«Ο λόγος που δεν κάνω μεγάλα πάρτι γενεθλίων στα παιδιά μου»
Η Αμερικανίδα αρθρογράφος Rita Templeton λέει «όχι» στις γιορτές-υπερπαραγωγές και εξηγεί το γιατί.
Πρέπει να το ομολογήσω: ποτέ δεν έχω κάνει στα παιδιά μου πάρτι γενεθλίων.
Δεν εννοώ ότι δεν γιορτάζουμε τα γενέθλιά τους: τα γιορτάζουμε. Απλώς ότι οι γιορτές μας δεν μοιάζουν με τα περισσότερα πάρτι των συμμαθητών τους. Δεν έχουμε γιορτάσει ποτέ γενέθλια σε τεράστιους παιδότοπους, δεν έχουμε μοιράσει ποτέ αναμνηστικά δώρα, ποτέ δεν είχαμε δεκάδες παιδιά να τρέχουν και να χοροπηδούν τσιτωμένα από τη ζάχαρη και την ενέργεια της ηλικίας τους. Οι γιορτές μας δεν στερούνται χαράς και νοήματος – αλλά είναι όσο πιο απλές γίνεται.
Οι σύγχρονες μαμάδες νομίζουμε ότι πρέπει να οργανώσουμε ένα πάρτι υπερπαραγωγή για να γιορτάσουμε τα γενέθλια των παιδιών. Όμως το κάνουμε περισσότερο για τα παιδιά ή για να νιώσουμε ολοκληρωμένες ως γονείς; Πόσες φορές, στις γιορτές, τα παιδιά δεν έχουν δείξει περισσότερο ενδιαφέρον για τη χάρτινη συσκευασία παρά για το ακριβό δώρο που περιέχει; Από την εμπειρία μου, το ίδιο ισχύει και για τα πάρτι γενεθλίων: ωραία είναι τα ακριβά πράγματα, αλλά τα παιδιά μπορούν να διασκεδάσουν εξίσου χωρίς αυτά. Επομένως, το να μην κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι με εμψυχωτές και επαγγελματικού επιπέδου cupcakes και τους τριάντα πιο κοντινούς φίλους των παιδιών μας δεν σημαίνει ότι έχουμε αποτύχει ως γονείς. Σημαίνει ότι επιλέγουμε να γιορτάσουμε διαφορετικά τα γενέθλια, χωρίς αυτό να είναι λάθος.
Τα χρήματα που θα μπορούσα να ξοδέψω σε ένα «μεγάλο» πάρτι γενεθλίων προτιμώ να τα ξοδέψω σε ένα και μοναδικό δώρο που ξέρω ότι θα ενθουσιάσει το παιδί μου και μετά να το αφήσω να επιλέξει μια διασκεδαστική εμπειρία: μια ταινία στο σινεμά, μια εκδρομή ή μια βόλτα στο ζωολογικό κήπο, οικογενειακώς ή με έναν ή δύο στενούς φίλους του. Θα του παραγγείλω ό,τι ζητήσει για δείπνο, ακόμα και αν είναι κάτι τόσο γελοίο όσο φαχίτας με τηγανίτες αντί για τορτίγιες, και θα το αφήσω να διαλέξει το επιδόρπιο. Ακόμα και αν δεν είναι τούρτα, θα βάλουμε πάνω κεράκια και θα του τραγουδήσουμε το τραγούδι των γενεθλίων.
Έτσι είμαστε όλοι χαλαροί, διασκεδάζοντας μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάμε περισσότερο, γιορτάζοντας τα γενέθλια κάποιου που χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τη ζωή μας. Δεν αγχώνομαι για τους περιορισμούς του οικογενειακού μπάτζετ, δεν χρειάζεται να φροντίσω να είναι όλα έτοιμα μέχρι μια συγκεκριμένη ώρα ούτε να τιθασεύσω κάποιον απείθαρχο μικρό καλεσμένο μου. Δεν ανησυχώ μήπως ξέχασα να καλέσω κάποιον (γιατί, ως παιδί, όταν ήμουν καινούρια στο σχολείο μου ήμουν η μόνη που δεν είχαν καλέσει στο πάρτι γενεθλίων του πιο δημοφιλούς αγοριού της τάξης, κάτι που δεν έχω καταφέρει ακόμα να ξεπεράσω). Δεν μετράω θετικές και αρνητικές απαντήσεις. Δεν χρειάζεται να πιάσω κουβεντούλα με γονείς που δεν έχω γνωρίσει ποτέ μου.
Αν στα μεγάλα πάρτι γενεθλίων νιώθετε στο στοιχείο σας, κάντε τα και μπράβο σας! Κάποιοι όντως διασκεδάζουν όταν έχουν γύρω τους πλήθη παιδιών και δραστηριοτήτων, και καταφέρνουν να τα οργανώσουν μια χαρά. Και ο ενθουσιασμός τους μεταφράζεται σε αξέχαστες γιορτές, που θα τιμήσουμε ευχαρίστως αν προσκληθούμε σε αυτές.
Αλλά αν δεν απολαμβάνετε όταν κάνετε κάτι, το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο θεαματικό. Τέτοια πράγματα είναι δύσκολα για γονείς όπως εγώ, γιατί βγάζουν το άγχος μου εκτός ελέγχου. Θα προτιμούσα λοιπόν να διοχετεύσω την ενέργειά μου στο να περάσει το παιδί μου καλά, παρά οποιοσδήποτε άλλος. Εξάλλου, είναι τα δικά του γενέθλια.
Παρόλο που τα παιδιά μου δεν έχουν πάει σε τόσους παιδότοπους, δεν έχουν παραπονεθεί ποτέ. Δεν νιώθουν στερημένα, δεν έχουν αισθανθεί ότι τα δικά τους γενέθλια είναι λιγότερο σημαντικά, γιατί εμείς τα κάνουμε ξεχωριστά. Δεν αμφιβάλλουν ούτε στιγμή ότι είναι οι σταρ της ημέρας, ακόμα και αν τα γιορτάσουμε γύρω από το τραπέζι της κουζίνας μας.
Και ξέρετε κάτι ακόμα, γονείς των φίλων των παιδιών μου; Οι χαμηλών τόνων γιορτές μας σημαίνουν ότι δεν χρειάζεται να αγοράσετε ένα ακόμα δώρο για έναν ακόμα συμμαθητή και να συρθείτε μέχρι ένα ακόμα πάρτι γενεθλίων.
Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα.
