Πώς θα μάθει το παιδί μου να πλένει τα δόντια του;
Έτσι θα το εμπνεύσετε όχι απλώς να καθιερώσει, αλλά και να αγαπήσει μια ρουτίνα σωματικής υγιεινής.
Αν η προσπάθεια να εκπαιδεύσετε το παιδί σας στο βούρτσισμα των δοντιών οδηγεί σε φωνές και κλάματα, ίσως ήρθε η στιγμή να αλλάξετε τακτική. Το μυστικό, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι να κάνετε ένα νήπιο να δει τη συγκεκριμένη πράξη σαν μια… διακήρυξη ανεξαρτησίας και όχι σαν μια (ακόμα) υποχρέωση που προσπαθούν να του επιβάλουν οι γονείς.
«Το παιδί πρέπει να νιώσει ότι [το βούρτσισμα των δοντιών] είναι κάτι που κάνει για τον εαυτό του», σχολίασε σχετικά ο dr Joseph Castellano, επικεφαλής της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδο-οδοντιατρικής. «Αυτό που σίγουρα δεν θέλετε είναι να το κάνετε να σκέφτεται “Ωχ, πάλι έρχεται ο μπαμπάς/η μαμά με μια οδοντόβουρτσα”».
Ιδανικά, η εκπαίδευση αρχίζει από τη βρεφική ηλικία, τη στιγμή που το παιδί βγάζει τα πρώτα του δόντια. Τότε αρχίζει να συνηθίζει την αίσθηση μιας βούρτσας μέσα στο στόμα του. Σε αυτή τη φάση είναι σημαντική η επιλογή μιας ήπιας οδοντόβουρτσας, που εφαρμόζει άνετα στο στόμα του μωρού και που δεν προκαλεί τραυματισμούς.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει και αρχίζει να προσπαθεί να βουρτσίσει μόνο τα δόντια του, καλό είναι να προτιμάτε οδοντόβουρτσες με πλατιά λαβή, ιδανικές για τα μικροσκοπικά και ελαφρώς αδέξια ακόμα χεράκια του.
Επιπλέον, «επιτρέποντάς του να διαλέξει την οδοντόβουρτσά του –τα χρώματα και τις φιγούρες που προτιμάει– και ίσως ακόμα και την οδοντόκρεμά του, του περνάτε το ενθαρρυντικό μήνυμα: “Είμαι ανεξάρτητος. Κάνω πράγματα μόνος μου”», εξήγησε ο Castellano.
Το πρόβλημα με ένα νήπιο είναι ότι αρχίζει να διεκδικεί να πλένει τα δόντια μόνο του από πολύ μικρή ηλικία, στην οποία δεν έχει ακόμα κατακτήσει όλες τις λεπτές κινητικές δεξιότητες που απαιτεί ένα σωστό βούρτσισμα: το άπλωμα της οδοντόκρεμας, τις κινήσεις της βούρτσας για τον καθαρισμό των δοντιών και βέβαια το φτύσιμο της οδοντόκρεμας (για να μη μιλήσουμε για τη χρήση οδοντικού νήματος, που δεν έχει μπει ακόμα στο παιχνίδι).
«Στην αρχή είναι δύσκολο να κάνουμε το παιδί να καταλάβει. Μπορείτε να ακολουθήσετε τη μέθοδο “λέω, δείχνω, κάνω”: “Κοίτα, θα βουρτσίσουμε τώρα μαζί τα δόντια μας. Δες πώς βουρτσίζει η μαμά τα δόντια της. Τώρα κάνε το ίδιο”», προτείνει ο Castellano. Μετατρέψτε την όλη διαδικασία σε ένα παιχνίδι.
Με την επανάληψη (δύο φορές τη μέρα, δύο λεπτά τη φορά) το παιδί θα κατακτήσει σταδιακά τις απαραίτητες δεξιότητες και τελικά θα είναι σε θέση να πλένει τα δόντια του χωρίς βοήθεια. Για να το εμπνεύσετε να αγαπήσει αυτή τη ρουτίνα μπορείτε να τη συνδυάσετε με ένα δίλεπτο τραγουδάκι ή να προσποιηθείτε ότι η οδοντόβουρτσα είναι ένα αεροπλανάκι ή ένα υποβρύχιο που καταλήγει στο χαμογελαστό στοματάκι του παιδιού.
Είναι σημαντικό το βούρτσισμα των δοντιών να είναι από την αρχή απαλλαγμένο από στρες και εντάσεις, τα οποία μπορεί να δημιουργήσουν αρνητικούς συσχετισμούς στο παιδικό μυαλό.
Η εκπαίδευση στο βούρτσισμα των δοντιών μπορεί να γίνει και εκτός μπάνιου, για παράδειγμα στο παιδικό δωμάτιο, μέσα από ένα παιχνίδι ρόλων όπου ο γονιός προσποιείται ότι βουρτσίζει τα δόντια μιας κούκλας, κάνοντας τις σχετικές οριζόντιες και κάθετες κινήσεις με το βουρτσάκι.
Προσωπικά πάντως τίποτα δεν είχε στο 2χρονο γιο μου καλύτερο αποτέλεσμα από την επιλογή μιας οδοντόκρεμας με τόσο απολαυστική γεύση ώστε τώρα το παιδί μου ζητάει να πλένει τα δόντια του τρεις και τέσσερις φορές τη μέρα! Βέβαια η σύνθεσή της είναι ειδικά σχεδιασμένη για μωρά, δηλαδή όσο το δυνατόν πιο φυσική, καθώς ο γιος μου συνεχίζει να την καταπίνει.
Αν τώρα στη δική σας περίπτωση δεν αποδώσουν τα παραπάνω, δοκιμάστε να επιβραβεύετε το παιδί σας κάθε φορά που ανταποκρίνεται στις οδηγίες που του δίνετε. Αρκεί να μην του προσφέρετε απλόχερα λιχουδιές γεμάτες ζάχαρη, γιατί θα αντισταθμίσουν τα οφέλη και της πιο σχολαστικής ρουτίνας στοματικής υγιεινής!