Πώς θα παρακινήσουμε ένα νήπιο να παίξει με άλλα παιδιά
Αν έχει την τάση να απομονώνεται, ας μη σπεύσουμε να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας. Εξαρτάται (και) από την ηλικία αλλά και από την ιδιοσυγκρασία του.
Περιμένετε πώς και πώς να βρεθείτε με ένα ζευγάρι φίλων που έχουν παιδάκι σε κοντινή ηλικία με το δικό σας, για να παίξουν τα μικρά κι εσείς να απολαύσετε παρέα ένα ποτήρι κρασί. Μήπως όμως τρέφετε υπερβολικά υψηλές προσδοκίες από εκείνη τη βραδιά;
Συχνά τα νήπια δεν απολαμβάνουν ιδιαίτερα τη συναναστροφή με συνομήλικά τους, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην εκμεταλλεύονται τις λίγες, έστω, ευκαιρίες που τους δίνονται να παίξουν με άλλα παιδιά την περίοδο που δεν πηγαίνουν ακόμα στον παιδικό σταθμό, αλλά και να δείχνουν ότι στρεσάρονται από αυτές.
«Ένα νήπιο μόλις που έχει αρχίσει να γνωρίζει τον εαυτό του», εξηγεί η Dr. Tovah Klein, διευθύντρια του Κέντρου Νηπιακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Κολούμπια και συγγραφέας του βιβλίου «How Toddlers Thrive» («Πώς αναπτύσσονται τα νήπια»). «Ακόμα και όταν αρχίζει να αντιλαμβάνεται την παρουσία των άλλων, όπως των συνομηλίκων του, εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει ότι οι άλλοι έχουν ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα που έρχονται σε σύγκρουση με τις δικές του».
Έτσι, στα μάτια ενός πολύ μικρού παιδιού η συναναστροφή με άλλους μπορεί να φαντάζει εξίσου περίπλοκη με την… πυρηνική φυσική. Με αποτέλεσμα, ίσως, το ομαδικό παιχνίδι να το στρεσάρει αντί να το διασκεδάζει.
«Κάποια νήπια απολαμβάνουν τη συνύπαρξη, ενώ άλλα όχι. Κάποια απολαμβάνουν τις νέες εμπειρίες, ενώ πολλά άλλα όχι», σχολιάζει η Dr. Klein. «Τους παίρνει χρόνο να μάθουν να τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους, γι’ αυτό και η συμμετοχή τους σε μια μεγάλη ομάδα δεν έχει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα».
Αν λοιπόν στη διάρκεια του playdate που περιμένατε πώς και πώς το 2χρονο νήπιό σας δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το πόδι σας, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Και το καλύτερο που έχετε να κάνετε εσείς, τότε, είναι να σεβαστείτε τους ρυθμούς του. «Ίσως ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο να το στρεσάρει, ίσως το καλύτερο θα ήταν θα μη βρίσκεστε εκεί», συμβουλεύει η Dr. Klei. «Μπορεί, επίσης, το παιδί να χρειάζεται το χρόνο του για να νιώσει άνετα και μόλις αισθανθεί άνετα, να απομακρυνθεί από κοντά σας».
Αυτό που μετράει περισσότερο είναι ο τρόπος με τον οποίο ένα νήπιο αλληλεπιδρά με συνομηλίκους του. Γύρω στην ηλικία των τριών η κοινωνικοποίηση γίνεται ευκολότερο, καθώς τα παιδιά αρχίζουν να ενδιαφέρονται περισσότερο το ένα για το άλλο. Αλλά ακόμα και τότε, το ιδανικό είναι να προγραμματίζουμε ομαδικά παιχνίδια σε μεγάλους, ανοιχτούς χώρους, με μικρές παρέες παιδιών, όπου ένα νήπιο θα έχει τη δυνατότητα αφενός να απομονωθεί αν αισθανθεί αυτή την ανάγκη, αφετέρου να καλλιεργήσει τις πρώτες φιλίες του.
«Η καλύτερη ιδέα για αυτή την ηλικία είναι να φέρνουμε σε επαφή τα παιδιά ανά ζευγάρια. Καθώς ένα νήπιο πλησιάζει προς τα τρία και τα τέσσερα χρόνια του, αναπτύσσει περισσότερες δεξιότητες που του επιτρέπει να παίζει με άλλα παιδιά, αλλά και την επιθυμία να παίξει με άλλα παιδιά και να κάνει φίλους», εξηγεί η ειδικός.
Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να έχουμε πάντα το νου μας μήπως το νήπιό μας αρχίσει να κουράζεται από τη συναναστροφή και χρειάζεται ένα διάλειμμα, πράγμα που μπορεί να συμβεί από λεπτό σε λεπτό, εκεί που δείχνει να απολαμβάνει το ομαδικό παιχνίδι.
Αν έχουμε όλα τα παραπάνω κατά νου, τότε ένα playdate μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας, ίσως ακόμα και να τις ξεπεράσει: να αποδειχθεί η ιδανική ευκαιρία για να κοινωνικοποιηθεί το παιδί μας αλλά και εμείς να πάρουμε μια ανάσα, απολαμβάνοντας μια ήρεμη κουβέντα με άλλους γονείς.
