Οι έφηβοι βρίσκονται σε κρίση ψυχικής υγείας – δείτε πώς μπορείτε να βοηθήσετε οι γονείς
Η πανδημία κάνει την εφηβεία ακόμα πιο δύσκολη, κρατήστε την επαφή και την επικοινωνία ανοιχτή
Τα ζητήματα ψυχικής υγείας αυξάνονται, ιδιαίτερα μεταξύ των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων. Η κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού άλλαξε τον τρόπο που ζούμε και τον τρόπο με τον οποίο αλληλοεπιδρούμε με τους συνομηλίκους και την κοινότητά μας. Αλλά οι ειδικοί συμφωνούν: Υπάρχει και βοήθεια και ελπίδα. Οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι σύμβουλοι, οι προπονητές και οι φροντιστές μπορούν να ενδυναμώσουν και να βοηθήσουν τα παιδιά με πολλούς τρόπους.
Έχουν περάσει πολλά δύο χρόνια τώρα οι έφηβοι. Δύσκολα δύο χρόνια, και πολλά έχουν ανατραπεί. Η πανδημία έχει επηρεάσει εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένων των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων. Τα παιδιά από 8 έως 18 ετών έχουν αισθανθεί (και συνεχίζουν να αισθάνονται) τις επιπτώσεις του κορωνοϊού. Και ενώ πολλοί έχουν επηρεαστεί από τον ιό, σωματικά μιλώντας, η πανδημία έχει κι άλλο βάρος. Σύμφωνα με μια έκθεση των ΗΠΑ το 2021, οι νέοι αντιμετωπίζουν μια κρίση ψυχικής υγείας, μια κρίση που θα έχει «καταστροφικές» συνέπειες.
«Οι προκλήσεις ψυχικής υγείας σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες είναι πραγματικές και ευρέως διαδεδομένες. Ακόμη και πριν από την πανδημία, ένας ανησυχητικός αριθμός νέων αγωνιζόταν με αισθήματα ανικανότητας, κατάθλιψης και σκέψεις αυτοκτονίας – και τα ποσοστά έχουν αυξηθεί την τελευταία δεκαετία» τονίζεται στην έκθεση.
«Η πανδημία άλλαξε περαιτέρω τις εμπειρίες τους στο σπίτι, στο σχολείο και στην κοινότητα και η επίδραση στην ψυχική τους υγεία ήταν καταστροφική. Η μελλοντική ευημερία της χώρας μας εξαρτάται από το πώς θα στηρίξουμε και θα επενδύσουμε στην επόμενη γενιά».
Φυσικά, για πολλούς, αυτή η πληροφορία δεν προκαλεί έκπληξη. Έπειτα από δύο και πλέον χρόνια κυλιόμενων διακοπών, lockdowns, απομόνωσης, φόβου, ασθένειας, θλίψης, απώλειας και αβεβαιότητας, τα παιδιά (αναμφίβολα) δεν είναι καλά.
Η πανδημία έχει επιζήμιες επιπτώσεις στην υγεία των εφήβων και των προεφηβικών. Οι έφηβοι ενεργούν σπασμωδικά ή αποσύρονται. Η απόσυρση είναι ένα σύνηθες σύμπτωμα ψυχικής δυσφορίας, όπως και η πτώση των βαθμών και η διαφωνία. Ακόμη και προτού η πανδημία χτυπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ποσοστά αυτοκτονιών εφήβων ήταν στο υψηλότερο ποσοστό όλων των εποχών. Το ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ των ατόμων ηλικίας 10 έως 24 ετών αυξήθηκε σχεδόν κατά 60% μεταξύ 2007 και 2018, σύμφωνα με μια έκθεση του 2020 από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Και ενώ τα στατιστικά στοιχεία μετά την πανδημία δεν έχουν ακόμη δημοσιευτεί, οι ειδικοί συμφωνούν: Βρισκόμαστε στη μέση μιας κρίσης ψυχικής υγείας.
Οι νέοι έχουν υπομείνει τόσα πολλά σε όλη αυτή την πανδημία, και ενώ η μεγάλη προσοχή δίνεται συχνά στις συνέπειες της σωματικής υγείας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την κλιμακούμενη κρίση ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζουν οι νέοι.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε; Πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε τα παιδιά μας και να βελτιώσουμε την ψυχική τους ευεξία;
Πώς να μιλήσετε στον έφηβό σας για την ψυχική υγεία
Ενώ η συζήτηση και η ιεράρχηση της ψυχικής υγείας είναι σημαντική, η συζήτηση του θέματος μπορεί να είναι δύσκολη. Πολλοί έφηβοι δεν θέλουν να μιλήσουν για τις σκέψεις τους – πόσο μάλλον για τα συναισθήματά τους – και αυτό μπορεί να κάνει τις ευαίσθητες συζητήσεις ακόμα πιο δύσκολες. Να θυμάστε αυτό: Μπορεί να μοιάζει αδύνατο, αλλά η ύπαρξη ανοιχτής γραμμής επικοινωνίας είναι απαραίτητη.
Είναι σημαντικό οι γονείς να μιλούν ανοιχτά και τακτικά για την ψυχική υγεία με τους εφήβους τους και να παίρνουν μια προληπτική στάση. Ακολουθούν μερικοί τρόποι για να ξεκινήσετε τη συζήτηση.
Ρωτήστε το παιδί σας πώς τα πάει και τι συμβαίνει στον κόσμο του. Αυτό μπορεί να είναι τόσο απλό όσο να ρωτάς: «Είσαι καλά;»
Ακούστε με ενσυναίσθηση και χωρίς κρίση. Ενώ μπορεί να ακούσετε πράγματα που σας κάνουν να νιώθετε άβολα, μπορείτε (και πρέπει) να προσφέρετε υποστήριξη χωρίς κρίση. Επειδή υπάρχει συχνά στίγμα που συνδέεται με καταστάσεις ψυχικής υγείας, τα παιδιά μπορεί να ντρέπονται να μιλήσουν για τις ανησυχίες, τις εμμονές, τους ψυχαναγκασμούς, την παρορμητικότητα και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς. Μιλήστε μαζί τους για αυτό που βιώνουν. Ακούστε με περιέργεια και δείξτε ότι συμπάσχετε μαζί τους. Και αποφύγετε δηλώσεις που δημιουργούν ντροπή και ενοχή.
Προσπαθήστε να καταλάβετε από πού προέρχεται το παιδί σας και τι μπορεί να περνάει. Εκπαιδευτείτε για τον αντίκτυπο του εκφοβισμού, της απομόνωσης, του στρες και της θλίψης και εξοικειωθείτε με κοινές καταστάσεις ψυχικής υγείας, όπως το άγχος και η κατάθλιψη.
Αναγνωρίστε τις απογοητεύσεις, τα συναισθήματα και τους φόβους τους. Μην ελαχιστοποιείτε τα συναισθήματα ή τις εμπειρίες της ζωής του παιδιού σας. Θυμηθείτε, μια μικρή επικύρωση έχει πολύ μεγάλο αντίκτυπο.
Ακολουθήστε τα σημάδια τους. Πείτε πράγματα όπως, «Πες μου περισσότερα γι’ αυτό. Θα ήθελα να καταλάβω περισσότερα για το σημαίνει αυτό για σένα / Όταν το είπε αυτό/σας το έκανε αυτό, πώς σε έκανε αυτό να νιώσεις;» Αυτές οι δηλώσεις τους επιτρέπουν να καταλάβουν ότι ακούτε ενώ αφήνετε τη δύναμη στα χέρια τους.
Τέλος, να θυμάστε ότι είναι σημαντικό να είστε υπομονετικοί.
Αν το παιδί σας δεν είναι έτοιμο να μιλήσει, αφήστε την πρόσκληση ανοιχτή. Πείτε κάτι σαν «Όποτε θέλεις να μιλήσεις, είμαι εδώ για να σε ακούσω και να σε υποστηρίξω». Ή «Δεν θα κρίνω και δεν θα σταματήσω ποτέ να σε υποστηρίζω, όποιες προκλήσεις κι αν αντιμετωπίζεις». Η πιθανότητα το παιδί σας να ανοιχτεί όταν δεν το περιμένετε, είτε κάθεται δίπλα-δίπλα και όχι πρόσωπο με πρόσωπο, στο αυτοκίνητο ή ασχολείται με κάποια άλλη δραστηριότητα μαζί, είναι μεγάλη. Μείνετε συντονισμένοι μαζί του…
