Θα αφήνατε το παιδί σας να κοιμηθεί με ένα μαχαίρι..?

Το γνωρίζω οτι πολλοί γονείς κοιμόσαστε με τα παιδιά σας. Και το γνωρίζω οτι πολλοί παιδίατροι και έρευνες υποστηρίζουν θετικά αυτή σας την απόφαση. Μέχρι πρότινος, αν και ποτέ δεν έχω κοιμηθεί με την Χρυσή, πίστευα οτι σε κάποιες μαμάδες και αντίστοιχα στα παιδιά τους, ταιριάζει αυτή η συνήθεια. Όλα αυτά μέχρι να ασχοληθώ κι να ερευνήσω το θέμα. Ειλικρινά διχάστηκα.

Δυστυχώς η πολιτεία του Μιλγουόκι αναγκάστηκε να καταφύγει σε τέτοια καμπάνια μετά απο την καταγραφή επανειλλημένων θανάτων βρεφών κατά τη διάρκεια του ύπνου τους στο κρεβάτι των γονιών τους.

Η καμπάνια παρουσιάζει ενα μωρό να κοιμάται με χασαπομάχαιρο και κυκλοφορεί με τον τίτλο “Είναι ακριβώς το ίδιο επικίνδυνο με το να κοιμάται το παιδί μαζί σας”. Μόνο στο Μιλγουόκι, όπου και διεξήχθη η έρευνα, η βρεφική θνησιμότητα το 2009 άγγιξε το 10,4 στα 1.000 βρέφη.

Επιπλέον, σύμφωνα με το Pediatrics, 4ετής έρευνα που διεξήχθει απο μια ομάδα παιδιάτρων απέδειξε οτι το co-sleeping ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου στα βρέφη (Sudden Infant Death Syndrome).

Ψάχνοντας ακόμα περισσότερο ανακάλυψα βέβαια και την άποψη που υποστηρίζει οτι το co-sleeping οχι απλά επιτρέπεται αλλά και επιβάλλεται για την ψυχολογική υγεία του παιδιού.

Σύμφωνα λοιπόν με άρθρο της mamalydia, η Margot Sunderland, διευθύντρια εκπαίδευσης στο Λονδρέζικο Κέντρο Ψυχικής Υγείας του Παιδιού, λέει πως η πρακτική που είναι γνωστή ως συγκοίμηση ή συν-κοίμηση ή ακόμα και παρακοίμηση (αγγλικά co-sleeping) επιδρά στα παιδιά με τέτοιο τρόπο που έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται ήρεμοι και υγιείς ενήλικες. Η Sunderland που είναι συγγραφέας 20 βιβλίων διατυπώνει τις συμβουλές της στο βιβλίο Η Επιστήμη της Ανατροφής των Παιδιών που θα κυκλοφορήσει κατά το τέλος του καλοκαιριού.

Είναι τόσο σίγουρη για τα συμπεράσματα των ερευνών της, τα οποία βασίζονται σε 800 επιστημονικές μελέτες, ώστε προτείνει να δοθεί άμεσα ενημερωτικό υλικό στους ιατρικούς επισκέπτες προκειμένου να κατατοπίσουν τους γονείς σχετικά με την συγκοίμηση.
“Οι μελέτες αυτές θα πρέπει να διανεμηθούν ευρέως σε γονείς”, λέει η Sunderland. “Δείχνω πλήρη κατανόηση προς τους γκουρού της ανατροφής – γιατί θα ‘πρεπε να κατέχουν το αντικείμενο; Πανάθεμά τους, το 95% των πληροφοριών είναι τόσο καινούργιο που θα ‘πρεπε να το γνωρίζουν ήδη. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως μελέτη που να λέει πως είναι καλό να αφήνεις το παιδί σου να κλαίει.”

Κάπου στην μέση της αντίφασης βρίσκεται το άρθρο που διάβασα στην εφημεριδα “ΤΑ ΝΕΑ“ .

“Τα πορίσματα των ερευνών είναι αντιφατικά και σε γενικές γραμμές δεν έχει τεκμηριωθεί σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στο αν το παιδί κοιμάται με τους γονείς του και στα επίπεδα της γενικής δυσπροσαρμοστικότητάς του. Σωστή ή λάθος τακτική ύπνου συνεπώς δεν υπάρχει, καθ΄ ότι εκείνη θα πρέπει να απορρέει από μία άνευ όρων αγάπη γονιού προς παιδί, αρκεί:

See Also

«Σπάζοντας τα εμπόδια, γεφυρώνοντας τα κενά»

– Το μοίρασμα του ύπνου να μην αποτελεί καθημερινή προϋπόθεση, αλλά περιστασιακή επιθυμία για το παιδί.

– Ο γονιός να μην καλύπτει δικές του ανεκπλήρωτες ανάγκες με το να κοιμάται μαζί με το παιδί του. – Ο γονιός να καταλάβει αν το παιδί μέσα από την ανάγκη του να κοιμάται μαζί του, στην πραγματικότητα αναζητά την εκπλήρωση άλλων ματαιωμένων αναγκών (π.χ. φροντίδα, χρόνο, φοβίες, ανάγκη για εγγύτητα), στις οποίες θα πρέπει να δώσει πρωτεύουσα σημασία.”

Τα συμπεράσματα και η τελική απόφαση δικά σας..

Love,

L.

http://goldmum.wordpress.com