«Κάποιες φορές δεν μπορώ να συγκρατηθώ και βάζω τις φωνές στα παιδιά μου»
Ακόμα και οι καλύτερες μαμάδες χάνουν (συχνά) την ψυχραιμία τους. Αυτό υποστηρίζει η Αμερικανίδα αρθρογράφος και εξηγεί γιατί δυσκολεύεται να απαλλαγεί από το συγκεκριμένο ελάττωμα. Εσείς, τι λέτε;
Ένα βράδυ βάζαμε τα παιδιά για ύπνο, με ανοιχτά όλα τα παράθυρα. Έκανα στα παιδιά μου ένα μικρό κήρυγμα σε δυνατούς τόνους, όταν άκουσα το κουδούνι της πόρτας να χτυπάει. Η πρώτη σκέψη μου ήταν: «Ωχ. Με άκουσε κάποιος;». Ανοίγοντας αντίκρισα ένα χαριτωμένο ηλικιωμένο ζευγάρι με χαμογελαστά πρόσωπα και χωρίς να το πολυσκεφτώ, τους πέταξα: «Με ακούσατε να κάνω κήρυγμα στα παιδιά μου;». Χαμογέλασαν όπως ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που έχει ήδη μεγαλώσει τα δικά του παιδιά και είπαν: «Όχι. Χρειάζονται κήρυγμα;». Γέλασα, ενώ ο σύζυγός μου πιθανότατα έψαχνε να κρυφτεί κάπου από την ντροπή μου. Τα παιδιά μου στέκονταν εκεί με τις πιτζάμες τους και τα μαλλιά τους ακόμα βρεγμένα από το μπάνιο, μπερδεμένα με την όλη κατάσταση.
Είμαι καλή μητέρα. Αλήθεια. Μόνο που μερικές φορές βάζω τις φωνές.
Κάποτε, όταν ήμουν ακόμα ένα αθώο παιδί, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου όταν γίνω μαμά να μη φωνάζω. Αλλά το πρόβλημα με τις υποσχέσεις που δίνεις ως παιδί είναι ότι δεν έχεις ιδέα για τι μιλάς. Και πραγματικά, όποιος δεν έχει μεγαλώσει παιδί δεν μπορεί να σχολιάσει τις ικανότητές μου ως μητέρα, ή την απουσία τους.
Τα παιδιά σε κάνουν να χάνεις την ψυχραιμία σου με τρόπους που δεν το είχες φανταστεί ποτέ στο παρελθόν. Υπάρχουν μαμάδες που δεν φωνάζουν; Ναι, υπάρχουν, αλλά είμαι σίγουρη ότι έχουν διαφορετικό DNA από το δικό μου. Υποθέτω ωστόσο ότι θα υστερούν σε άλλα πράγματα, για παράδειγμα θα γελούν με τα κακόγουστα αστεία των παιδιών τους.
Έτσι, νιώθω την ανάγκη να ενημερώσω ολόκληρο τον κόσμο ότι αληθινά, είμαι καλή μαμά. Απλώς τα παιδιά μου με βγάζουν εκτός εαυτού λίγο περισσότερο από όσο περίμενα. Και παρόλο που έχω κάνει πολλά για να απαλλαγώ από την κακή συνήθειά μου και νιώθω ότι έχω σημειώσει σημαντικές προόδους στη διάρκεια των έντεκα χρόνων που είμαι μητέρα, συνεχίζω να φωνάζω.
Έτσι, στην κυρία που με στραβοκοιτάει στο πάρκινγκ του σουπερμάρκετ ενώ φωνάζω στο 3χρονο παιδί μου να κουμπωθεί, για όνομα του Θεού, έχω να πω ότι είμαι καλή μαμά. Αυτό που δεν είδε η κυρία ήταν ότι ο γιος μου με αγνοούσε επιδεικτικά για 2 ολόκληρα λεπτά ενώ περίμενα να κουμπωθεί. Και όταν γύρισε και με κοίταξε, το έκανε με μια κίνηση πιο αργή από βραδύποδα, και είμαι σίγουρη ότι από την αναμονή είδα ολόκληρη τη ζωή μου να περνάει μπροστά από τα μάτια μου. Συγχωρέστε με λοιπόν που έχασα την ψυχραιμία μου.
Το υπόσχομαι, αγαπώ τα παιδιά μου και προσπαθώ σκληρά να απαλλαγώ από αυτή τη συνήθεια.
Και στο γείτονα που με ακούει να φωνάζω στα παιδιά μου όταν είναι ανοιχτά τα παράθυρα γιατί τα παιδιά μου προτιμούν να χορεύουν γυμνά μπροστά σε έναν καθρέφτη αρκετή ώρα ώστε να γλιτώσουν το βούρτσισμα των δοντιών τους, έχω να πω ότι είμαι καλή μαμά. Απλώς φωνάζω λίγο γιατί τα παιδιά μου δεν μπορούν να παραμείνουν συγκεντρωμένα για περισσότερη ώρα από ένα αγρίμι του δάσους.
Και στη φίλη μου που με βλέπει να χάνω την ψυχραιμία μου μπροστά στα άλλα παιδιά της γειτονιάς γιατί προσπάθησαν να σηκώσουν το παιδί μου και να το πετάξουν σε έναν κάδο απορριμμάτων έχω να πω ότι εκείνα τα παιδιά αξίζουν την οργή μου, γιατί κατά κάποιον τρόπο απολαμβάνω το να με φοβούνται.
Και στον υπάλληλο του κέντρου τηλεφωνικής εξυπηρέτησης που με ακούει να βάζω τις φωνές στα παιδιά μου για να ηρεμήσουν προτού χάσω το μυαλό μου, έχω να πω ότι είμαι καλή μαμά. Αλλά τα παιδιά μου δεν με αφήνουν να μιλήσω στο τηλέφωνο.
Έχω να πω ότι έχω αρχίσει να βάζω λιγότερο συχνά τις φωνές. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό, ως μητέρα, να βάζεις στόχους και να προσπαθείς να τους κατακτήσεις. Ναι, το να βάζεις συχνά τις φωνές στα παιδιά σου τους κάνει κακό – το γνωρίζω. Γι’ αυτό προσπαθώ απελπισμένα να σταματήσω να το κάνω. Αλλά έχω μάθει επίσης να ζητάω συγγνώμη και το εννοώ. Έχω μάθει ότι η απαλλαγή από άσχημες συνήθειες παίρνει χρόνο. Έχω μάθει, ακόμα, ότι βάζοντάς τους πού και πού τις φωνές για να μην αργήσουν στο σχολείο δεν θα τα τραυματίσει μόνιμα.
Αλλά δεν είμαι τέλεια. Το ξέρω. Έτσι, κάποιες φορές βάζω τις φωνές. Να ξέρετε όμως ότι είμαι καλή μαμά. Και πιθανότατα έχω έναν καλό λόγο που φωνάζω.
Να ξέρετε επίσης ότι επιδιώκω να σταματήσω να είμαι η μαμά που βάζει τις φωνές. Αλλά αρνούμαι να αρχίσω να γελάω με κακόγουστα αστεία.
