Πώς θα μεγαλώσετε ένα γιο που θα σέβεται τις γυναίκες

Ίσως ακούγεται παράξενο, αλλά καταπιέζουμε περισσότερο τα αγόρια παρά τα κορίτσια. Ενώ, στην προσπάθειά μας να αναθρέψουμε ένα ανεξάρτητο και δυναμικό κορίτσι, μπορεί να παρακινούμε τις κόρες μας να έχουν ενδιαφέροντα που θεωρούνται «αντρικά», να είναι αυτόνομες και διεκδικητικές, αποθαρρύνουμε τους γιους μας, έστω και χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, από «κοριτσίστικες» ασχολίες. Ή όπως το έχει θέσει η Αμερικανίδα φεμινίστρια και δημοσιογράφος Gloria Steinem, «Χαίρομαι που έχουμε αρχίζει να μεγαλώνουμε τις κόρες μας σαν να ήταν γιοι μας, αλλά αυτό δεν θα έχει ποτέ αποτέλεσμα αν δεν αρχίσουμε να μεγαλώνουμε και τους γιους μας σαν να ήταν κόρες μας».

Οι New York Times, λοιπόν, σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δίνουν συμβουλές, βασισμένες στα τελευταία στοιχεία της επιστήμης, που θα μας βοηθήσουν να αναθρέψουμε αγόρια τα οποία, μεγαλώνοντας, θα αντιμετωπίζουν με σεβασμό και τα δύο φύλα. Αγόρια που, απαλλαγμένα από προκαταλήψεις, θα νιώσουν ελεύθερα να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, όποια κι αν είναι αυτά.

-Αν ο γιος σας θέλει να κλάψει, μην τον εμποδίζετε. Αγόρια και κορίτσια κλαίνε το ίδιο περίπου μέχρι τα 5 τους χρόνια. Περίπου σε εκείνη την ηλικία, σύμφωνα με έρευνες, τα αγόρια αρχίζουν να καταπιέζουν την έκφραση της θλίψης και άλλων συναισθημάτων που τα κάνουν να δείχνουν ευάλωτα. «Επιτρέπουμε στις κόρες μας να είναι ανθρώπινα όντα αλλά διδάσκουμε τους γιους μας να γίνουν ρομπότ», σχολιάζει ο Tony Porter, συνιδρυτής της A Call to Men, μιας οργάνωσης προαγωγής ενός υγιούς προτύπου αρρενωπότητας, με σκοπό μεταξύ άλλων την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών.

-Δώστε του αντρικά και γυναικεία πρότυπα. Τα αγόρια που μεγαλώνουν σε νοικοκυριά από τα οποία απουσιάζει ο πατέρας είναι πιθανότερο να σημειώνουν χαμηλότερες σχολικές επιδόσεις, να παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς και, αργότερα, να αμείβονται χειρότερα στο χώρο εργασίας τους. Και ένας λόγος, σύμφωνα με τους οικονομολόγους David Autor και Melanie Wasserman, είναι γιατί δεν βλέπουν άλλους άντρες να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Σε μια μονογονεϊκή οικογένεια, η μητέρα μπορεί να γίνει το ιδανικό ίνδαλμα για το γιο της. Και σε κάθε οικογένεια, η μητέρα μπορεί να μιλάει στα παιδιά της για άλλες γυναίκες πρότυπα από τον αθλητισμό, την πολιτική ή την τέχνη.

-Αφήστε τον να είναι ο εαυτός του. Τα αγόρια δεν έχουν κάποια εγγενή προτίμηση για το γαλάζιο ούτε τα κορίτσια για το ροζ, όπως επιβεβαιώνουν οι νευροεπιστήμονες. Ούτε καν για συγκεκριμένα παιχνίδια – για παράδειγμα τα αγόρια για αυτοκινητάκια και τα κορίτσια για κούκλες. Αρχίζουν να παίζουν διαφορετικά παιχνίδια γύρω στα 2 με 3 χρόνια τους, κάτω από την επιρροή των κοινωνικών προτύπων. Ωστόσο, αν πιέσουμε το παιδί μας προς συγκεκριμένες δραστηριότητες ανάλογα μόνο με το φύλο του, μπορεί να μην το αφήσουμε να εξερευνήσει τις προτιμήσεις του και να αναπτύξει πλήρως τις κινητικές, κοινωνικές και άλλες δεξιότητές του, σύμφωνα με τον Campbell Leaper, ψυχολόγο στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ.

See Also

Μικρότερες μέρες, περισσότερος χρόνος για εσωτερικό παιχνίδι

-Διδάξτε τον να φροντίσει τον εαυτό του και τους άλλους. Σύμφωνα με μια αμερικανική έρευνα, τα κορίτσια 10-17 ετών περνούν κατά μέσο όρο 2 περισσότερες ώρες την εβδομάδα από τα αγόρια κάνοντας δουλειές του σπιτιού (και δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι στην ελληνική οικογένεια εξαφανίζονται τέτοιες ανισότητες). Μάθετε λοιπόν στο γιο σας να μοιράζεται μαζί σας τις δουλειές του σπιτιού και να φροντίζει τον εαυτό του, για παράδειγμα τακτοποιώντας το δωμάτιό του και πλένοντας τα ρούχα του. Παρακινήστε τον, παράλληλα, να φροντίσει τους άλλους: αναθέστε του τη φροντίδα ενός κατοικίδιου ή ενός μικρότερου αδερφού, ενθαρρύνετέ τον να μαγειρέψει για την άρρωστη γιαγιά του ή να προσφέρει εθελοντική εργασία σε έναν οργανισμό.

Μάθετέ του ότι «όχι σημαίνει όχι». Ήδη από τη νηπιακή ηλικία, εξηγήστε του ότι προτού ακουμπήσει το σώμα ενός άλλου παιδιού, πρέπει να το ρωτάει. Σεβαστείτε και τα δικά του όρια, ακόμα και στο παιχνίδι: αν για παράδειγμα ο γιος σας σας ζητήσει να σταματάτε να τον γαργαλάτε, κάντε το.