Τι σημαίνει να είσαι «καλός» μπαμπάς; Να τι λένε οι ειδικοί σε θέματα γονέων
Η ανατροφή των παιδιών είναι οικογενειακή υπόθεση – δηλαδή τόσο των μαμάδων όσο και των μπαμπάδων
Όπως διαβάζουμε σε πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο cnbc.com, μόνο το 5% των γονέων που μένουν στο σπίτι είναι άνδρες, σύμφωνα με στοιχεία της απογραφής των ΗΠΑ.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Μια μελέτη του 2020 από την κοινωνιολόγο Isabelle Roskam δείχνει ότι οι μητέρες είναι πιο ευέλικτες στις προσδοκίες τους για το τι σημαίνει να είσαι και γονιός και εργαζόμενος. Με άλλα λόγια, είναι προετοιμασμένοι για τη διαταραχή που θα φέρει αναπόφευκτα στη ζωή τους η απόκτηση παιδιών.
Ως δύο μητέρες και συν-συγγραφείς του «The Power Code», η Katty Kay και η Claire Shipman έχουνε περάσει χρόνια μελετώντας πώς να αποτρέψουνε τη γονική εξουθένωση και τι σημαίνει να είσαι καλός γονέας.
Η έρευνά τους επισημαίνει δύο ιδέες: Οι άντρες πρέπει να αισθάνονται ότι το να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στις δουλειές του σπιτιού –ή ακόμη και το να είναι μπαμπάδες πλήρους απασχόλησης που μένουν στο σπίτι– είναι μια καλή επιλογή – και οι γυναίκες πρέπει να βλέπουν τους άνδρες που το κάνουν αυτό ως πιο δυνατούς, όχι πιο αδύναμους.
Αλλά το να συμβεί αυτό είναι μια κοινή προσπάθεια.
Ξεκινήστε από την αρχή.
Πριν καν ξεκινήσουμε με τους άντρες, πρέπει να ξεκινήσουμε με τα αγόρια. Εάν έχετε γιους ή αγόρια στη ζωή σας, κάντε μια απογραφή του είδους των προτύπων που τους μεταδίδετε.
Διαιωνίζετε τα στερεότυπα; Δώστε έμφαση στο γιο σας ότι το να μην είναι ο κύριος τροφοδότης ή μόνο «κουβαλητής» δεν είναι κακό. Εξηγήστε ότι η φροντίδα των παιδιών είναι μια πολύτιμη και ικανοποιητική διαδρομή στη ζωή.
Εάν ο γιος σας έχει μικρότερα αδέρφια, συμπεριλάβετέ τον στη ρουτίνα ανατροφής. Δεν υπάρχει κανένας λόγος που ο γιος σας δεν μπορεί να ετοιμάσει ένα μπιμπερό, να αλλάξει μια πάνα ή να διαβάσει ιστορίες πριν τον ύπνο στα μικρά του αδέρφια.
Κάντε τους μπαμπάδες να νιώθουν καλοδεχούμενοι.
Ένας φίλος των Katty Kay και Claire Shipman πρόσφατα μετακόμισε σε μια νέα πόλη όπου η γυναίκα του είχε αναλάβει μια πολύ μεγάλη δουλειά.
Ένα πρωί, πήγε την κόρη του στο τοπικό πάρκο για να συναντήσει μερικά παιδιά και γονείς από το σχολείο της. Αυτοί οι γονείς ήταν όλες μαμάδες, και παρόλο που του είχαν προτείνει να έρθει μαζί, ένιωθε ότι είχε μείνει έξω.
«Ήταν σαν να παρεισέφρησα στην άνετη κοινωνική ρουτίνα τους», είπε. Αυτή η ιστορία μπορεί να κάνει όλες τις μαμάδες να συνειδητοποιήσουνε πόσο σημαντικό είναι να κάνουνε τους μπαμπάδες να νιώθουν ευπρόσδεκτοι.
Αν βρίσκεστε σε ένα πάρτι γενεθλίων, σε εκδήλωση γονέων και δασκάλων ή απλώς στο πάρκο και βλέπετε έναν μπαμπά μόνο του με τα παιδιά του, πλησιάστε και μιλήστε του. Ρωτήστε για τα παιδιά του, τη δουλειά ή τα χόμπι του. Στη συνέχεια, κάντε ένα σχέδιο για να τον συμπεριλάβετε στην επόμενη κοινωνική δέσμευσή σας με επίκεντρο τα παιδιά.
Δείξτε στους μπαμπάδες τι τους λείπει.
Η Eve Rodsky, οργανωτική ψυχολόγος που έχει εκπαιδευτεί στο Χάρβαρντ, έδωσε ένα καταπληκτικό παράδειγμα για το πώς εργάστηκε με ένα ζευγάρι για να το βοηθήσει να προωθήσει μια βαθύτερη, πιο ουσιαστική αλλαγή.
Η σύζυγος παρέδωσε ένα σχολικό καθήκον στον αυστηρό CEO σύζυγό της. Ο γιος της είχε να σχεδιάσει έναν παραλήπτη του Secret Santa που είχε δεχτεί εκφοβισμό στο σχολείο, κι ένιωθε ότι χρειαζόταν ένα επιπλέον επίπεδο προσοχής για τη δημιουργία ενός δώρου.
Πατέρας και γιος πέρασαν μια ολόκληρη μέρα φτιάχνοντας μια κοσμηματοθήκη. Επειδή είχε δεσμευτεί να αναλάβει την εργασία, ο σύζυγός της είχε επενδύσει στο αποτέλεσμα και ήταν πρόθυμος να περάσει τη μέρα στο πάτωμα με κόλλα και γκλίτερ, μιλώντας για το τι θα σήμαινε αυτή η πράξη για τον παραλήπτη.
Αυτός ο μπαμπάς έχει ήδη αυτή την εμπειρία στο χώρο εργασίας και προσπαθούσε ενεργά να φέρει μια πιο ενσυναίσθητη προσέγγιση στην ηγεσία του. Παραδέχεται επίσης ότι, μέχρι αυτό το γεγονός, ήταν σχεδόν με αυτόματο πιλότο στο σπίτι – το ακριβώς αντίθετο από τη στάση που είχε να κάνει στη δουλειά.
Το πιο σημαντικό, λέει η σύζυγός του, εκείνη την ημέρα στο πάτωμα τον βοήθησε να νιώσει τη χαρά του να περνά χρόνο με τον γιο του — χρόνος που μπορεί να φαινόταν κουραστικός ή περιττός στο παρελθόν, αλλά είναι ο βασικός αγωγός για τη δημιουργία σύνδεσης.
Η Katty Kay και η Claire Shipman είναι οι συν-συγγραφείς του «The Power Code: More Joy. Less Ego. Maximum Impact for Women (and Everyone)». Η Kay είναι ανταποκρίτρια στις ΗΠΑ για το BBC και τακτική συνεργάτης στο MSNBC. Ασχολείται με τη δημοσιογραφία και με το να μεγαλώνει τέσσερα παιδιά με τον σύζυγό της. Η Shipman είναι μια δημόσια ομιλήτρια που πέρασε σχεδόν τρεις δεκαετίες ως βραβευμένη τηλεοπτική δημοσιογράφος στο ABC News, στο NBC News και στο CNN.