«Μαμά, δεν με παίζουν τα άλλα παιδιά!»

Αν το παιδί σας συχνά, με την επιστροφή του για παράδειγμα από τον παιδικό σταθμό, σας παραπονιέται ότι «δεν το παίζουν τα άλλα παιδιά» ή αν στη διάρκεια των διακοπών παρατηρείτε ότι δυσκολεύεται να μπει στις ομάδες των συνομηλίκων του που παίζουν με τα κουβαδάκια στην παραλία, σίγουρα θα αναρωτιέστε τι μπορείτε να κάνετε για να το βοηθήσετε να αποκτήσει φίλους και παρέες.

Καταρχήν, είναι σημαντικό να γνωρίζετε σε ποια ηλικία κοινωνικοποιείται ένα νήπιο: «Μέχρι την ηλικία των 2 ετών το παιδί παίζει μόνο του. Σταδιακά, αρχίζει να παίζει κοντά σε άλλα παιδιά και συμμετέχει σε απλές ομαδικές δραστηριότητες. Η ουσιαστική αλληλεπίδραση και το πάρε-δώσε, όμως, ξεκινά μετά την ηλικία των 3 ετών, οπότε το παιδί μοιράζεται παιχνίδια και ακολουθεί βασικούς κανόνες, όπως το να περιμένει τη σειρά του», εξηγεί η Ευγενία Δουβαρά, ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος, MSc, με ειδίκευση στην υπαρξιακή-συστημική ψυχοθεραπεία, www.douvara.gr.

Όπως όμως προσθέτει η ίδια ειδικός, «ορισμένες φορές τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δυσκολεύονται να ενταχθούν στην ομάδα των συνομηλίκων τους και οι πρώτοι αποδέκτες αυτής της δυσκολίας είναι οι γονείς».

Σε μια τέτοια περίπτωση, η κ. Δουβαρά σας συμβουλεύει να κάνετε τα εξής:

See Also

Οικογενειακός θεραπευτής μοιράζεται μια συμβουλή που αλλάζει το παιχνίδι για να βοηθήσει στη διάχυση των απογοητευμένων νηπίων

• «Παρατηρούμε την κοινωνική συμπεριφορά του παιδιού. Παίρνει πρωτοβουλίες για να προσεγγίσει άλλα παιδιά ή περιμένει να το πλησιάσουν εκείνα;
• Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι μπλοκάρει την επαφή του παιδιού με τους συνομηλίκους του. Φοβάται την ήττα, τη σύγκρουση, μήπως δεν τολμά να ζητήσει κάτι που δεν του ανήκει, δεν θέλει να μοιραστεί τα παιχνίδια του ή γίνεται πολύ ανταγωνιστικό;
• Ενθαρρύνουμε την αλληλεπίδρασή του με τα άλλα παιδιά αναλαμβάνοντας ρόλο μεσολαβητή, π.χ. “Γιάννη, θέλεις να παίξεις με την μπάλα του Γιώργου;” ή “Δήμητρα, θα δώσεις για λίγο την κούκλα σου στη Μαρία;”.
• Επιβραβεύουμε την κατάλληλη συμπεριφορά του παιδιού την ώρα του παιχνιδιού με το βλέμμα και λεκτικά, π.χ. “Τι ωραία που έφτιαξες τη φάρμα των ζώων!”.
• Επιλέγουμε να συναναστραφεί με παιδιά με τα οποία έχει παρόμοια χαρακτηριστικά, όπως ηλικία και ενδιαφέροντα, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσει να συνδεθεί μαζί τους.
• Παίζουμε με το παιδί ακολουθώντας τους κανόνες που έχουμε βάλει, χωρίς να του χαριζόμαστε. Διαφορετικά, θα αντιδρά κάθε φορά που δεν είναι στο επίκεντρο της προσοχής.
• Προσφέρουμε στο παιδί εναλλακτικές για να περάσει όμορφα και να χαρεί, ακόμα κι αν δεν βρίσκει φίλους, π.χ. “Κώστα, κοίτα μια πολύ ψηλή τσουλήθρα! Τι λες, μπορείς να ανέβεις;” ή “Αν σε πιάσω, μου δίνεις ένα φιλί, αν με πιάσεις, σου δίνω δυο!”».

Σε περίπτωση, τέλος, που οι δυσκολίες κοινωνικοποίησης του παιδιού εμμένουν σε βάθος χρόνου, τότε ζητάμε τη συμβουλή ειδικού.