Πώς να αντιμετωπίσετε ένα playdate που δεν εξελίσσεται καλά;
Όταν οργανώνετε μια συνάντηση για παιχνίδι ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα παιδιά, πολλοί είναι οι αστάθμητοι παράγοντες και πρέπει να είστε προετοιμασμένοι ότι μπορεί τα πράγματα να μην κυλήσουν τόσο ομαλά.
Περιμένατε πώς και πώς αυτή τη συνάντηση για παιχνίδι, ανάμεσα σε εσάς και μια από τις καλύτερές σας φίλες με τα παιδιά σας, που έχουν πάνω κάτω την ίδια ηλικία. Αλλά όταν τελικά συμβαίνει, τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα είχατε ονειρευτεί. Αντί τα παιδάκια σας να παίζουν χαρούμενα στο παιδικό δωμάτιο, ενώ εσείς πίνετε τον καφέ σας και λέτε τα νέα σας με τη φίλη, το παιχνίδι εξελίσσεται γρήγορα σε καβγά και κλάματα, καθώς το νήπιό σας διεκδικεί με νύχια και με δόντια τα παιχνίδια του από τον μικρό «εισβολέα». Και δυστυχώς τα δυσάρεστα απρόοπτα στα playdates δεν σταματούν ούτε ανάμεσα σε μεγαλύτερα παιδιά, που υποτίθεται ότι έχουν αφομοιώσει τους βασικούς κανόνες του μοιράζεσθαι και της κοινωνικής συνύπαρξης.
«Κάποιες φορές οι γονείς πιστεύουν ότι τα παιδιά απλά θα παίξουν παρέα, επειδή ούτως ή άλλως το κάνουν στο σχολείο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι στο σχολείο υπάρχει μια σταθερή δομή», εξηγεί η Dr. Roseanne Lesack, διευθύντρια της κλινικής παιδοψυχολογίας στο Nova Southeastern University. «Οι δάσκαλοι επιβλέπουν αυτές τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και παρόλο που οι γονείς μπορεί να υποθέσουν ότι συμβαίνουν αυθόρμητα, κάποιες φορές αυτό δεν ισχύει».
Πολλά από τα προβλήματα, ωστόσο, μπορούν να αποφευχθούν με την κατάλληλη προετοιμασία. Προτού φέρουμε το παιδάκι μας σε επαφή με ένα άλλο, πρέπει να αναρωτηθούμε: Θα ταιριάξουν μεταξύ τους;
Μήπως, για παράδειγμα, το ένα είναι πιο ζωηρό και το άλλο πιο ήσυχο, εξισορροπώντας έτσι την κατάσταση; Έχουν κοινά ενδιαφέροντα; Στην αρμονική συνύπαρξη μπορούν να βοηθήσουν και κάποιες οργανωμένες δραστηριότητες, που μπορούμε να προετοιμάσουμε οι γονείς πριν από το ραντεβού για παιχνίδι.
Θα χρειαστεί να αναρωτηθούμε μήπως, επίσης, σε ένα playdate πρέπει να είμαστε πιο ευέλικτοι όσον αφορά τους κανόνες του σπιτιού. «Δεν υπάρχει πρόβλημα να έχουμε κάποιους γενικούς κανόνες, τους οποίους θα κληθούν να ακολουθήσουν όλα τα παιδιά, όπως το να μη χτυπούν και να μην πετούν παιχνίδια», εξηγεί η Lesack και προσθέτει: «Αλλά πρέπει να είμαστε πιο ευέλικτοι και σε άλλα πράγματα. Αν δεν είναι η ώρα για το απογευματινό γεύμα του παιδιού μας αλλά πεινάει ο μικρός καλεσμένος μας, δεν πειράζει να ετοιμάσουμε ένα σνακ και για τα δύο. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ποιους κανόνες θα ακολουθήσουμε πιστά και ποιους θα προσαρμόσουμε στις συνθήκες».
Και τι κάνουμε αν πέσει στην αντίληψή μας μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά του άλλου παιδιού; Αν, για παράδειγμα, το δούμε να χτυπάει το δικό μας; Είμαστε εξίσου αυστηροί; «Πρέπει να είμαστε σταθεροί και ξεκάθαροι. Μπορούμε να του πούμε κάτι όπως: “Δεν χτυπάμε. Αν ξαναχτυπήσεις, θα χρειαστεί να ζητήσω από τη μαμά ή τον μπαμπά σου να έρθει να σε πάρει, γιατί μου φαίνεται ότι δεν έχεις όρεξη για παιχνίδι”. Δεν θα βάλουμε τιμωρία το άλλο παιδί, αλλά θα του ξεκαθαρίσουμε τους κανόνες».
Σε περίπτωση που η κατάσταση δεν βελτιωθεί, παρά τη δική μας διαμεσολάβηση, το καλύτερο ίσως θα είναι να διακόψουμε το playdate. Αν ο γονιός του άλλου παιδιού δεν βρίσκεται στο σπίτι, μπορούμε να του τηλεφωνήσουμε και να του περιγράψουμε την κατάσταση με ειλικρίνεια, αποφεύγοντας ωστόσο να κατακρίνουμε το παιδί του. Γιατί διακόπτουμε ένα playdate; Επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες, απλά και ξεκάθαρα. Δεν χρειάζεται να δώσουμε άλλες εξηγήσεις. Επιπλέον, η διακοπή ενός playdate δεν σημαίνει ότι τελείωσε η φιλία ανάμεσα σε δύο παιδιά. Μπορεί, απλά, να μην είναι μια καλή μέρα, είτε για το παιδί σας είτε για το άλλο παιδί.
«Δεν πρέπει λοιπόν να χαρακτηρίσουμε το άλλο παιδί από μία συγκεκριμένη αποτυχία συνύπαρξης, αλλά μπορούμε να ξαναδοκιμάσουμε το παιχνίδι μια άλλη μέρα», καταλήγει η παιδοψυχολόγος.
