Η ‘Ελενα Ακρίτα γράφει έκθεση ιδεών για την 28η Οκτωβρίου σαν παιδί!

�Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα. Η 27η και η 29η Οκτωβρίου δεν λένε και πάρα πολλά πράγματα. Η 26η Οκτωβρίου κάτι λέει άμα σε λένε Δημήτρη. Ο Δημήτρης Καλπακλής που το λένε Δημήτρη και πάει δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δημήτρη, γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια. Είναι πολύ τυχερός. Ενώ άμα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι. Κάποτε όμως γιορτάζουν και οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που τον λένε Νεκτάριο μου είπε ότι κάποτε γιορτάζουν και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρημένο και τρέχουν οι μύξες του.

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα, άμα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουμε τριήμερο και πάμε στο χωριό του μπαμπά μου. Εκτός αν δεν πάμε, γιατί η μαμά μου δεν χωνεύει τη μαμά του μπαμπά μου, ενώ χωνεύει τη δική της μαμά που δεν τη χωνεύει ο μπαμπάς μου, οπότε μπορεί να μείνουμε σπίτι. Εμείς τα παιδιά είμαστε πολύ περήφανα που έχουμε την 28η Οκτωβρίου. Γιατί πριν είχανε να γιορτάζουνε μόνο την 25η Μαρτίου. Την 28η Οκτωβρίου πηγαίνανε κανονικά σχολείο, γιατί δεν υπήρχε η 28η Οκτωβρίου. Δηλαδή υπήρχε, αλλά κανένας δεν το έκανε θέμα, γιατί δεν είχανε μπει οι Γερμανοί. Εγώ είμαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα, νιώθω ένα ρίγος και μόλις το είπα στη μαμά μου, μου έβαλε θερμόμετρο. Είχα 37,4. Μου έδωσε σιρόπι και μου πέρασε το ρίγος.

Η δασκάλα μας είπε ότι την 28η Οκτωβρίου ήρθε ο Ιταλός Πρέσβης στο σπίτι του Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα. Τον ρώτησε αν μπορούν να πάρουν την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους. Ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε ΟΧΙ. Αυτό το όχι το είπε πολύ ηρωικά, γι’ αυτό εμείς το λέμε ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ. Και μετά τους πολεμήσαμε τους Ιταλούς. Και μετά πέρασε η 28η Οκτωβρίου, διώξαμε τους Ιταλούς και μπήκανε οι Τούρκοι. Όχι λάθος, μπήκανε οι Γερμανοί. Και η γιαγιά μου έκλεισε τα παντζούρια, για να μην τους βλέπει. Όλοι οι Γερμανοί ήτανε χάλια, μα πιο χάλια ήταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Είχε μάνα Πατρινιά και πατέρα Γερμανό και δεν ξέρω πότε γιορτάζει, ούτε αν του φέρνουν δώρα. Μετά περάσανε τα χρόνια και δεν θυμάμαι πώς έφυγαν οι Γερμανοί. Και τότε όλοι οι Έλληνες βγήκαν έξω και φιλιόντουσαν. Τώρα από τη χαρά μας βγάζουμε την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι. Εμείς όμως δεν βγάζουμε, γιατί τη χάσαμε στη μετακόμιση. Αυτά και ελπίζω να μην ξανάλθουν οι Γερμανοί.�Ζήτω η 28η Οκτωβρίου.�