Τρόμαξα όταν ανακάλυψα ότι μιλούσα σαν τη μαμά μου!
Ύστερα όμως χαλάρωσα και άρχισα να το απολαμβάνω… αλλά και να κάνω σοφές επιλογές
Συμβαίνει συχνά. Όταν το ακούμε να συμβαίνει σε άλλες μαμάδες συνήθως κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι, όλο κατανόηση, ενώ το πιο πιθανό είναι να χαμογελάμε από μέσα μας. Όμως αργά ή γρήγορα συμβαίνει στις περισσότερες νέες μαμάδες… αργά ή γρήγορα. Όταν ανακάλυψα ότι μου συνέβη για πρώτη φορά πανικοβλήθηκα! Εκείνη τη στιγμή που πας να κάνεις κάτι ή να πεις οτιδήποτε και βγαίνει από μέσα σου η μαμά σου! Ξαφνικά ακούγεσαι, φαίνεσαι και πράττεις ακριβώς σαν τη μαμά σου! Παθαίνεις μετάλλαξη; Ανησυχείς και σε λούζει κρύος ιδρώτας! Γιατί το χειρότερο είναι ότι το παθαίνεις σε αυτά που συνήθως κορόιδευες ή σε αυτά που έλεγες «εγώ θα αυτό δεν θα το κάνω ποτέ».
Τα περιστατικά κατά τα οποία συνήθως άθελά μας αντιγράφουμε τη μαμά μας με κεκτημένη ταχύτητα, λόγω dna και κληρονομικότητας, ίσως λόγω πλύσης εγκεφάλου και ασυνείδητου ελέγχου… ή εξαιτίας του νόμου του Μέρφι… είναι συνήθως σε στιγμές φόβου, ανασφάλειας ή ακόμα και μεγάλης χαράς ή ενθουσιασμού.
Κυρίως έχει να κάνει με αντιδράσεις και συμπεριφορές που όταν εμείς ήμασταν στη θέση της κόρης και έχοντας μεγαλώσει και αποκτήσει (ή έτσι νομίζαμε) θεωρητικές γνώσεις για θέματα ανατροφής, κοροϊδεύαμε, θεωρούσαμε λάθος ή υπερβολικά και περιμέναμε να έρθει η σειρά μας… για να αποδείξουμε (χμ) ότι κάτι παραπάνω ήξεραν και ότι τελικά άλλο η πράξη και άλλο η θεωρία.
Χαλαρώστε! Είναι η φύση και είναι και η εμπειρία αιώνων μητρότητας που έχει προηγηθεί και που με έναν μυστήριο και υπόγειο τρόπο κληρονομείται και μεταλαμπαδεύετε από γενιά σε γενιά. Ωστόσο, έχουμε περιθώρια αλλαγής, βελτίωσης, διαφοροποίησης. Όχι μόνο από αντίδραση, αλλά και γιατί –κακά τα ψέματα– κάθε άνθρωπος, κι επομένως και κάθε μαμά αλλά και κάθε παιδί, είναι διαφορετικός. Όμως, επίσης κακά τα ψέματα, το να είσαι μαμά διέπεται από συγκεκριμένες νόρμες, καθήκοντα, συναισθήματα, ευθύνες, συμπεριφορές που όσο και να θες να πρωτοτυπήσεις το να εξασφαλίζεις όλα όσα χρειάζεται και είναι απαραίτητα στην ανάπτυξη και την ανατροφή ενός παιδιού δεν σου δίνουν και πολλά περιθώρια διαφοροποίησης ή πρωτοτυπίας. Πάντα ωστόσο υπάρχει περιθώριο για να αφήσετε το δικό σας στίγμα.
Μην μπείτε στη διαδικασία να κάνετε τα ανάποδα ή να φέρετε τα πάνω κάτω, απλώς από αντίδραση, ή γιατί πιστεύετε ότι πρέπει να είστε οπωσδήποτε διαφορετική. Δεν χρειάζεται να διαψεύσετε ή να επαληθεύσετε καμία προφητεία. Κάθε μαμά με τον τρόπο της είναι διαφορετική αλλά και κάθε μαμά έχει πολλές ομοιότητες. Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε έχει μεγάλη επίδραση στους τρόπους και τη συμπεριφορά μας. Πολλές από τις ενέργειές μας γίνονται ασυνείδητα ή αντανακλαστικά, άλλες επειδή είμαστε έτσι προγραμματισμένοι από τη φύση και άλλες επειδή τις επιλέγουμε, τις καλλιεργούμε και τις κάνουμε από άποψη ή χαρακτήρα.
Αν είχατε μια όμορφη παιδική ηλικία και μεγαλώσατε ως ευτυχισμένο παιδί, αναγνωρίζοντας ότι είχατε τη χαρά να έχετε μια σχέση αγάπης με τη μαμά σας, μια σχέση υγιούς αλληλεπίδρασης, σεβασμού και ειλικρίνειας είναι απόλυτα φυσιολογικό να θέλετε α της μοιάσετε – κι όχι να προσπαθήσετε να το αποφύγετε. Αν πάλι είχατε μια προβληματική σχέση και υπήρχαν πράγματα, συμπεριφορές και γεγονότα που σας στιγμάτισαν αρνητικά, τότε είναι σημαντικό να μην επαναλάβετε αρνητικά μοτίβα συμπεριφοράς – αλλά είναι επίσης εξίσου σημαντικό να έχετε συγχωρήσει τη μαμά σας πριν γίνεται μαμά και να έχετε πείσει τον εαυτό σας ότι δεν είστε ούτε κακέκτυπο ούτε αντίγραφο της μητέρας σας. Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε τι θα κρατήσουμε και τι θα πετάξουμε… και να έχουμε συνείδηση ότι και αργότερα τα παιδιά μας θα είναι στη θέση να κάνουν το ίδιο και να κρίνουν τι πρέπει αντίστοιχα να κάνουν με τη σειρά τους όταν γίνουν γονείς.