Η δύσκολη πλευρά της πατρότητας
Και για τους μπαμπάδες η γέννηση ενός παιδιού μπορεί να φέρει αρκετό στρες
Μια καναδική έρευνα σε περισσότερους από 4.000 πατέρες ηλικίας μεταξύ 18 και 75 ετών, εξέτασε τους διάφορους τρόπους με τους οποίους ο πατέρας τους επηρέασε. Για παράδειγμα, ένα συντριπτικό ποσοστό της τάξεως του 70% μπαμπάδων που απάντησαν παραδέχτηκε ότι τα επίπεδα άγχους αυξήθηκαν σημαντικά τους πρώτους 12 μήνες της πατρότητας.
Παρόλο που δεν είναι περίεργο να ανακαλύψουμε ότι οι μπαμπάδες που περιλαμβάνονται στην έρευνα -που περιλάμβαναν χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες- θεωρούν το πρώτο έτος της πατρότητας αγχωτικό, κάποια από τα άλλα αποτελέσματα της έρευνας είναι ένα λόγος ανησυχίας.
Πέρα από το άγχος, η έρευνα διαπίστωσε ότι το 23% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι αισθάνονται πολύ απομονωμένοι λίγο διάστημα αφότου έγιναν μπαμπάδες. Ένα ακόμη 20% σημείωσε ότι έχασαν στενούς φίλους κατά το πρώτο έτος της πατρότητας. Αυτό που έχει νόημα όταν εξετάζετε όλους τους πόρους είναι ότι οι νέες μητέρες μπορούν να απολαύσουν τακτική πρόσβαση σε ομάδες όπως το Facebook, τοπικές ομάδες παιχνιδιών κλπ. Ωστόσο, οι περισσότερες υπηρεσίες υποστήριξης γονέων εξακολουθούν να προσανατολίζονται σχεδόν αποκλειστικά στις μητέρες και, φυσικά, με βάσιμους λόγους. Ωστόσο αφήνουν τους μπαμπάδες έξω από την εξίσωση, όταν χρειάζονται εξίσου το δικό τους είδος υποστήριξης.
Η γονική μέριμνα δεν επηρεάζει μόνο τους άνδρες συναισθηματικά και κοινωνικά, αλλά μπορεί να τους επηρεάσει και ως προς τη φυσική τους κατάσταση. Ένα ποσοστό 56 τοις εκατό των μπαμπάδων που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε ότι είχαν τουλάχιστον μια νέα αρνητική συμπεριφορά στον τομέα της υγείας, η οποία έκανε την εμφάνισή της μετά τη γέννηση του παιδιού. Είτε πίνουν περισσότερο αλκοόλ, είτε ασκούνται λιγότερο διατροφή, ή δεν προσέχουν τόσο τη διατροφή τους ή αυξάνεται το βάρος τους, περισσότεροι από τους μισούς ανέφεραν ότι η υγεία τους είχε επηρεαστεί αρνητικά μετά από ένα μωρό.
Επιπλέον, οι μητέρες είναι πολύ πιο πιθανό από τους μπαμπάδες να ζητήσουν βοήθεια από τον υπεύθυνο υγειονομικής περίθαλψης για θέματα ψυχικής υγείας, ενώ για τους μπαμπάδες παραμένει ένα στίγμα να αναζητήσουν θεραπεία ψυχικής υγείας. Έτσι ενώ πολλοί μπαμπάδες που ερωτήθηκαν παραδέχτηκαν ότι η γονική μέριμνα ήταν περισσότερο αγχωτική τώρα από ποτέ, αλλά αντί να το μοιραστούν αυτό και να το συζητήσουν, πολλοί άντρες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις μόνοι τους, υποφέροντας σιωπηλά.
Οι μπαμπάδες χρειάζονται πρόσβαση σε ομάδες υποστήριξης και φροντίδας που έχουν νόημα γι’ αυτούς, και όχι απλώς να συμμετέχουν σε ομάδες για μητέρες. Επειδή η γονική μέριμνα είναι δύσκολη για όλους, και όλοι χρειαζόμαστε όση περισσότερη βοήθεια μπορούμε να πάρουμε.
