Μελέτη δείχνει ότι το χιούμορ θα μπορούσε να είναι θεμελιώδες στοιχείο για την ανατροφή των παιδιών
«Το πραγματικό ερώτημα είναι πώς μπορεί το χιούμορ να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα για τα παιδιά;»
Όταν οι οικογένειες βιώνουν σύγκρουση, η συζήτηση μπορεί συνήθως να βοηθήσει. Αλλά το ίδιο μπορεί να γίνει και η διάχυση της έντασης με μια ανόητη στιγμή ή ένα έγκαιρο αστείο, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό PLOS One. Οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 300 άτομα σχετικά με τις εμπειρίες τους όταν μεγάλωσαν με ή χωρίς χιούμορ και πώς τους έκανε να δουν την παιδική τους ηλικία. Διαπίστωσαν ότι όσοι μεγάλωσαν από φροντιστές που χρησιμοποιούσαν χιούμορ είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν καλή σχέση μαζί τους, θετική άποψη για αυτούς, να λένε ότι έκαναν καλή δουλειά και να προσπαθούν να μιμηθούν τις τεχνικές ανατροφής τους, σύμφωνα με τον ανώτερο συγγραφέα της μελέτης Δρ. Benjamin Levi, καθηγητής παιδιατρικής και ανθρωπιστικών επιστημών στο Κρατικό Κολέγιο Ιατρικής της Πενσυλβάνια.
Ο Δρ Μπέντζαμιν Λέβι, καθηγητής παιδιατρικής και ανθρωπιστικών επιστημών στο Κρατικό Κολλέγιο Ιατρικής της Πενσυλβάνια, προειδοποιεί ότι η μελέτη ήταν μικρή και οι συμμετέχοντες δεν ήταν αρκετά διαφορετικοί, επομένως αυτό το θέμα χρειάζεται περισσότερη έρευνα. Αλλά «αυτή είναι μόνο η πρώτη από τις πολλές μελέτες που κάνουμε για να κατανοήσουμε καλύτερα τόσο το πώς χρησιμοποιήθηκε το χιούμορ με τα παιδιά όσο και … τι είδους οφέλη αυτά (τα παιδιά) κράτησαν από αυτό», είπε.
«Το πραγματικό ερώτημα είναι πώς μπορεί το χιούμορ να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα για τα παιδιά; Γιατί το χιούμορ μπορεί να αφοπλίζει. Το χιούμορ μπορεί να είναι αξιοποιήσιμο», είπε. Μερικά βασικά σημεία: η ηλικία του παιδιού, η σοβαρότητα του προβλήματος που αντιμετωπίζει και η ιδιοσυγκρασία του ατόμου που δέχεται το αστείο. Επίσης, το κλειδί είναι, ως φροντιστής, να μην χρησιμοποιείτε ποτέ χιούμορ για να «πληγώσετε» ένα παιδί – ή να το κάνετε να αισθάνεται μικρότερο.
«Είναι κάτι που πρέπει να είμαστε πραγματικά προσεκτικοί γιατί τα παιδιά είναι ανθεκτικά, αλλά είναι επίσης ευάλωτα και υπάρχει μια εγγενής ανισορροπία δύναμης μεταξύ γονέων και παιδιών», είπε ο Levi. «Ένας 13χρονος που επιστρέφει στο σπίτι σκυθρωπός και δεν θέλει να μιλήσει ή είναι θυμωμένος ή κλαίει – αυτό είναι πολύπλοκο και αυτό απαιτεί μια πολύ πιο λεπτή προσέγγιση. Μερικές φορές το χιούμορ προσφέρεται για αποχρώσεις. Αλλά φαντάζομαι ότι συχνά, σε τέτοιου είδους αποχρώσεις, το χιούμορ είναι πολύ πιο δύσκολο να προκύψει με επιτυχία».
