Μείνε μακριά – μείνε κοντά μου
Πώς να βρείτε την ισορροπία ανάμεσα στις διαφορετικές ανάγκες του εφήβου
Η εφηβεία είναι το μεταβατικό στάδιο ανάπτυξης της ηλικίας όπου ένας άνθρωπος αρχίζει σταδιακά να απομακρύνεται από την παιδική ηλικία και να προετοιμάζεται για την ενηλικίωση. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη και ούτε κάτι που βιώνεται με τον ίδιο τρόπο από όλους τους εφήβους. Στη διαμόρφωση αλλά και στην ικανοποίηση των εφηβικών αναγκών παίζει μεγάλο ρόλο η οικογένεια μέσα στην οποία μεγαλώνει. Είναι ένα μεταβατικό στάδιο συναισθηματικής αβεβαιότητας αλλά και ψυχικής ωρίμανσης. Τα παιδιά βιώνουν πολλές αλλαγές που μερικές φορές δυσκολεύονται να διαχειριστούν κι οι γονείς επίσης πελαγώνουν ως προς το πώς πρέπει να τους συμπεριφερθούν. Ψυχραιμία. Θα περάσει κι αυτό! Μερικές απλές συμβουλές για να περάσει ήρεμα και χωρίς δυσάρεστα απρόοπτα…
Τα σημαντικά έψιλον
Εμπιστοσύνη: Δέχομαι ότι το παιδί μου μεγαλώνει σημαίνει ότι αρχίζω να του δείχνω όλο και περισσότερη εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η μία σημασία της λέξης. Εμπιστοσύνη σημαίνει ακόμα ότι έχω την άνεση να μιλάω και να ακούω τα πάντα, χωρίς να επικρίνω και χωρίς να προσπαθώ να εισακουστεί ή να ισχύσει μόνο η γνώμη μου.
Επιλογή: Αν θέλετε το παιδί σας να μάθει να παίρνει αποφάσεις αλλά και να σέβεται τις δικές, είναι σημαντικό να έχει επιλογές. Να μην υπάρχουν μόνο υποχρεώσεις, κανόνες και όρια. Αλλά να μπορεί να επιλέξει, έστω κι αν οι επιλογές είναι μόνο δύο. Τονώνεται έτσι το αίσθημα της ελευθερίας, γίνεται πιο ώριμο και νιώθει ότι η γνώμη του μετράει.
Ειλικρίνεια-ελευθερία έκφρασης: Ενθαρρύνετε από νωρίς τα παιδιά να σας μιλάνε, να σας ρωτάνε, να σας συμβουλεύονται. Διατηρήστε την επαφή αυτή. Φροντίστε να βρίσκετε πάντα χρόνο μέσα στη μέρα για να συζητάτε, να μαθαίνετε για το πώς ήταν η μέρα τους, αν υπάρχει κάτι που τα απασχολεί, αν αγχώνονται για κάτι.
Επαφή-επικοινωνία: Τόσο λεκτική όσο και σωματική. Μεγαλώνοντας δεν θα θέλουν τόσο πολλές αγκαλιές, φιλιά και τρυφερότητες, ειδικά μπροστά σε κόσμο. Μπορείτε ωστόσο πάντα να βρίσκεται αφορμή για ένα γρήγορο χάδι, για ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο ή ακόμα κι ένα «κόλλα το» που θα τους είναι πλέον πιο οικείο. Ως προς το λεκτικό κομμάτι, φροντίστε να αποφεύγετε τις φωνές και να κατεβάζετε τους τόνους ακόμα κι όταν εκείνα δοκιμάζουν τις αντοχές και την υπομονή σας. Προσοχή: ακόμα κι αν σας μιλήσουν άσχημα, μην απαντήσετε το ίδιο προσβλητικά… θα έρθουν να σας ζητήσουν συγνώμη μόλις ηρεμήσουν, ενώ αν πέσετε στην παγίδα τους και μιλήσετε εσείς άσχημα, θα το πάρουν περισσότερο κατάκαρδα και θα αργήσουν να σας συγχωρήσουν.
Προσδοκίες vs Όνειρα
Αφήστε τους χώρο και χρόνο να ονειρευτούν. Να κάνουν τα δικά τους όνειρα και τα δικά τους σχέδια για το μέλλον. Μην τα φορτώσετε με δικές σας υψηλές προσδοκίες. Είναι σημαντικό να μη νιώθουν τα παιδιά ότι κουβαλάνε το βάρος των δικών σας στόχων – κι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να σας απογοητέψουν, για κάτι που δεν ήταν καν δική τους επιλογή.
Μαζί και χώρια
Όσο μεγαλώνουν χρειάζονται χώρο και χρόνο για τον εαυτό τους και ό,τι τους είναι σημαντικό: φίλοι, σχέση, ενδιαφέροντα, σχολείο, δραστηριότητες. Να σέβεστε τον δικό τους χώρο. Αλλά μην απομακρυνθείτε. Να ξέρουν ότι θα είστε κάπου εκεί κοντά σε περίπτωση που σας χρειαστούν – και δημιουργήστε τις συνθήκες ώστε αυτό να είναι αμφίδρομο και αμοιβαίο: να βρίσκονται, δηλαδή, κι εκείνα κάπου εκεί κοντά όταν εσείς τα χρειαστείτε. Καθιερώστε κοινές δραστηριότητες. Να επιμένετε στο να τρώτε συχνά όλη η οικογένεια μαζί. Όταν ο έφηβος μεγαλώνει σε ένα σταθερό και ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον όπου πρωταγωνιστούν η αγάπη και ο σεβασμός, τότε δεν θα νιώθει ασφυκτικά στο σπίτι του και δεν θα έχει τάσεις φυγής ή απομόνωσης.
