«Τι δεν λέω στους άλλους για την καθημερινότητά μου με ένα νεογέννητο και ένα νήπιο»

Είχα την τύχη να αποκτήσω δύο όμορφες κόρες, που η μικρότερη είναι τώρα κάτι παραπάνω από ενός μηνός. Είναι το φως στη ζωή μου και τις αγαπάω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει ποτέ.

Αλλά αυτή τη στιγμή είναι 2 το πρωί και είμαι ξύπνια εδώ και περισσότερες από δύο ώρες, προσπαθώντας να ξανακοιμήσω το μωρό μου. Αυτή είναι η νέα μου καθημερινότητα. Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, όταν κανένας δεν είναι ξύπνιος εκτός από εμένα και το πεινασμένο μωρό μου που κλαίει, σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό, παρόλο που δεν φαίνεται έτσι μέσα από το λογαριασμό μου στο Instagram.

Σκέφτομαι πόσο εύκολη μπορεί να δείχνει η μητρότητα και πόσο εξωπραγματικό θα ήταν να περιμένουμε ότι θα ήταν παιχνιδάκι η ανατροφή δύο μικρών παιδιών από δύο γονείς ελεύθερους επαγγελματίες. Όταν λοιπόν αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορώ να τα κάνω όλα τέλεια πρέπει να μου υπενθυμίζω ότι κανένας δεν τα κάνει τέλεια, ακόμα και αν δίνει την αντίθετη εντύπωση.

Θέλω λοιπόν να πω τα εξής:

Όταν με βλέπετε σε μια εκδήλωση με φρεσκολουσμένα μαλλιά και μακιγιάζ…

Το νεογέννητο μωρό μου ξύπνησε την ώρα που έκανα ντους ουρλιάζοντας και κλαίγοντας για όση ώρα πέρασα στο μπάνιο. Ήταν το λιγότερο απολαυστικό ντους που έχω κάνει ποτέ. Συνέχισε να κλαίει καθώς εγώ βαφόμουν, ώστε να μην μπορείτε να δείτε πόσο κουρασμένη πραγματικά ήμουν. Μέχρι που έβαλα κι εγώ τα κλάματα.

Όταν με ρωτάτε πώς συνεχίζω να δουλεύω, με ένα νεογέννητο και ένα νήπιο στο σπίτι…

Θα ήθελα να σας απαντήσω ότι κάποιες φορές εύχομαι να μην έπρεπε να το κάνω. Αυτή τη στιγμή με κυριεύει το στρες και μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να απέχω από όλα τα άλλα στη ζωή μου προκειμένου να αποφύγω τις ενοχές που νιώθω γιατί δεν είμαι το είδος της γυναίκας που τα κάνει όλα όμορφα στη ζωή της.

Όταν με ρωτάτε αν το νεογέννητο μωρό μου είναι «καλό»…

Κάποιες φορές θέλω να απαντήσω αυθόρμητα «όχι». Γιατί κάποιες φορές, όταν μου λείπει ύπνος, ερμηνεύω την απελπισμένη και ενστικτώδη ανάγκη της να με έχει κοντά της σαν «κακή συμπεριφορά». Κάποιες φορές καταρρέω κάτω από την πίεση του να είμαι τα πάντα για κάποιον. Ξεχνάω ότι είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον για εκείνη να είναι «κακή».

Όταν με ρωτάτε αν η 2χρονη κόρη μου αγαπά τη μικρή αδερφή της…

Ναι, την αγαπά. Εμένα δεν συμπαθεί ιδιαίτερα αυτή την περίοδο. Γιατί ο μπαμπάς της είναι που την πηγαίνει στο σχολείο και τη φέρνει από εκεί και που τη συνοδεύει στα παιδικά πάρτι ενώ εγώ αναρρώνω από μια καισαρική επέμβαση. Στο παρελθόν όλα αυτά τα έκανα εγώ. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν η κόρη μου θα απογοητευτεί όταν τα αναλάβει ξανά η μαμά της.

See Also

«Προσπαθώντας να είμαι καλός μπαμπάς σε μια εποχή γεμάτη κακία»

Όταν με ρωτάτε πώς τα καταφέρνω όλα…

Θέλω να σας απαντήσω ότι δεν τα καταφέρνω – ούτε κατά διάνοια. Το σπίτι μου είναι η απόλυτη καταστροφή. Δεν έχω πατήσει πόδι σε σουπερμάρκετ εδώ και πάνω από ένα μήνα. Έχω χάσει επαγγελματικές συναντήσεις. Έχω χάσει φωτογραφίσεις. Έχω χιλιάδες αναπάντητα emails. Τα μαλλιά μου είναι σε τέτοια κατάσταση, που ούτε μια ολόκληρη συσκευασία ξηρού σαμπουάν δεν θα μπορούσε να τα συνεφέρει.

Όταν με ρωτάτε πώς πηγαίνει ο θηλασμός και απαντάω «μια χαρά»…

Αυτό που θέλω να σας πω στ’ αλήθεια είναι ότι δεν είχα ιδέα πόσο πολύ αλλάζει τη ζωή σου ο αποκλειστικός θηλασμός. Δεν κατάφερα να το κάνω με το πρώτο μου παιδί, και όσο ενθουσιασμένη κι αν είμαι που πηγαίνει καλά μέχρι τώρα, δεν είμαι σε θέση να λείψω από το σπίτι για περισσότερες από δύο ώρες. Κανένας δεν μπορεί να την ταΐσει εκτός από εμένα, που σημαίνει ότι κάθε δύο με τρεις ώρες πρέπει να την ταΐζω ή να βγάζω γάλα με την αντλία. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχω στερηθεί τόσο ύπνο. Κάποιες φορές θέλω απλά να ξεμπερδεύω από αυτή την υπόθεση.

Αυτή είναι λοιπόν η αλήθεια. Θα άλλαζα κάτι; Με τίποτα. Γιατί έτσι είναι η ζωή: χαοτική και ωμή και άσχημη και όμορφη, και αν δεν είχαμε τίποτα από αυτά, το μόνο που θα μας απέμενε θα ήταν η τελειότητα.

Και στο φως της ημέρας, αποφασίζω ξανά ότι δεν έχω ανάγκη από την τελειότητα.