Μένουμε σπίτι και βλέπουμε ξανά με τα παιδιά την ταινία «Τα μυαλά που κουβαλάς»
Για να θυμηθούμε πόσο σημαντικό είναι να αγκαλιάζουμε όλα μας τα συναισθήματα
Παρασκευή βράδυ. Μια Παρασκευή ωστόσο διαφορετική από τις άλλες. Μια Παρασκευή που εδώ και λίγο καιρό σαν να έχει χάσει κάπως την ειδοποιό διαφορά της από τις άλλες μέρες.
Το σχολείο των παιδιών έχει έρθει στο σπίτι. Η δουλειά των γονιών έχει εισβάλει στο σπίτι. Το σπίτι καλείται να γίνει το καταφύγιο. Το κάστρο. Αυτό που θα προστατέψει την οικογένεια από την απειλή και το κίνδυνο.
Όμως έξω από το σπίτι η άνοιξη μεταμορφώνει τις πόλεις. Τα λουλούδια ανθίζουν παντού. Οι ημέρες έχουν περισσότερο φως. Μεγαλώνουν. Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινάει. Όμως αυτό το Πάσχα θα φέρει μια διαφορετική Ανάσταση. Ίσως πιο προσωπική και πιο ουσιαστική από οποιαδήποτε άλλη φορά.
Με περίεργες σκέψεις, με πρωτόγνωρα συναισθήματα, περνάνε αυτές οι μέρες. Το ένα συναίσθημα διαδέχεται το άλλο σε μια εσωτερική τρικυμία.
Κάπως έτσι θυμήθηκα την παιδική ταινία Inside Out ή όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά «Τα μυαλά που κουβαλάς». Σε μια προσπάθεια να συμφιλιωθώ με τα συναισθήματά μου αλλά και να βοηθήσω και τα παιδιά να συμφιλιωθούν με τα δικά τους.
Να νιώσουν ότι είναι οκ. Είναι εντάξει να νιώθουν κι εκείνα μια εσωτερική πάλη για το ποιο συναίσθημα θα κυριαρχήσει μέσα τους. Να νιώσουν ότι η εναλλαγή των συναισθημάτων τους είναι απόλυτα λογική και φυσιολογική. Και πως έχουν κάθε δικαίωμα να βιώσουν αυτές τις μέρες όλη την γκάμα των συναισθημάτων τους κι όχι μόνο τα θετικά και τα ευχάριστα…
Ας δούμε τι έχουν να μας πουν τα συναισθήματα που πρωταγωνιστούν στην ταινία και ποιο μήνυμα μας στέλνουν με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού:
Η αηδία: Είναι οκ να νιώθεις αηδία για τον ιό, για τα μικρόβια και να θες να πλένεις συνέχει τα χέρια σου…
Ο θυμός: Είναι οκ να είσαι θυμωμένος που έχει ανατραπεί το πρόγραμμα. Η ρουτίνα. Η καθημερινότητά σου.
Ο φόβος: Είναι μια χαρά να φοβάσαι για τη ζωή σου αλλά και για τη ζωή των ανθρώπων που αγαπάς.
Η λύπη: Είναι απόλυτα φυσιολογικό να λυπάσαι που δεν μπορείς να δεις τους φίλους σου ή να πας να παίξεις όσο θες στην παιδική χαρά ή που δεν μπορείς να επισκεφτείς τον παππού και τη γιαγιά στο χωριό αλλά ούτε εκείνοι μπορούν να έρθουν σε εσάς.
Η χαρά: Τώρα θα αναρωτιέσαι τι θέση μπορεί να έχει η χαρά μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε. Μα όπως πάντα την περίοπτη. Η χαρά είναι αυτή που και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες μας κάνει και θα συνεχίσει να μας κάνει να βρίσκουμε τη δύναμη να συνεχίζουμε. Η χαρά ότι είμαστε καλά. Η χαρά ότι είμαστε ασφαλείς στο σπίτι. Η χαρά του ότι είμαστε υγιείς και έχουμε την οικογένειά μας και το σπίτι μας. Η χαρά ότι είμαστε σπίτι μαζί και θα καταφέρουμε να το περάσουμε όλο αυτό ενωμένοι.
Κι ότι θα περάσουμε από διάφορα στάδια, θα νιώσουμε ακόμα αγωνία, απογοήτευση, σύγχυση, απαισιοδοξία, παραίτηση, αλλά από την άλλη θα νιώσουμε και δύναμη, πείσμα, ευγνωμοσύνη, κι ελπίδα. Και πάνω απ’ όλα όχι μόνο μέσα στην καρδιά μας αλλά με όλα τα κύτταρα της ύπαρξής μας θα νιώσουμε αγάπη.
Αγάπη για τη ζωή!
https://www.youtube.com/watch?v=h543LXnOzos
