην ημέρα.
Κάτι παρόμοιο άλλωστε δεν συμβαίνει και σε εμάς, τους «μεγάλους»; Να γυρίζουμε σπίτι μετά από μια κουραστική και γεμάτη άγχος μέρα στη δουλειά και να ξεσπάμε άδικα τα νεύρα μας στα παιδιά ή το σύντροφό μας; Ας φανταστούμε πόσο πιο δύσκολο είναι για ένα νήπιο αλλά και για ένα παιδί σχολικής ηλικίας, που δεν έχει αναπτύξει ακόμα τα εργαλεία της διαχείρισης των συναισθημάτων του.
Υπάρχουν ωστόσο τρόποι να βοηθήσουμε το παιδί μας να εκτονώσει την πίεση που έχει συσσωρεύσει στη διάρκεια της ημέρας, χωρίς να καταλήγει να κοπανιέται στο πάτωμα, να κλωτσάει, να πετάει κάτω αντικείμενα ή να κλαίει γοερά.
Να το υποδεχτούμε θετικά: Τα παιδιά κάθε ηλικίας με την επιστροφή τους από το σχολείο έχουν ανάγκη από μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο της μαμάς και του μπαμπά. Στη συνέχεια μπορούν να ακολουθήσουν φράσεις όπως: «Πώς ήταν η μέρα σου;» ή «Τι έχεις να διαβάσεις για σήμερα;».
Να του δώσουμε το χώρο και το χρόνο του: Αν, για παράδειγμα, το παίρνουμε από το σχολείο με το αυτοκίνητο, στη διαδρομή για το σπίτι ας το αφήσουμε για λίγο να αφουγκραστεί τις σκέψεις του, βάζοντας μουσική στο ραδιόφωνο, αντί να προσπαθήσουμε αμέσως να του πιάσουμε κουβέντα.
Να του βάλουμε αμέσως φαγητό: Δεν χρειάζεται να το ρωτήσουμε αν πεινάει. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι το στομαχάκι του είναι άδειο με την επιστροφή στο σπίτι. Σε περίπτωση που το μεσημεριανό γεύμα δεν είναι ακόμα έτοιμο, ακόμα και ένα γρήγορο σνακ, όπως λίγο τυρί, μερικά φρούτα ή μια χούφτα ξηροί καρποί, θα το γεμίσει ενέργεια, βελτιώνοντας αυτομάτως και τη διάθεσή του.
Να περιορίσουμε το «χάος» στο σπίτι: Κάποια παιδιά, όπως και ενήλικες άλλωστε, επηρεάζονται αρνητικά από ένα νοικοκυριό όπου επικρατεί μονίμως θόρυβος και ακαταστασία. Αν και το δικό μας ανήκει σε αυτή την κατηγορία, ας προσπαθήσουμε να ακολουθούμε όσο το δυνατόν πιο πιστά μια ρουτίνα προετοιμασίας για το σχολείο και επιστροφής στο σπίτι και, το βράδυ, να συμμαζεύουμε παρέα με το παιδί τα παιχνίδια του. Έτσι, η μέρα κυλάει με λιγότερες φωνές και στρες για όλη την οικογένεια, ενώ παράλληλα βοηθάμε το παιδί μας να καλλιεργήσει την αυτοπειθαρχία του.
Να κρατάμε επαφή σε όλη τη διάρκεια της ημέρας: Ακόμα και αν αναγκαζόμαστε να περνάμε πολλές ώρες χώρια από το παιδί μας, μπορούμε να περάσουμε τον κοινό μας χρόνο ουσιαστικά, με δραστηριότητες σύμφωνες με την ηλικία του.
Να το βοηθάμε να εκτονώνεται μέσα από το παιχνίδι: Ακόμα και απλές δραστηριότητες λειτουργούν σαν μια δικλείδα εκτόνωσης. Όπως η πάλη, το κυνηγητό ή το γαργάλημα για τα μικρότερα παιδιά και οι βόλτες με ποδήλατο ή το παίξιμο ενός μουσικού οργάνου για τα μεγαλύτερα.
Να γελάμε παρέα με το παιδί μας: Το γέλιο είναι εξίσου ανακουφιστικό με το κλάμα, όταν νιώθουμε να μας κυριεύουν τα συναισθήματα και βοηθάει μικρούς και μεγάλους να αποβάλουν την ένταση της ημέρας.