Οι αγκαλιές στα νεογέννητα μόνο καλό κάνουν!
Και ενισχύουν τις θετικές προδιαθέσεις του DNA τους
Η μόνη επαφή που έμεινε αλώβητη το διάστημα της καραντίνας ήταν και παραμένει αυτή με το μωρό μας. Τηρώντας σχολαστικά και ευλαβικά όλους τους νέους κανόνες υγιεινής – που έτσι κι αλλιώς ίσχυαν για τα νεογέννητα και τον τρόπο που πρέπει να τα προσεγγίζουμε– η αγκαλιά με το μωρό αναδεικνύεται και σε αυτές τις δύσκολες για όλο τον κόσμο συνθήκες πρωταρχική ανάγκη που επηρεάζει όχι μόνο τον δεσμό ανάμεσα στο μωρό και τους γονείς του αλλά παίζει καθοριστικό ρόλο και στη μετέπειτα εξέλιξη και καλή υγεία του παιδιού.
Γνωρίζουμε ότι οι αγκαλιές είναι καλές για τα νεογέννητα, γι ‘αυτό κι οι γονείς εξασκούν την επαφή δέρμα με δέρμα ήδη από πρώτες μέρες (η μαμά ήδη από τα πρώτα λεπτά), επιπλέον όμως μια πανεπιστημιακή έρευνα δείχνει ότι οι αγκαλιές επηρεάζουν τα μωρά σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο από ό,τι πιστεύαμε.
Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε σε περιοδικό Ανάπτυξης και Ψυχοπαθολογίας, οι αγκαλιές και η επαφή σώμα με σώμα που δίνουμε στα μωρά μας έχουν διαρκή επίδραση ακόμα στο μοριακό επίπεδο, για χρόνια. Βασικά, η αγκαλιάζοντας συχνά το μωρό σας αλλάζετε προς το καλύτερο τα γονίδιά του.
Οι ερευνητές ακολούθησαν 94 υγιή μωρά ηλικίας 5 εβδομάδων, ζητώντας από τους γονείς να κρατούν ημερολόγια για το πότε τα μωρά έτρωγαν, κοιμόντουσαν, τρέφονταν και έκλαιγαν, καθώς και πόση σωματική επαφή υπήρχε κατά τη διάρκεια της φροντίδας. Τεσσεράμισι χρόνια αργότερα, πάρθηκε γενετικό δείγμα από τα παιδιά έτσι ώστε οι επιστήμονες να μπορούν να εξετάσουν το DNA τους.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά τα οποία είχαν αγκαλιάσει και κράτησαν λιγότερο στη βρεφική τους ηλικία, και ήταν πιο στενοχωρημένα όταν ήταν μωρά, είχαν μοριακό προφίλ που φανέρωναν ότι τα κύτταρά τους ήταν υπανάπτυκτα για την ηλικία τους.
«Στα παιδιά, πιστεύουμε ότι η βραδύτερη επιγενετική γήρανση θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει λιγότερο ευνοϊκή αναπτυξιακή πρόοδο», δηλώνει επιπρόσθετα ένας από τους ερευνητές της μελέτης και καθηγητής Ιατρικής Γενετικής. Οι ερευνητές το κατάλαβαν εξετάζοντας τη μεθυλίωση του DNA, μια διαδικασία που αλλάζει τον τρόπο λειτουργίας των γονιδίων, επηρεάζοντας την έκφρασή τους. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μεθυλίωση του DNA περιλαμβάνει μόρια που δρουν σαν «διακόπτες dimmer», ελέγχοντας πόσο ενεργό είναι κάθε γονίδιο.
Υπήρχαν σταθερές διαφορές στη μεθυλίωση DNA των παιδιών που τα είχαν αγκαλιάσει πολύ και εκείνων που δεν τα είχαν. Τα παιδιά που είχαν λιγότερες αγκαλιές και ήταν πιο ταλαιπωρημένα στη βρεφική και παιδική ηλικία είχαν χαμηλότερη από την αναμενόμενη «επιγενετική ηλικία» στα τεσσεράμισι χρόνια που μεσολάβησαν.
«Σκοπεύουμε να παρακολουθήσουμε εάν η« βιολογική ανωριμότητα »που είδαμε σε αυτά τα παιδιά έχει ευρείες επιπτώσεις στην υγεία τους, ειδικά στην ψυχολογική τους ανάπτυξη», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης τονίζοντας ότι «σε περίπτωση που περαιτέρω έρευνα επιβεβαιώσει αυτό το αρχικό εύρημα, θα υπογραμμίσει για άλλη μια φορά τη σημασία της παροχής σωματικής επαφής, ειδικά για βρέφη που μοιάζουν υποφέρουν συναισθηματικά».
Εν τω μεταξύ, οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να ανησυχούν ότι αγκαλιάζουν ένα μωρό πάρα πολύ, γιατί δεν ωφελούν μόνο τα κύτταρα τους, αλλά και τον εγκέφαλό τους. Άλλη μία μελέτη διαπίστωσε ότι από νωρίς, οι τρυφερές εκδηλώσεις αγάπης από γονείς και φροντιστές έχουν διαρκή επίδραση στον τρόπο με τον οποίο οι εγκέφαλοι του μωρού αντιδρούν στην απαλή αφή.
Αγκαλιάστε τα, λοιπόν, άφοβα – ακόμα και σε περιόδους καραντίνας, αλλά με προσοχή!
