Πώς θα βοηθήσετε το παιδί σας να επιλέξει σχολή
Καθοδηγήστε το έτσι ώστε να συνδυάσει τις αληθινές επιθυμίες του με τις πραγματικές συνθήκες.
Είτε το παιδί σας συμπληρώνει μηχανογραφικό είτε καλείται να επιλέξει ιδιωτική σχολή για να συνεχίσει τις σπουδές του μετά το λύκειο, ο ρόλος των γονιών είναι όχι να αποφασίζουν εκείνοι για αυτό, αλλά να του προσφέρουν καθοδήγηση ενώ το στηρίζουν και συναισθηματικά και πρακτικά.
«Αρχίστε τις συζητήσεις με το παιδί σας όσο το δυνατόν πιο νωρίς», συμβουλεύει σε ένα σχετικό θέμα στη βρετανική εφημερίδα Guardian o David Seaton, υποδιευθυντής στο τμήμα επιλογής σπουδαστών στο Πανεπιστήμιο του Μπέντφορντσαϊρ. «Στηρίξτε το και ακούστε το».
Το ίδιο άρθρο παρουσιάζει το παράδειγμα της 18χρονης Sammie Scott, η οποία βρισκόταν σε δίλημμα ανάμεσα σε σπουδές καλών τεχνών, εικονογράφησης και αγγλικής φιλολογίας. «Με τον πατέρα της, Steve, τη βοηθήσαμε κάνοντας πρακτικές ερωτήσεις: Τι περιέχει κάθε πρόγραμμα σπουδών; Τι λένε γι’ αυτό άλλοι μαθητές που το έχουν παρακολουθήσει; Έχει πρακτική άσκηση; Ποια είναι η επαγγελματική εξέλιξη των παλιών μαθητών του;», σχολίασε στην εφημερίδα η μητέρα της, Fiona Scott.
Μια άλλη ειδικός, η Deborah Green, διευθύντρια του τμήματος επιλογής σπουδαστών στο Πανεπιστήμιο του Χαλ, προτρέπει τους γονείς να μιλήσουν με το παιδί «για τα αντικείμενα που το παθιάζουν, για ό,τι το εμπνέει και για το τι ελπίζει να πετύχει στις σπουδές και την καριέρα του», υποστηρίζει η Green, προσθέτοντας: «Αν επιλέξει ένα πρόγραμμα σπουδών που αγαπά, είναι πολύ πιθανότερο να συμμετάσχει σε αυτό, να σημειώσει καλές επιδόσεις και να περάσει καλά στη φοιτητική ζωή του. Και πάντα να έχετε κατά νου ότι τα πανεπιστήμια προσφέρουν πεδία και προγράμματα που οι μαθητές στο παρελθόν δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να σπουδάσουν».
Αφού το παιδί καταλήξει σε αντικείμενο σπουδών, το επόμενο βήμα είναι η επιλογή του πανεπιστημίου, όπου επίσης οι γονείς μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο, χωρίς όμως να πάρουν την τελική απόφαση. «Σε συναντήσεις των open days, έχω συναντήσει περιπτώσεις όπου όλες οι ερωτήσεις γίνονται από τους γονείς. Είναι φυσιολογικό να ανησυχούν οι γονείς όμως, τελικά, ο μαθητής είναι εκείνος που πρέπει να αποφασίσει σε ποιο πανεπιστήμιο θα πάει και τι θα σπουδάσει», σχολιάζει ο Seaton.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, πρέπει να προηγηθούν συζητήσεις ανάμεσα στους γονείς και το παιδί πάνω σε πρακτικά ζητήματα, όπως η απόσταση μιας σχολής από το πατρικό σπίτι, το κόστος της ζωής σε κάποια άλλη πόλη ή μια άλλη χώρα, και το ενδεχόμενο ο φοιτητής ή η φοιτήτρια να εργαστεί κάπου, έστω και με μερική απασχόληση, για να στηρίξει οικονομικά τον εαυτό του.
