«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά / Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα» Καλό σου ταξίδι τραγουδοποιητή της καρδιάς μας

5 τραγούδια για συστήσετε στα παιδιά τον σπουδαίο Διονύση Σαββόπουλο, που πέθανε σε ηλικία 81 στις 21 Οκτωβρίου 2025  

Τι έπαιξα στο Λαύριο

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
Στην αγορά στο λαύριο
Είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά
Κι όλο φοβάμαι το αύριο

Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα
Και μας κοιτάζουν με ματιά σαν κι αυτά
Όταν ξυπνούν στις δύο ή ώρα

Ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
Σαν το ξύλινο ποδάρι τησ γιαγιάς μας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
Σα μικρό παιδί είναι εξόριστος
Μα ο χρόνοσ ο αληθινός
Είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
Μα ούτε και στους μεγάλους
Είναι καιρός που έχω μάθει ξαφνικά
Πώς είμαι ασχημοπαπαγάλος

Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι
Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
Όταν γυρνάς μέσα στην πόλη

Ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
Σαν το ξύλινο ποδάρι τησ γιαγιάς μας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
Σα μικρό παιδί είναι εξόριστος
Μα ο χρόνος ο αληθινός
Είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός

Μια θάλασσα μικρή

Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Είναι το καλοκαίρι μου
Ο έρωτάς μου ο πόνος μου

Μια θάλασσα μικρή
Στα δυο σου μάτια φέγγει
Κάθε πρωί

Μια θάλασσα μικρή
Στο δάκρυ στο τραγούδι
Στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή

Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Και στη γωνιά η στάμνα μου
Για ένα καλοκαίρι
Ήσουνα εσύ

Σε τραγουδούσα εγώ
Σαν τις χορδές του ανέμου
Στα μαύρα σου μαλλιά

Σ’ ακολουθούσα εγώ
Σαν το ψηλό χορτάρι τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ

Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Πικρά σ’ αποχαιρέτησε
Σε περιμένει
Μια θάλασσα μικρή

Η συννεφούλα

Είχα-είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου
Που ‘μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου
Σαν συννεφά-, συννεφάκι φεύγει, ξαναγυρνάει
Μ’ αγαπά τη μια, την άλλη με ξεχνάει

Κι ένα βράδυ, κι ένα βράδυ, βράδυ, αχ καρδούλα μου
Διώχνω ξαφνικά τη συννεφούλα μου
Δεν αντέχω, δεν αντέχω άλλο πια να με γελάει
Μ’ αγαπάει τη μια, την άλλη με ξεχνάει

Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου
Να κι ο Μάης, ο Μάης, συννεφούλα μου
Δίχως-δίχως τραγούδι, δάκρυ και φιλί
Δεν είν’ ά-, δεν είν’ άνοιξη φέτος αυτή

Είχα-είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου
Που ‘μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου
Σαν συννεφά-, συννεφάκι φεύγει, ξαναγυρνάει
Μ’ αγαπά τη μια, την άλλη με ξεχνάει

Τρίγωνα κάλαντα στον Ίκαρο γιορτές
Από τα Χριστούγεννα ως τις Σαρακοστές
Τρίγωνα κάλαντα στον Ίκαρο γιορτές
Από τα Χριστούγεννα ως τις Σαρακοστές

Σαν τον καραγκιόζη

Κείνο που με τρώει
Κείνο που με σώζει
Είναι π’ ονειρεύομαι
Σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
Στις φριχτές μου πλάτες
Όμορφα να σήκωνα
Σαν να ‘ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
Λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
Τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
Πού να πάει πού να πάει
Σαν κουκιά μετρώ
Τα λόγια του καμπούρη
Πίσω απ’ το λευκό πανί
Μέσα στο κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ
Κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν’ η αγάπη μας
Και δε μας προστατεύει
Λευκό μου σεντονάκι
Λάμπα μου τρελή
Κόκκινα αυγά ή καρναβάλια
Μέσα από την κάλπη τη στατιστική
Μας κοιτάζει ο Χάρος
Και του τρέχουνε τα σάλια

Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη

Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς

Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ’ ουρανού

Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ

Πού πας παλληκάρι πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό

Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ