Μαμά-μπαμπάς-μωρό: Επαφή επί τρία
Όταν η θεωρία της προσκόλλησης εφαρμόζεται και στους δύο γονείς
Με τις σύγχρονες μελέτες να αναδεικνύουν όλο και περισσότερο τη σημασία ενός ενεργού μπαμπά στην ανατροφή των παιδιών αλλά και την επιθυμία των σημερινών μπαμπάδων να επιδιώκουν να είναι όσο περισσότερο εμπλεκόμενοι στην καθημερινότητα των παιδιών τους ήδη από τις πρώτες μέρες της γέννησής τους, η επαφή και η σχέση τους μπορεί να εδραιωθεί όχι απλώς συμπληρωματικά ως προς το ρόλο της μαμάς αλλά ούτε και μεμονωμένα ως ένας ξεχωριστός ρόλος, αλλά επί δύο, όσο γίνεται σχεδόν ισόποσα.
Αυτό που θέλουμε εδώ να τονιστεί δεν είναι να υποτιμηθεί ο ρόλος της μαμάς, ούτε είναι πιθανό να εξομοιωθεί ο τρόπος και η επαφή της μαμάς σε σχέση με τον τρόπο και την επαφή του μπαμπά. Το σημαντικό που επιδιώκουμε να αναδειχθεί είναι μια νέα προσέγγιση που αντιμετωπίζει τόσο τον μπαμπά όσο και τη μαμά ως γονείς – με αυτή την κοινή ιδιότητα να τους ξεχωρίζει από τους άλλους ρόλους τους και να τους ενώνει.
Όσο κι αν είναι σημαντικό να δεθεί κάθε γονιός ξεχωριστά μόνος του με το μωρό, άλλο τόσο καθοριστικής σημασίας έχει να δημιουργηθεί ο κοινός δεσμός. Να υπάρχουν στιγμές που να νιώθει την από κοινού παρουσία και των δύο γονιών.
Με αυτό τον τρόπο ισχυροποιείται το δέσιμο της οικογένειας. Διαχέεται και πολλαπλασιάζεται η επαφή και η τρυφερότητα, καθώς αποδέκτης και παραλήπτης δεν είναι μόνο ένας, αλλά είστε και οι τρεις. Το μωρό σάς αναγνωρίζει ως οικογένεια.
Πώς να επιτύχετε αυτό τον κοινό δεσμό από τις πρώτες μέρες της ζωής του μωρού
- Όταν το μωρό θηλάζει ή το ταΐζει η μαμά, ο μπαμπάς μπορεί να έχει μαμά και μωρό στη αγκαλιά του – το ίδιο ισχύει στην περίπτωση που ο μπαμπάς ταΐζει το μωρό με το μπιμπερό, να νιώθουν την τρυφερότητα της μαμάς
- Μπορείτε να κάνετε μαζί το μωρό μπάνιο
- Να το νανουρίζετε μαζί αγκαλιά
- Να το παίρνει ο ύπνος –ή να κοιμάται– ανάμεσά σας
- Να του μιλάτε και να παίζετε μαζί του ταυτόχρονα
- Να διαβάζετε εναλλάξ παραμύθια ενώ είστε μαζί και οι τρεις, κοντά ο ένας στον άλλον
Με τον τρόπο αυτό κανείς από τους δύο γονείς δεν αισθάνεται και δεν είναι παραγκωνισμένος, το ζευγάρι διατρέχει μικρότερο κίνδυνο να περάσει κρίση, διατηρείται η τρυφερότητα μεταξύ των δύο συντρόφων, αυτού του είδους η επαφή ενέχει μια διαφορετική μορφή ερωτισμού που κάνει τους γονείς να συνεχίζουν να νιώθουν κοντά, ο κοινός χρόνος λειτουργεί υποστηρικτικά και προς τη μαμά, η οποία έχει περισσότερες πιθανότητες να ξεκουράζεται όσο έχει ανάγκη αλλά να νιώθει ότι παίρνει την ψυχολογική στήριξη που χρειάζεται από τον σύντροφό της.
