Είναι καλό σημάδι αν τα παιδιά σας αρχίζουν να «παραφέρονται» όταν γυρίζετε σπίτι
Γιατί τα περισσότερα πιτσιρίκια «ξεσαλώνουν» παρουσία της μητέρας τους; Η μπλόγκερ Kate Baltrotsky δίνει τη δική της απάντηση σε ένα συγκινητικό κείμενο.
«Όλη μέρα ήταν αρνάκια μαζί μου, αλλά από το πρώτο δευτερόλεπτο που σε είδαν, ξέφυγαν, Κέιτ! Δεν το καταλαβαίνω», ακούω το σύζυγό μου να μου λέει συχνά.
Μια μέρα έπεσα πάνω σε ένα αστείο άρθρο με τίτλο «Έρευνα: Τα παιδιά είναι 800% χειρότερα όταν η μαμά τους είναι στο δωμάτιο». Μόλις το διάβασα συνειδητοποίησα ότι η έρευνα ήταν ψεύτικη, όμως το περιεχόμενο του άρθρου αληθινό! Τα παιδιά είναι, όντως, 800% χειρότερα όταν βρίσκονται με τη μαμά τους… γιατί όμως;
Γιατί εσείς, μαμάδες, είστε το καταφύγιό τους. Εσείς είστε το μέρος όπου μπορούν να έρθουν με όλα τα προβλήματά τους. Αν εσείς δεν μπορείτε να φτιάξετε τα πράγματα… τότε ποιος άλλος μπορεί;
Εσείς, αγαπητές μαμάδες, είστε οι αποδέκτες των δυσάρεστων αισθημάτων και συναισθημάτων τους.
Ό,τι κι αν κρατάει ένα παιδί μέσα του στη διάρκεια όλης της ημέρας, σε μια δυσάρεστη κατάσταση, το δευτερόλεπτο που θα σας δει θα ξέρει ότι μπορεί επιτέλους να το απελευθερώσει.
Και αυτό μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε: γκρίνια, κλάμα, κακά… Είναι το τελευταίο πράγμα που θέλετε να αντιμετωπίσετε όταν γυρίζετε από μια βραδιά διασκέδασης ή όταν επιστρέφετε σπίτι, κουρασμένες, μετά από μια μέρα στη δουλειά. Αλλά αυτό είναι που επιφυλάσσεται για εμάς τις μαμάδες: το δευτερόλεπτο που διασχίζουμε το κατώφλι της πόρτας, η αυθόρμητη έκφραση ενός ακατέργαστου συναισθήματος μας χτυπά σαν χαστούκι.
Αν τα παιδιά σας σας υποδέχονται στην πόρτα γκρινιάζοντας και ουρλιάζοντας, αυτό δεν σημαίνει ότι τα έχετε κακομάθει. Όχι, μην αφήνετε κανέναν να σας λέει κάτι τέτοιο.
Αυτό σημαίνει ότι έχετε δημιουργήσει ένα περιβάλλον αρκετά ασφαλές ώστε το παιδί σας να νιώσει ότι έχει το ελεύθερο να είναι ο εαυτός του.
Και, παρεμπιπτόντως, είναι εξαιρετικά σημαντικό για τα παιδιά να εκφράζουν φυσικά τα αισθήματα, τα συναισθήματα και τις σωματικές ανάγκες τους. Όταν μεγαλώσουν, θέλουμε να αφουγκράζονται το σώμα τους και να έχουν μια λειτουργική συναισθηματική ευφυΐα, σωστά;
Πάρτε το λοιπόν ως ένα καλό σημάδι.
Μήπως τα παιδιά σας αρχίζουν να βγάζουν γλώσσα, να κλαίνε, κάνουν κακά ή γραπώνονται πάνω σας τη στιγμή που περνάτε το κατώφλι της πόρτας; Δείτε το ως ένα σημάδι ότι σας αγαπούν και να ξέρετε ότι θα σας καταλάβω την επόμενη φορά που θα συμβεί. Γιατί, το ξέρω, τότε όλες νιώθουμε να βγαίνουμε εκτός εαυτού!
