Η αυταρχική ανατροφή των παιδιών μπορεί να κάνει δυσκολότερη την επιτυχία ενός παιδιού – Να γιατί

Τα τελευταία χρόνια ήταν μια σκληρή εποχή για τα παιδιά ως προς τους εκπαιδευτικούς στόχους τους – από τις αλλαγές πανδημίας στην εικονική μάθηση και τη συνεχιζόμενη επίπτωση. Μια έρευνα σε περισσότερους από 3.000 γονείς από το Test Prep Insight δείχνει ότι οι γονείς προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο της κατάστασης με το να γίνουν πιο αυστηροί ως προς την εκπαιδευτική επιτυχία.

Η έρευνα δείχνει ότι το 49% των γονέων λένε ότι δίνουν στα παιδιά τους πιο αυστηρή επίβλεψη λόγω του άγχους για τις μελλοντικές ικανότητες των παιδιών τους να πλοηγηθούν σε μια αγορά εργασίας. Περίπου το 20% των γονέων ανέφερε ότι επικεντρώθηκε στο μορφωτικό επίπεδο. Πολλοί γονείς αναφέρουν επίσης ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη επηρεάζουν τις επιλογές τους.

«Αυτή η έρευνα ρίχνει φως σε κάτι που έχει γίνει καυτό θέμα: Πώς ανταποκρίνονται οι γονείς στις ταχύρρυθμες αλλαγές στην τεχνολογία και στο απρόβλεπτο της αγοράς εργασίας διπλασιάζοντας την εκπαίδευση των παιδιών τους», εξηγεί η Katie Dorn, MA, LSC. , MFT, αδειούχος σχολικός σύμβουλος K-12 και ιδρυτικός συνεργάτης του EmpowerU, μιας πλατφόρμας τεχνολογίας που επικεντρώνεται στην παροχή υποστήριξης ψυχικής υγείας σε σχολεία στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Dorn πιστεύει βασικά ότι οι γονείς ακολουθούν αυτήν την αυστηρή προσέγγιση από αγάπη και ανησυχία. «Ως γονιός, θέλεις να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να εξασφαλίσεις ότι το παιδί σου είναι έτοιμο για επιτυχία, ειδικά όταν νιώθει ότι ο κόσμος αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να προετοιμάσεις το παιδί σου για δουλειές που μπορεί να μην υπάρχουν ακόμη», τονίζει.

Αλλά ανησυχεί για την αποτελεσματικότητά του, ιδιαίτερα μακροπρόθεσμα. «Ένα κρίσιμο κομμάτι του παζλ μερικές φορές αγνοείται στη βιασύνη να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας ακαδημαϊκά, και αυτό τα διδάσκει πώς να αναπηδούν από τις αναπόφευκτες αναποδιές της ζωής», προσθέτει η Dorn.

Πώς μπορούν οι γονείς να εξισορροπήσουν την επιθυμία να βοηθήσουν τα παιδιά τους να πετύχουν με τα οφέλη του να τα αφήσουν να αποτύχουν; Για να βοηθήσουν, οι ειδικοί εξετάζουν διάφορες στρατηγικές γονικής μέριμνας και πώς μπορούν να βοηθήσουν ή να περιορίσουν τις ικανότητές τους να ευδοκιμήσουν.

Πώς επηρεάζει το στυλ ανατροφής την εκπαιδευτική επίδοση;

Οι ιδέες μας για το τι κάνει έναν αποτελεσματικό γονέα ξεκίνησαν πολύ πριν έρθουν τα μικρά μας στη ζωή μας. Ξεκίνησαν από όταν ήμασταν βρέφη.

«Είτε προσπαθούμε να είμαστε γονείς με βάση τον τρόπο με τον οποίο ήταν οι γονείς μας ή επιλέγουμε να ασκήσουμε ανατροφή με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτό που διαμορφώθηκε για εμάς», λέει η Regine Muradian, PsyD, αδειούχος κλινική ψυχολόγος.

Τα στυλ ανατροφής μπορούν να γενικευτούν, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά η ψυχολόγος Diana Baumrind εισήγαγε τρεις κύριους τύπους γονεϊκών τρόπων στη δεκαετία του 1960: Δημοκρατική γονική ανατροφή (authoritative), Αυταρχική γονική ανατροφή (authoritarian) και Επιτρεπτική γονική ανατροφή (permissive). Αργότερα, οι ερευνητές πρόσθεσαν ένα τέταρτο: Γονική συμπεριφορά παραμέλησης (neglectful), όπου ένας φροντιστής μετά βίας συμμετέχει σε οποιαδήποτε πτυχή της ανατροφής των παιδιών.

Οι ειδικοί μοιράζονται πώς μοιάζουν τα αρχικά τρία στο πλαίσιο των ακαδημαϊκών.

Δημοκρατική γονική ανατροφή (authoritative): Η Dorn παρομοιάζει αυτό το στυλ ανατροφής με το να είσαι προπονητής και όχι δικτάτορας. «Το παν είναι να θέτεις ξεκάθαρους στόχους, να είσαι υποστηρικτικός και να ακούς την πλευρά των πραγμάτων του παιδιού σου», λέει. «Είσαι εκεί για να το καθοδηγείς και να το υποστηρίζεις, όχι να ελέγχεις κάθε κίνηση που κάνει».

Αυταρχική γονική ανατροφή (authoritarian): Ακούγεται σαν έγκυρο, αλλά αυτό το στυλ είναι «πολύ διαφορετικό», λέει ο Daniel Rinaldi, MA, θεραπευτής και ιδρυτής της MNTL Town, μιας πλατφόρμας που διδάσκει στα παιδιά δεξιότητες ζωής και συναισθηματική ανάπτυξη. «Οι αυταρχικοί γονείς τείνουν να δίνουν μεγάλη έμφαση στον έλεγχο και την εξουσία, βασιζόμενοι στην τιμωρία παρά στη θετική ενίσχυση για την επιβολή της συμμόρφωσης».

Επιτρεπτική γονική ανατροφή (permissive): Ο Δρ Muradian λέει ότι αυτοί οι γονείς μερικές φορές θεωρούνται οι «cool» γονείς ή ο καλύτερος φίλος του παιδιού τους. Είναι μη τιμωρητικοί και καταφατικοί, αλλά δεν έχουν όρια.

Είναι αποτελεσματική η αυστηρή ανατροφή των παιδιών όσον αφορά την εκπαίδευση;

Οι ειδικοί λένε ότι η επιτρεπτική ανατροφή των παιδιών είναι σπάνια χρήσιμη όταν πρόκειται να ωθήσει τα παιδιά προς την επιτυχία. Αυτό συμβαίνει γιατί τα παιδιά χρειάζονται ξεκάθαρες προσδοκίες καθώς μεγαλώνουν με τον δικό τους ρυθμό.

«Η απουσία ορίων και προσδοκιών μπορεί να εμποδίσει την ικανότητά τους να μάθουν σημαντικά μαθήματα ζωής απαραίτητα για την ενηλικίωση», λέει ο Δρ. Muradian. «Για παράδειγμα, ως νεαροί ενήλικες, μπορεί να δυσκολεύονται να ακολουθήσουν κανόνες, να εκδηλώσουν παθητική επιθετικότητα, να αισθάνονται αμυντικοί σε ορισμένες καταστάσεις, να δυσκολεύονται να δημιουργήσουν ουσιαστικές σχέσεις και αγωνίζονται να εδραιώσουν την πραγματική τους ταυτότητα και αίσθηση του εαυτού τους».

Λοιπόν, ποια είναι η γραμμή μεταξύ του «πολύ αυστηρού» και του «όχι αρκετά αυστηρού;» Η Dorn ξέρει ότι μπορεί να είναι δύσκολο να το προσδιορίσεις. «Με τα πάντα να αλλάζουν τόσο γρήγορα, ειδικά με τις δουλειές και την τεχνολογία, ορισμένοι γονείς μπορεί να αισθάνονται ότι πρέπει να είναι υπερβολικά κοντά για να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους θα καταλήξουν καλά», εξηγεί η Dorn. «Προέρχεται από ένα μέρος αγάπης και ανησυχίας, αλλά είναι ένα τεντωμένο σχοινί».

Ωστόσο, είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να βρείτε την ισορροπία. Αυτό σημαίνει προσπάθεια να αποφευχθεί η αυταρχική ανατροφή των παιδιών στην εκπαίδευση, η οποία μπορεί να έχει ανεπιθύμητες συνέπειες. Αυτά περιλαμβάνουν «παρεμπόδιση της αυτονομίας, της δημιουργικότητας και των κινήτρων των παιδιών για μάθηση», λέει ο Rinaldi, προσθέτοντας, «Ως θεραπευτής που εργάζεται με παιδιά και οικογένειες, μου αρέσει να ενθαρρύνω τους γονείς να βρουν μια ισορροπία μεταξύ δομής και ευελιξίας στην προσέγγισή τους στην εκπαίδευση, ενισχύοντας την ανοιχτή επικοινωνία, τον αμοιβαίο σεβασμό και ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που προάγει τόσο την ακαδημαϊκή επιτυχία όσο και τη συναισθηματική ευημερία».

Εισαγάγετε την Δημοκρατική γονική ανατροφή (authoritative), η οποία είναι η προτιμώμενη προσέγγιση του Dr. Muradian. Έχει ξεκάθαρες προσδοκίες και όρια και εκτιμά τις σκέψεις και τα συναισθήματα του παιδιού.

«Μέσα από τη συνεχή επικοινωνία, το παιδί μαθαίνει όχι μόνο τι είναι σωστό και τι λάθος, αλλά και τη λογική πίσω από τους κανόνες και τις συνέπειες», λέει ο Δρ Muradian. «Αυτή η προσέγγιση καλλιεργεί μια αίσθηση κατανόησης και αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ γονέα και παιδιού. Στο σχολείο, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα έγκυρο περιβάλλον είναι πιο πιθανό να αισθάνονται αυτοπεποίθηση όταν μοιράζονται τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις τους και ξεκινούν συζητήσεις, καθώς αισθάνονται ότι υποστηρίζονται και επικυρώνονται στην έκφραση».

Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας να πετύχει ακαδημαϊκά

Ενώ κάθε παιδί είναι διαφορετικό, οι ειδικοί λένε ότι αυτές οι συμβουλές μπορούν να βοηθήσουν το παιδί σας να πλοηγηθεί στην ακαδημαϊκή ζωή χωρίς να το εμποδίζει μακροπρόθεσμα.

Προσαρμόστε την προσέγγισή σας

«Όσον αφορά την προσέγγιση της εκπαίδευσης, συνιστώ στους γονείς να ακολουθήσουν μια ισορροπημένη και ευέλικτη προσέγγιση που σέβεται τις ατομικές ανάγκες και το μαθησιακό στυλ του παιδιού τους και θέλω να επιβεβαιώσω ότι αυτό μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο για να μάθουν ως γονείς», λέει ο Rinaldi. «Είναι σημαντικό για τους γονείς να δεσμεύονται και να υποστηρίζουν, παρέχοντας ενθάρρυνση, πόρους και καθοδήγηση όπως απαιτείται».

Επικεντρωθείτε στην εξεύρεση λύσεων από κοινού

Μπορεί να είναι δελεαστικό να αφαιρέσετε το τηλέφωνο ενός παιδιού εάν απέτυχε σε ένα τεστ μαθηματικών ή να αλλάξει το RSVP του σε πάρτι φίλου σε “όχι”. Ωστόσο, ο Δρ Μουραντιάν προτείνει μια αμφίδρομη συνομιλία.

«Αντί να καταφεύγουμε σε αυταρχικές τακτικές όπως η τιμωρία ή οι φωνές όταν ένα παιδί αποτυγχάνει σε ένα τεστ, είναι πιο αποτελεσματικό να το υποστηρίζουμε στην εξεύρεση τρόπων βελτίωσης», λέει.

Αν πάρουν χαμηλό βαθμό, για παράδειγμα, ο Δρ Muradian προτείνει να συμμετάσχουν σε εποικοδομητικό διάλογο. Αυτό σημαίνει ότι κάνετε ερωτήσεις όπως, «Πώς αισθάνεσαι για τον βαθμό σου; Ποιες στρατηγικές μπορείς να εφαρμόσεις για να τα πας καλύτερα την επόμενη φορά;»

«Όταν τα παιδιά αισθάνονται ότι ακούγονται και γίνονται κατανοητά, αποκτούν κίνητρο να αγωνιστούν για βελτίωση», προσθέτει ο Δρ Muradian.

Αγκαλιάστε την αποτυχία

Η ανάμνηση του φτωχού βαθμού πιθανότατα θα είναι φευγαλέα. Ωστόσο, τα διδάγματα που αντλήθηκαν από την αποτυχία μένουν με ένα παιδί μακροπρόθεσμα.

«Η επιτυχία αναδύεται συχνά από αναποδιές και είναι σημαντικό να μεταφέρουμε στα παιδιά μας ότι οι αποτυχίες είναι πολύτιμες εμπειρίες μάθησης», λέει ο Δρ Muradian. «Πρέπει να περπατάμε δίπλα τους, προσφέροντας καθοδήγηση στις προκλήσεις της ζωής. Θα πρέπει να αισθάνονται ότι έχουν τη δύναμη να κάνουν τις δικές τους επιλογές σχετικά με την εκπαίδευση και τις δραστηριότητές τους, γνωρίζοντας ότι η υποστήριξή μας είναι ακλόνητη».

Ο Δρ Muradian λέει ότι αυτή η προσέγγιση δημιουργεί έναν ασφαλή χώρο για τα παιδιά να αισθάνονται άνετα να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους εποικοδομητικά.

Διαχειριστείτε τις συγκρούσεις με υγιή τρόπο

Οι σεβαστικές, υγιείς σχέσεις γονέα-παιδιού θα έχουν επίσης συγκρούσεις. Σε αυτές τις οδυνηρές στιγμές, είναι βασικό να κλίνεις στα θεμέλια αυτής της σχέσης.

«Όταν προκύπτουν συγκρούσεις, είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε την ανοιχτή επικοινωνία και να σεβόμαστε τις απόψεις τους αντί να απορρίπτουμε τα συναισθήματά τους», λέει ο Δρ Muradian. «Το να λέμε “είμαι εδώ για να ακούσω” μπορεί να βοηθήσει πολύ στην καλλιέργεια μιας υγιούς σχέσης γονέα-παιδιού. Αν και είναι εντάξει να θέτεις όρια και να λες όχι, είναι εξίσου σημαντικό να επικυρώνεις τα συναισθήματά τους και να τα ενθαρρύνεις να εκφράζονται ελεύθερα».

Επέμβετε όταν χρειάζεται

Αν και στην ιδανική περίπτωση, ένα παιδί θα αντιμετωπίσει μόνο του τα προβλήματα (και ναι, θα αποτύχει στη διαδικασία), με ολοένα και λιγότερη συμμετοχή των ενηλίκων καθώς αναπτύσσεται, μερικές φορές είναι απαραίτητο να παρέμβουν οι φροντιστές.

«Παρέμβετε όταν παρατηρείτε ότι το παιδί σας δυσκολεύεται ακαδημαϊκά ή συναισθηματικά, αλλά αφήστε του επίσης χώρο να πλοηγηθεί στις προκλήσεις και να μάθει από τα λάθη του», λέει ο Rinaldi. «Τελικά, ο στόχος είναι να επιτευχθεί μια ισορροπία μεταξύ υποστήριξης και αυτονομίας, ενδυναμώνοντας τα παιδιά να γίνουν αυτοκατευθυνόμενοι μαθητές και άτομα με αυτοπεποίθηση».