Μπορούμε να διδάξουμε ένα νήπιο να σταματήσει να μας διακόπτει ενώ μιλάμε;
Υπάρχουν κάποιες απλές τεχνικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε ακόμα και σε πολύ μικρά παιδιά, όπως υποστηρίζει μια ειδικός.
Όλα τα νήπια έχουν την τάση να διακόπτουν τους γονείς τους ενώ μιλούν, συστηματικά και, συχνά, τις πιο ακατάλληλες στιγμές. Σε ποια ηλικία όμως να περιμένουμε να αναπτύξουν αρκετό αυτοέλεγχο ώστε να περιορίσουν αυτή τη συνήθεια;
«Δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα νήπιο 3 ετών να μη μας διακόπτει», εξηγεί η Gloria DeGaetano, ιδρύτρια και διευθύντρια του αμερικανικού ινστιτούτου εκπαίδευσης για παιδαγωγούς, συμβούλους και κοινωνικούς λειτουργούς Parent Coaching Institute. «Είναι αναπόφευκτο να μας διακόπτει γιατί, απλά, δεν έχει ακόμα αρκετά συγκροτημένη σκέψη ώστε να μην το κάνει».
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, ωστόσο, είναι να διαχειριστούμε πιο αποτελεσματικά αυτή τη νηπιακή συμπεριφορά. Πώς; Ακολουθώντας τα παρακάτω τρία βήματα που προτείνει η DeGaetano:
1. Να έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι τα παιδιά μας δεν το κάνουν επίτηδες, δεν προσπαθούν να μας σπάσουν τα νεύρα. Απλά, ο εγκέφαλός τους δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά ώστε να ελέγχουν τον παρορμητισμό τους. Το πρώτο μας βήμα λοιπόν είναι να αποδεχτούμε το γεγονός ότι ένα νήπιο δεν μπορεί να σταματήσει εντελώς να διακόπτει. Είναι αδύνατον να έχει τις ίδιες κοινωνικές δεξιότητες με έναν 20χρονο ενήλικα.
2. Να μετατρέψουμε ένα διάλογο σε παιχνίδι. Καταρχήν, ας προσπαθήσουμε να μιλάμε περισσότερο με τα παιδιά μας. Σύμφωνα με τα τρομακτικά αποτελέσματα έρευνας που παραθέτει η DeGaetano, «πολλοί γονείς αφιερώνουν γύρω στα 10 λεπτά την εβδομάδα στη συζήτηση με τα παιδιά τους». Αφού λοιπόν κάνουμε την κουβέντα μαζί τους προτεραιότητά μας, μπορούμε στη συνέχεια να τη μετατρέψουμε σε παιχνίδι, όπου ο καθένας θα μιλάει με τη σειρά και όταν δεν θα μιλάει, θα μαθαίνει να ακούει. «Βάλτε χρονόμετρο για δύο λεπτά και πείτε: Η μαμά έχει δύο λεπτά, ο μπαμπάς έχει δύο λεπτά, εσύ έχεις δύο λεπτά», εξηγεί η ειδικός. Έτσι, σταδιακά και δίχως στρες, θα εκπαιδεύσετε ακόμα και ένα μικρό παιδί ώστε να αρχίσει να αυτοσυγκρατείται όταν νιώθει την ανάγκη να διακόψει.
3. Να τους διδάξουμε χειρονομίες που θα χρησιμοποιούν όποτε θέλουν να πάρουν το λόγο: Όταν νιώθουν την ανάγκη να μας διακόψουν μπορούν, για παράδειγμα, να σηκώσουν το χέρι τους ή το δάχτυλό τους. Ή μπορούν να μοιραστούν τις σκέψεις τους με το λούτρινο αρκουδάκι τους μέχρι ο μπαμπάς ή η μαμά να είναι διαθέσιμοι. Όποια χειρονομία κι αν επιλέξουμε να τους διδάξουμε, ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα νήπιο δύσκολα μπορεί να συγκρατηθεί για πάνω από 30 δευτερόλεπτα. Είναι σημαντικό, τέλος, να δείχνουμε κατανόηση όταν δεν καταφέρνει να συγκρατηθεί, ενώ παράλληλα το επιβραβεύουμε όποτε χρησιμοποιεί τις χειρονομίες που του έχουμε διδάξει.
