Γιατί οι μαμάδες χρειαζόμαστε επειγόντως διακοπές
Ένας λόγος είναι επειδή κάθε μαμά εργάζεται κατά μέσο όρο 98 ώρες την εβδομάδα – όσο 2,5 δουλειές πλήρους απασχόλησης. Γι’ αυτό προσυπογράφουμε ό,τι υποστηρίζει η Elizabeth Tenety στο παρακάτω κείμενο.
Όταν διάβασα τη μελέτη που αποκάλυπτε ότι η μητέρες εργάζονται κατά μέσο όρο 98 ώρες την εβδομάδα ανακουφίστηκα.
Γιατί;
Ανακουφίστηκα… γιατί πρόσφατα έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται για ποιο λόγο ένιωθα διαρκώς κουρασμένη.
Ανακουφίστηκα… γιατί εδώ και χρόνια δεν έχω ξεκουραστεί ούτε για μία εβδομάδα από τη δουλειά ή τα παιδιά ή τις υποχρεώσεις του νοικοκυριού.
Ανακουφίστηκα… γιατί νιώθω ότι το μόνο που κάνω είναι να φροντίζω τα παιδιά, να καθαρίζω ή να εργάζομαι.
Διαβάζοντας ότι οι μαμάδες είναι σαν να δουλεύουν δυόμιση δουλειές πλήρους απασχόλησης κάθε εβδομάδα, ένιωσα ότι αναγνωρίζομαι.
Γι’ αυτό νιώθω τόσο κουρασμένη.
Η μελέτη έλεγε ότι οι γυναίκες υποστηρίζουν ότι αρχίζουν να φροντίζουν τα παιδιά, κατά μέσο όρο, στις 6 το πρωί για να ξεκουραστούν μετά τις 8 το βράδυ. Προσθέστε σε αυτά τα νηπιακά ξεσπάσματα, το θηλασμό, την καθαριότητα, τα ραντεβού για παιχνίδι, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τη σχολική μελέτη και εκατομμύρια ακόμα πράγματα που παρεμβάλλονται στο μεταξύ. (Και όλα αυτά βέβαια αφορούν μια «καλή» μέρα – χωρίς προβλήματα ύπνου και αρρώστιες και συζητήσεις στη μέση της νύχτας για το χρώμα της ουράς του δεινοσαύρου…). Είναι φυσικό λοιπόν να νιώθουμε εξαντλημένες.
Αυτά έχει η μητρότητα. Γιατί όμως να είναι έτσι;
Να σας συστήσω την Andrea. Κάθε γυναίκα χρειάζεται μια φίλη όπως αυτή. Ακριβώς μία δεκαετία μεγαλύτερη από εμένα, τα παιδιά της ήταν μωρά πριν από 10 χρόνια. Είναι σοφή. Έχει ήδη περάσει όλη αυτή την ιστορία της μητρότητας. Επιπλέον, έχει έναν τρόπο να με καθοδηγεί προτού καν να της το ζητήσω – με αποτέλεσμα όταν θα φτάσω στο σημείο που συζητούσαμε, να βρω βοήθεια στη συμβουλή που μου άφησε.
«Κανένας δεν θα σε υποχρεώσει να κάνεις διακοπές, Liz». Μου υπενθύμισε σε μια πρόσφατη συνάντησή μας. «Κανένας δεν θα σου κλείσει εισιτήρια και ξενοδοχείο ούτε θα σε υποχρεώσει να πας στο γυμναστήριο ούτε να σταματήσεις να δουλεύεις αργά το βράδυ. Μόνο εσύ μπορείς να διαμορφώσεις τη ζωή που θέλεις να ζήσεις».
Η μητρότητα είναι τόσο εξαντλητική, που είχε αρχίσει να με κατατρώει.
Με ξυπνούσε πολύ νωρίς το πρωί για να προχωρήσω στη δουλειά μου. Με κρατούσε ξύπνια αργά το βράδυ για να τρίψω το νεροχύτη της κουζίνας. Με έκανε να νιώθω ενοχές που δεν μπορούσα να βρίσκομαι ταυτόχρονα ως διά μαγείας στα μαθήματα κολύμβησης στις συναντήσεις στο γραφείο και στο γυμναστήριο.
Αυτή η νοοτροπία με έκανε ανεπαρκής, παρόλο που ήξερα ότι έκανα διαρκώς ό,τι μπορούσα. Με έκανε να νιώθω ότι θα έπρεπε να κάνω περισσότερα – παρόλο που το μόνο που χρειαζόμουν ήταν ένα διάλειμμα.
Η συμβουλή της Andrea ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν για να επιστρέψω στη θέση οδηγού στο όχημα της ζωής μου.
Έτσι, αποφάσισα να κάνω αυτό το διάλειμμα.
Να κάνω διάλειμμα από τις ενοχές που δεν είμαι η «τέλεια» μαμά και να χαρίσω στον εαυτό μου μια κούπα που θα γράφει «η πιο εντάξει μαμά του κόσμου». Τα παιδιά μου είναι ασφαλή, χαρούμενα, υγιή και αγαπιούνται. Είμαστε καλά.
Κάνω ένα διάλειμμα από τις νυχτερινές βάρδιες στο λάπτοπ μου και δίνω στον εαυτό μου την άδεια να χαλαρώσω και να απολαύσω ένα φλιτζάνι τσάι ενώ τα παιδιά μου κοιμούνται.
Κάνω ένα διάλειμμα από όλα αυτά τα παιχνίδια που στοχεύουν στην ανάπτυξη των παιδιών, για να περάσω περισσότερο ελεύθερο χρόνο μαζί τους. Χτες προσπάθησα να φτιάξω μια σφεντόνα με το γιο μου (δική του ιδέα), σήμερα αγοράζουμε υλικά για να φτιάξουμε κέικ (επίσης δική του ιδέα). Το γεγονός ότι τον αφήνω να πάρει πρωτοβουλίες στο παιχνίδι τον κάνει να νιώθει χαρούμενος και να εισπράττει την αγάπη μου, απαλλάσσοντάς με από το φορτίο του να οργανώσουμε τις «δραστηριότητές» μας.
Κάνω ένα διάλειμμα από την ιδέα ότι το σπίτι μου πρέπει διαρκώς να δείχνει τέλειο. Κάποιες φορές θα είναι σε άριστη κατάσταση, αλλά πολλές άλλες όχι. Σε αυτό ζούμε. Είναι ένας χώρος που φιλοξενεί την καθημερινότητα μιας οικογένειας. Δεν θα είναι πάντα έτοιμο για φωτογράφιση περιοδικού. Κάποιες φορές θα υπάρχουν λεκέδες στον καναπέ και κόλλες σχολικών εργασιών στο πάτωμα. Έτσι είναι η αληθινή ζωή.
Κάνω ένα διάλειμμα από την ιδέα ότι θα έδειχνα υπέροχη αν απλά έχανα τα υπόλοιπα κιλά της εγκυμοσύνης – γιατί πολλοί θεωρούν ακόμα ότι είμαι έφηβη (είμαι 32 ετών, νομίζω… η μνήμη της μαμάς, βλέπετε) και αυτό μου αρκεί προς το παρόν.
Κάνω ένα διάλειμμα από όλα αυτά που κάνω ζητώντας από το σύζυγό μου να διαχειριστεί περισσότερες από τις υποχρεώσεις μας, ακόμα και ενώ λείπει σε ένα επαγγελματικό ταξίδι. Από μακριά μπορεί άνετα να συμπληρώσει ένα χαρτί για το σχολείο, να κανονίσει μια επίσκεψη στο γιατρό ή μια προπόνηση για το παιδί.
Κάνω ένα διάλειμμα από μια περίοδο στη διάρκεια της οποίας δεν έκανα κανένα διάλειμμα και δεσμεύομαι να ταξιδέψω με μια συνάδελφό μου, να πάω χειμερινές διακοπές με την αδερφή μου και ένα ταξίδι για την επέτειο γάμου με τον άντρα μου.
Κάνω ένα διάλειμμα από την αίσθηση ότι δεν είμαι αρκετή. Ενώ συνεχίζω να έχω πολλούς στόχους, επικεντρώνομαι λιγότερο στην αίσθηση της ανεπάρκειας και περισσότερο στα μικροσκοπικά βήματα προόδου που κάνω για να φτάσω κάπου.
Η μητρότητα είναι ένα εξαντλητικό αλλά και καταπληκτικό ταξίδι – και μόνο εγώ μπορώ να αποφασίσω πώς θα το κάνω.
Θέλω να είμαι πρότυπο για τα παιδιά μου – μια μαμά που τα αγαπάει αλλά είναι αφοσιωμένη και στη δουλειά της και αφιερώνει χρόνο και στον εαυτό της. Χρειάζομαι ένα διάλειμμα προτού διαλυθώ και ξέρω ότι αυτό θα κάνει καλό και στα παιδιά μου.
