Μόνο το 1/4 των εφήβων αισθάνεται ότι οι κοινωνικές και συναισθηματικές τους ανάγκες ικανοποιούνται, σύμφωνα με νέα μελέτη
Η νέα μελέτη υπογραμμίζει ένα σημαντικό χάσμα αντίληψης μεταξύ των αναγκών των εφήβων και των πεποιθήσεων των γονιών τους.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, μόνο περίπου το ένα τέταρτο των εφήβων αισθάνονται ότι λαμβάνουν πάντα την κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζονται, αλλά υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα στην αντίληψη των γονιών τους σχετικά με αυτό.
Το 2021 και το 2022, ερευνητές στο Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας (NCHS) του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) εξέτασαν 1.200 παιδιά ηλικίας 12 έως 17 ετών μαζί με τους γονείς τους, με τους εφήβους να απαντούν σε ερωτήσεις διαδικτυακά και τους γονείς τους να απαντούν σε ερωτήσεις με ζωντανή συνέντευξη. Οι ερωτηθέντες προέρχονταν από διαφορετικά δημογραφικά στοιχεία, όπως φυλή, εθνικότητα, φύλο, επίπεδο εκπαίδευσης γονέων και επίπεδο οικογενειακού εισοδήματος.
Περίπου το 28% των εφήβων ανέφεραν ότι αισθάνονται πάντα ότι λαμβάνουν την κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζονται, ενώ το 93% των γονέων πιστεύουν ότι τα παιδιά τους συνήθως ή πάντα νιώθουν υποστήριξη. Ακόμα πιο έντονο: το 20% των παιδιών ανέφεραν ότι σπάνια ή ποτέ δεν αισθάνονται υποστήριξη, με μόνο το 3% των γονέων να αναφέρει το ίδιο για τα δικά τους παιδιά.
Οι συγγραφείς της μελέτης σημειώνουν ότι τα αποτελέσματα υποδηλώνουν «μια συστηματική προκατάληψη όπου οι γονείς αναφέρουν σταθερά υψηλότερα επίπεδα κοινωνικής και συναισθηματικής υποστήριξης σε σύγκριση με την αντίληψη του εφήβου τους και με αυτόν τον τρόπο μπορεί να υποτιμήσουν την αντιληπτή ανάγκη του εφήβου τους για κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη».
Αυτά τα αποτελέσματα χρησιμεύουν για να τονίσουν τη συνεχιζόμενη κρίση ψυχικής υγείας των νέων που επιδεινώθηκε περαιτέρω από την πανδημία COVID-19, τη χρονική περίοδο κατά την οποία διεξήχθησαν αυτές οι έρευνες. Η πανδημία αποκάλυψε τις πολλές συστημικές ανισότητες που αντιμετωπίζουν τόσοι πολλοί Αμερικανοί –ιδιαίτερα μεταξύ των πιο ευάλωτων και/ή περιθωριοποιημένων κοινοτήτων– και οι συνέπειες συνεχίζονται, με υψηλά επίπεδα άγχους, κατάθλιψης, διατροφικών διαταραχών και άλλων σοβαρών ανησυχιών για την ψυχική υγεία μεταξύ των νέων των ΗΠΑ.
Τι μπορούν, λοιπόν, να κάνουν οι γονείς για να παρέχουν επαρκή υποστήριξη στους εφήβους τους, ειδικά αν «φαίνονται καλά» ή διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια;
Πρώτα και κύρια, η παροχή μιας ασφαλούς ζώνης απαλλαγμένης από κρίση ή ντροπή είναι κρίσιμη ανά πάσα στιγμή – η προσέγγισή τους με περιέργεια και ηρεμία αντί για εχθρότητα είναι υψίστης σημασίας. Το να ακούτε και να κάνετε ερωτήσεις, πολλές φορές χωρίς να επεμβαίνετε ή να σχολιάζετε, δίνει στο παιδί σας χώρο να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς ανησυχία.
Μερικές φράσεις που μπορείτε να δοκιμάσετε:
«Πώς μπορώ να σε υποστηρίξω καλύτερα αυτή τη στιγμή;»
«Ακούγεται πολύ δύσκολο. Είμαι εδώ αν θέλεις να το συζητήσουμε».
«Μπορώ μόνο να φανταστώ πώς είναι αυτό».
«Λυπάμαι που το περνάς αυτό. Τι μπορώ να κάνω για να σε υποστηρίξω;»
Οι έφηβοι μπορεί να μην είναι πάντα ανοιχτοί στη συζήτηση, οπότε μπορείτε να τους παρέχετε άλλους πόρους –για παράδειγμα, έναν θεραπευτή ή έναν έμπιστο δάσκαλο– εάν προτιμούν να μιλήσουν σε κάποιον άλλο για αυτό που περνάνε.
Το να δίνετε μεγάλη προσοχή στη σωματική και συναισθηματική ευημερία του εφήβου σας είναι το κλειδί. Μερικά σημάδια που πρέπει να προσέξετε:
Αλλαγές διάθεσης, ιδιαίτερα αυξημένη θλίψη ή ευερεθιστότητα
Απώλεια ενδιαφέροντος ή κινήτρου για πράγματα που συνήθως απολαμβάνουν
Αλλαγές στις συνήθειες ύπνου και/ή διατροφής
Αυξημένη κοινωνική απόσυρση
Αρνητική αυτοσυζήτηση
Η υποστήριξη των εφήβων είναι μια δουλειά 24/7/365, επομένως η επικοινωνία με έναν θεραπευτή μπορεί να σας βοηθήσει να πλοηγηθείτε και σε αυτήν τη δύσκολη χρονική περίοδο. Η αφαίρεση του στίγματος γύρω από την ψυχική υγεία είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσετε ότι ο έφηβός σας δεν χρειάζεται να παλέψει μόνος του, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να βιώνει.
