Γονείς, σταματήστε να ανησυχείτε για αυτούς τους 5 λόγους όσον αφορά την ανάπτυξη του παιδιού σας
Σε αυτούς συγκαταλέγεται και η ανησυχία σας μήπως «κακομάθετε» το μωρό σας
Όταν γινόμαστε γονείς ξαφνικά ανησυχούμε για τα πάντα κι έχουμε τις κεραίες μας σε επαγρύπνηση 24ώρες το εικοσιτετράωρο και δεν χάνουμε ευκαιρία για να μη θεωρήσουμε κάτι περίεργο, επικίνδυνο ή μη φυσιολογικό και έχουμε μια φυσική ροπή στο να νιώθουμε τύψεις για τα πάντα και κυρίως για το πόσο χάλια γονείς μπορεί να είμαστε… Ωστόσο, για να ηρεμήσετε λίγο το μυαλό σας, συγκεντρώσαμε μερικά βασικά αναπτυξιακά ζητήματα για τα οποία δεν χρειάζεται να χάσετε τον ύπνο σας:
Τον κίνδυνο μήπως κακομάθετε το μωρό σας
Αυτός ο μύθος ελπίζουμε να φύγει από τη μόδα, αλλά παρόλα αυτά μπορεί να ακούσετε περιστασιακά μια καλοπροαίρετη γιαγιά να λέει κάτι σαν: «Αν κρατάς αυτό το μωρό όλη την ώρα, θα το κακομάθεις». Στις προηγούμενες γενιές, υπήρχε μεγάλη ανησυχία για τα «κακομαθημένα» μωρά. Σήμερα, χάρη στην καλύτερη έρευνα για την ανάπτυξη του παιδιού, γνωρίζουμε ότι είναι βασικά αδύνατο να κακομάθει ένα μωρό.
Τα μωρά δεν έχουν την ψυχική ωριμότητα να χειραγωγήσουν ή να σας προκαλέσουν σκόπιμα στενοχώρια. Κλαίνε γιατί μόνο έτσι μπορούν να εκφράσουν τις ανάγκες τους. Η έρευνα μάς έχει δείξει ότι τα μωρά των οποίων οι γονείς ανταποκρίνονται στο κλάμα τους με συνέπεια και ευαισθησία, στην πραγματικότητα κλαίνε λιγότερο στους 6 μήνες σε σύγκριση με εκείνα των οποίων οι γονείς δεν ανταποκρίθηκαν τόσο πολύ.
Επιπλέον, η παρηγοριά και η αγκαλιά του μωρού σας αλλάζει πραγματικά το DNA του προς το καλύτερο. Νέες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι τα μωρά που κρατούνταν περισσότερο είχαν πιο προηγμένη μοριακή δομή στην ηλικία των τεσσάρων από εκείνα που δεν παρηγορήθηκαν όπως έπρεπε ή βίωσαν περισσότερη αγωνία ως βρέφη.
Τα ασυνήθιστα αντανακλαστικά του νεογέννητου σας
Τα νεογέννητα είναι πραγματικά καταπληκτικά πλάσματα. Αν θυμάστε ότι είδατε το νέο σας μικρό να χρησιμοποιεί ένα αντανακλαστικό για να βρει μια θηλή για να τραφεί την πρώτη φορά, έχετε δει τη Μητέρα Φύση στην πράξη. Εκτός από αυτό το βασικό αντανακλαστικό επιβίωσης, τα νεογέννητα έχουν και άλλα μυστηριώδη αντανακλαστικά που προβληματίζουν τους επιστήμονες εδώ και χρόνια.
Για παράδειγμα, όταν κρατάτε ένα βρέφος όρθιο σε όρθια θέση (ενώ στηρίζετε το κεφάλι του), θα κάνει ενστικτωδώς μια κίνηση σαν να κάνουν ένα βήμα. Μπορεί να φαίνεται ότι αυτό είναι απλώς πρακτική για να μάθουν να περπατούν, αλλά περιέργως τα νεογέννητα χάνουν αυτό το αντανακλαστικό μετά από περίπου δύο μήνες.
Ένα άλλο αντανακλαστικό που τυχαίνει να είναι εξαιρετικά χαριτωμένο είναι το γεγονός ότι τα νεογέννητα πιάνουν ενστικτωδώς κάτι που το βάζουν στην παλάμη τους. Το βρέφος σας που κρατά το σχετικά τεράστιο δάχτυλό σας σίγουρα δημιουργεί μια γλυκιά ανάμνηση, αλλά στην πραγματικότητα είναι το αντανακλαστικό του Palmar που ενεργοποιείται.
Κόλπο: δεν χρειάζεται να ανοίξετε το χέρι του μωρού σας για να το αφήσετε να φύγει. Απλώς χαϊδέψτε το πίσω μέρος του χεριού του και πιθανότατα θα απελευθερώσει τη λαβή του. Χρήσιμο να τον ξέρετε όταν έχει πιάσει για τα καλά τα μαλλιά σας (ωχ!). Προλάβετε να τραβήξετε αυτές τις «περίεργες» φωτογραφίες σύντομα γιατί αυτό το αντανακλαστικό χαλαρώνει περίπου στην ηλικία των 6 μηνών.
Η ψυχική ιδιοσυγκρασία του παιδιού σας
Είναι το μωρό σας αυτό που κλαίει όταν πέσει ένα καπέλο (ή χτυπάει ένα κουδούνι); Είναι το νήπιό σας που αρνείται να κουμπώσει τη ζώνη στο κάθισμα του αυτοκινήτου ή εκρήγνυται σαν ηφαίστειο όταν δεν παίρνει αυτό το παιχνίδι που θέλει; Λοιπόν, είστε τυχεροί! Όλη η υπομονή και η στοργική καθοδήγησή σας θα αποδώσουν.
Γνωρίζουμε πλέον από πολλές μελέτες τώρα ότι τα παιδιά με «δύσκολες» ιδιοσυγκρασίες είναι στην πραγματικότητα πιο ευαίσθητα σε πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένης της γονικής καθοδήγησης. Με γονείς που φροντίζουν και ανταποκρίνονται, τα παιδιά με ψυχική ιδιοσυγκρασία δεν διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για προβλήματα συμπεριφοράς από τα παιδιά με «εύκολη» ιδιοσυγκρασία.
Επιπλέον, αποδεικνύεται ότι τα παιδιά με ισχυρή θέληση, που τείνουν να αμφισβητούν την εξουσία, συχνά αποδεικνύονται οι πιο δημιουργικοί, σκεπτόμενοι επιχειρηματίες και ηγέτες.
Οι πρώιμες γνώσεις γραφής/ανάγνωσης
Στο σημερινό ανταγωνιστικό γονεϊκό περιβάλλον, υπάρχει μια υποκείμενη αίσθηση ότι η πρόωρη σχολική επίδοση είναι καλύτερη. Αυτό που μας λέει η έρευνα, ωστόσο, είναι ότι τα μικρά παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσα από το παιχνίδι. Το παιχνίδι είναι η μηχανή μάθησης για τα μικρά παιδιά. Σίγουρα, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να απαγγέλλουν λέξεις ή γράμματα που μαθαίνουν από κάρτες, αλλά το μάθημα θα «κολλήσει» καλύτερα αν μάθαιναν αυτό το μάθημα μέσα από ένα παιχνίδι ή ένα τραγούδι.
Αντί να εγγράψετε το παιδί προσχολικής ηλικίας σε ένα αυστηρό σχολείο, εστιάστε στην ενασχόληση με τα ενδιαφέροντά του και το παιχνίδι του. Διαβάζοντας κλασικές ιστορίες, παίζοντας με μπλοκ και απαντώντας σε όλες αυτές τις ερωτήσεις «γιατί» θα εξυπηρετήσει το μικρό σας καλύτερα από τα φύλλα εργασίας και τις κάρτες μνήμης.
Η έντονη αγάπη (βλ. κόλλημα) του παιδιού σας για τους δεινόσαυρους, τα τρένα, τις κούκλες κ.λπ.
Πολλά παιδιά περνούν από μια φάση όπου θυμίζει κόλλημα για ένα συγκεκριμένο παιχνίδι ή ενδιαφέρον. Για πολλά παιδιά είναι οι δεινόσαυροι. Μαθαίνουν όλα τα ονόματα, τι τρώνε, πού έζησαν και πολλά άλλα γεγονότα που δεν θα μπορούσατε ποτέ να θυμηθείτε. Για άλλα παιδιά, μπορεί να είναι τα τρένα ή οι πεταλούδες. Αυτό συμβαίνει συνήθως γύρω στην ηλικία των τεσσάρων έως έξι ετών, όταν τα παιδιά έχουν καλή κατανόηση της γλώσσας και μπορούν να απορροφήσουν νέες πληροφορίες όπως τα σφουγγάρια.
Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από αυτό το έντονο ενδιαφέρον για ένα πράγμα; Οι ερευνητές μας λένε ότι αυτή η ένταση είναι στην πραγματικότητα μια εξαιρετική πτυχή της μάθησης των παιδιών. Με αυτήν την εστίαση, χτίζουν βασικές δεξιότητες, όπως μεγαλύτερη διάρκεια προσοχής, επεξεργασία πληροφοριών και εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους.
Αυτό είναι το τέλειο παράδειγμα μάθησης με βάση το παιχνίδι, που γνωρίζουμε ότι είναι ο ιδανικός τρόπος για να μάθουν τα παιδιά οτιδήποτε. Τα παιδιά παίρνουν κάτι που τους ενδιαφέρει ήδη (όπως οι δεινόσαυροι) και επεκτείνουν τις γνώσεις τους με κάθε τρόπο που μπορούν—παίζοντας με παιχνίδια, διαβάζοντας βιβλία και μιλώντας για αυτούς στους γονείς τους.
Τώρα λοιπόν χαλαρώστε και πάρτε μια βαθιά ανάσα. Αυτό το μικρό πλάσμα που μεγαλώνετε είναι πραγματικά εκπληκτικό κι εσείς συνεχίστε να κάνετε την καλή δουλειά που κάνετε ήδη.