«Μένοντας σπίτι να μεγαλώσω τα παιδιά, δεν νιώθω να “χαραμίζω” το πτυχίο μου»

Αν μου έδιναν ένα ευρώ για κάθε φορά που καλούμαι να εξηγηθώ, πιθανότατα θα είχα καταφέρει μέχρι τώρα να ξεχρεώσω το δάνειο που πήρα για να σπουδάσω.
(Να ξεκαθαρίσω καταρχήν ότι σέβομαι απόλυτα τις εργαζόμενες μητέρες. Είναι ανόητες οι μάχες ανάμεσα σε μαμάδες. Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο για να παρουσιάσω το δικό μου μονοπάτι που χαράζω καθώς αναζητώ την ταυτότητά μου ως επαγγελματίας και μητέρα.)

Διάβαζα ένα μπλογκ για μια μαμά που βρήκε τον προορισμό της στη μητρότητα. Έλεγε ότι αν το ήξερε προτού αρχίσει να δέχεται πίεση από τους γονείς της και την κοινωνία να πάρει πτυχίο, θα είχε αφήσει το σχολείο και θα είχε δημιουργήσει πολύ νωρίτερα οικογένεια με το σύζυγό της. Θεωρεί τις σπουδές σπατάλη χρόνου και χρημάτων.

Αυτό με έκανε να αναλογιστώ τα οκτώ χρόνια και τα 50.000 δολάρια (που παρεμπιπτόντως δεν έχω ξεχρεώσει ακόμα) που αφιέρωσα για να σπουδάσω φαρμακευτική. Ήταν σπατάλη χρόνου; Μήπως θα έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά για να δικαιολογήσω το κόστος των σπουδών μου; Πέρασα μια μεγάλη προσωπική κρίση. Στη διάρκεια των τριών χρόνων που εργάστηκα, η ταυτότητά μου προσδιοριζόταν από την καριέρα μου. Στα 23 μου, έβγαζα έναν παχυλό μισθό και ήμουν σε μεγάλο βαθμό επαγγελματικά τακτοποιημένη. Ποια είμαι τώρα;

«Α, απλώς μια μαμά που μένει στο σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά της».

Αυτή την απάντηση έπιανα τον εαυτό μου να δίνει όταν με ρωτούσαν τι κάνω στη ζωή μου. Απλώς; Μακάρι να μπορούσα να αφαιρέσω αυτή τη λέξη από το λεξιλόγιό μου. Εννοώ, πώς μπορεί κάποιος να ορίσει το «επάγγελμα», με το οποίο αυτή τη στιγμή προφανώς δεν ασχολούμαι; Μήπως έχω πεθάνει και δεν το ξέρω;

Μέχρι που συνειδητοποίησα κάτι. Έχω έναν εκπληκτικό, τρυφερό, έξυπνο σύζυγο που φέρνει τα χρήματα στο σπίτι μας. Μαζί έχουμε αποκτήσει όμορφα, έξυπνα παιδιά που εγώ έχω αναλάβει να μεγαλώνω, να εκπαιδεύω, να φροντίζω, να περνάω την ημέρα μου. Και δεν μου λείπει τίποτα.

Πιστεύω ότι στη ζωή μας περνάμε διάφορες φάσεις. Πως τα πάντα συμβαίνουν για ένα συγκεκριμένο λόγο.

Οι σπουδές μου και η σύντομη καριέρα μου καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το ποια είμαι σήμερα.

Δεν ήταν σε καμία περίπτωση σπατάλη χρόνου.

Στη διάρκεια εκείνων των χρόνων απέκτησα φίλους ανεκτίμητης αξίας για μένα.

Πήρα πολύτιμα μαθήματα ζωής.

Έμαθα πώς να κάνω πιο αποτελεσματικά έρευνα.

Έμαθα ότι τα χόμπι μου έχουν αξία και είμαι χαρούμενη όταν έχω χρόνο να αφοσιώνομαι σε αυτά.

See Also

Jane Austen «Η ευτυχία στον γάμο είναι καθαρά θέμα τύχης»

Έμαθα πώς να διαχειρίζομαι τα οικονομικά μου.

Έμαθα ότι τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία.

Συνεχίζω να ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο της υγείας γιατί απολαμβάνω να τα κουβεντιάζω με το σύζυγό μου.

Αν είχα επιλέξει ένα διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή, ίσως να μην είχα γνωρίσει και παντρευτεί ποτέ τον άντρα της ζωής μου.

Επιπλέον, η εκπαίδευση που είχα μού δίνει την αυτοπεποίθηση ότι μπορώ, με τη σειρά μου, να επιλέξω μια καλή εκπαίδευση και για τα παιδιά μου.
Νιώθω τυχερή που είχα την ευκαιρία να εργαστώ ως φαρμακοποιός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα το ξανακάνω στο μέλλον.

Για την ώρα όμως συνειδητοποιώ ότι είμαι ευλογημένη που έχω το προνόμιο να μπορώ να μένω στο σπίτι και να μεγαλώνω τις κόρες μου. Με τρομάζει το πόσο γρήγορα έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια και δεν θέλω να χάσω τίποτα.