“Ο δεκάλογος του παραμυθά” Η Ελένη Γερουλάνου δίνει τις δικές της απαντήσεις
Και μας ταξιδεύει στον πανέμορφα παραμυθένιο κόσμο της
Αν ήσουν παραμύθι ποιο θα ήσουν;
Θα ήμουν ο «Ραφτάκος των λέξεων» του Αντώνη Παπαθεοδούλου και της Ίριδας Σαμαρτζή. Επειδή πιστεύω στη δύναμη που έχουν οι λέξεις, στο παραμύθι αυτό συναντάμε τη μαγική φύση τους και τη σημασία που έχουν αυτές στη ζωή μας. Ο ήρωας ντύνει τους συνανθρώπους του με λέξεις. Λέξεις κεντημένες με ξεχωριστές κλωστές. Όλοι μπορούμε να ράβουμε προσεχτικά τις λέξεις μας. Αυτές που ζεσταίνουν, δροσίζουν, απαλύνουν τον πόνο πιο πολύ από όλα τα αγαθά του κόσμου.
Ποιον ήρωα παραμυθιού θα ήθελες να γνωρίσεις από κοντά;
Θα έκανα ένα τραπέζι στην Πολύ πεινασμένη κάμπια, στη Ρόζα το τερατάκι, στον Πολυπόδαρο, στον Μικρό Νικόλα που ήταν όλοι Φίλοι από τον λόφο. Θα προσκαλούσαμε και τη Ματίλντα, την Αργυρώ που γελάει και μετά το φαγητό θα διαβάζαμε ιστορίες. Ψιθυριστά ή και δυνατά. Θα πηγαίναμε σε σχολικές βιβλιοθήκες, όλες γεμάτες βιβλία. Θα αυτοσχεδιάζαμε μαζί με τα παιδιά και θα απολαμβάναμε το κάθε λεπτό παρέα.
Ποιο τέλος παραμυθιού θα ήθελες να γράψεις με διαφορετικό τρόπο;
Το τέλος από τον μολυβένιο στρατιώτη. Θα ήθελα ο στρατιώτης και η κούκλα να διαλέξουν ένα άλλο μέρος και όχι μέσα στη φωτιά για να είναι ευτυχισμένοι.
Αν έφτιαχνες «τα κουλουβάχατα των παραμυθιών» ποια πέντε παραμύθια θα μπέρδευες μεταξύ τους.
Θα έβαζα την Τάτα της Ίριδας Σαμαρτζή να ανέβει μαζί με τη φίλη της στο Μπαλκόνι της Μελίσσας Καστριγιόν και από εκεί με την Φλορέτ της Anna Walker να οργανώσουν ένα ταξίδι στο Απέναντι νησί της Ελένης Γεωργοστάθη για να βρεθούν όλοι μαζί στον Κήπο του Ματίς της Σαμάνθας Φρίντμαν.
Ποια εποχή θα διάλεγες για να διαδραματιστεί το παραμύθι σου;
Τη σημερινή κρατώντας και μία πυξίδα στο χέρι. Μια πυξίδα που θα αφορά όλους, γιατί η διαδρομή του καθενός συναντιέται με τις διαδρομές των άλλων.
Ποιο παραμύθι έχεις διαβάσει περισσότερες φορές στη ζωή σου;
Όσο και εάν ακουστεί περίεργο, ήμουν παιδί που δεν διάβαζε πολύ. Μόνο τα απαραίτητα. Μου άρεσε περισσότερο να ασχολούμαι με τη φύση και να δημιουργώ με τα χέρια μου. Μεγάλη πια άρχισα να διαβάζω για να κερδίσω τον χρόνο που έχασα. Ένα από τα βιβλία που αγαπώ ιδιαίτερα είναι το βιβλίο της Σοφίας Μαντουβάλου «Ο δάσκαλος με τα όνειρα στα μάτια».
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να είχες συνεργαστεί για να γράψετε ποιο παραμύθι του;
Με την Emma Lewis που έχει γράψει “Το δικό μου μουσείο”. Δεν είναι ακριβώς παραμύθι, αλλά έχει μέσα όλα όσα αγαπώ πολύ. Τα μουσεία, τις συλλογές, συνδυάζοντας με ένα μοναδικό τρόπο τη ζωγραφική, το κολλάζ και τη φωτογραφία. Γιατί τελικά το δικό μας μουσείο είναι αυτό που κρύβουμε μέσα μας.
Ποια «μαγική» εφεύρεση (που δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί) θα χρησιμοποιούσες για να βοηθήσεις έναν ήρωά σου να πετύχει αυτό που ονειρεύεται;
Μία συσκευή που θα σου δίνει τη δυνατότητα να μπορείς να πεις “cut” όπως σε ένα γύρισμα για να σκεφτείς, να ζητήσεις συγγνώμη ή να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, να κάνεις την αυτοκριτική σου για αλλάξεις κάτι προς το καλύτερο όπως ακριβώς στα γυρίσματα μίας ταινίας.
Μια φορά κι έναν καιρό… (φτιάξε ένα παραμύθι με 5 προτάσεις).
Μια φορά και έναν καιρό μέσα σε ένα Μουσείο ζούσε ένας φύλακας. Είχε πολλά βιβλία και του άρεσε να διαβάζει. Μια μέρα εκεί που διάβαζε, από το ανοιχτό παράθυρο, ένας δυνατός αέρας φύσηξε και του πήρε το βιβλίο που κρατούσε. Οι σελίδες σκορπίστηκαν μέσα στις αίθουσες του Μουσείου. Σελίδες παντού, σελίδες με λέξεις, σελίδες με εικόνες. Τα παιδιά που βρέθηκαν εκεί κοντά άρχισαν να ψάχνουν για να βρουν τις σελίδες του βιβλίου, παίζοντας ένα παιχνίδι θησαυρού, λύνοντας διάφορους γρίφους.
Κι έζησαν αυτοί καλά και… (συμπλήρωσε ένα απρόβλεπτο τέλος) και εμείς πιο ανθρώπινα με ευθύνη, ενσυναίσθηση, ταπεινότητα και όρεξη να κάνουμε τον κόσμο ακόμα καλύτερο.
Περισσότερα για την Ελένη Γερουλάνου στο biblionet.gr
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για το library4all δείτε εδώ
