Μαμάδες, κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε και αυτό είναι αρκετό

Χτες, καθώς επέστρεφα από τη δουλειά, έλαβα ένα μήνυμα από το σύζυγό μου, Josh, που πρόσεχε στο σπίτι την επτά μηνών κόρη μας.

«Αργείς να γυρίσεις; Έχω ένα πρόβλημα με το γάλα».

Οι παλμοί μου άρχισαν να ανεβάζουν ταχύτητα και με έπιασε πανικός. Αμέσως του τηλεφώνησα και τον ρώτησα: «Τι εννοείς με το πρόβλημα με το γάλα;».

Τελικά, είχε βγάλει ένα σακουλάκι με μητρικό γάλα από την κατάψυξη αλλά μόλις το ζέστανε, ανακάλυψε ότι είχε παράξενη μυρωδιά. Συνέχισε να βγάζει σακουλάκια με μητρικό γάλα, αλλά κάθε φορά με το ίδιο αποτέλεσμα. Όταν επέστρεψα σπίτι βεβαιώθηκα ότι όλα τα αποθέματα, που άντλησα σε διαφορετικούς μήνες, είχαν ξινίσει. (Ναι, τα δοκίμασα.).

Το υπόλοιπο βράδυ αναρωτιόμουν ξανά και ξανά τι είχε πάει λάθος. Δεν μας είχε κοπεί το ρεύμα, δεν είχα αφήσει καθόλου το γάλα εκτός ψυγείου, Παρατηρώντας την ανησυχία μου, ο Josh με ρώτησε αν είμαι καλά και εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου. Προσπάθησα να αναλύσω το πλήθος των συναισθημάτων που βίωνα εκείνη τη στιγμή. Και ανακάλυψα ότι θρηνούσα.

Πενθούσα την απώλεια 15 περίπου λίτρων μητρικού γάλακτος, που είχα μαζέψει μέσα στους τελευταίους έξι μήνες. Όταν το είπα δυνατά, μου φάνηκε ανόητο. Γιατί να θρηνώ για το γάλα που είχε χαθεί;

Το πρόβλημα όμως δεν ήταν το χαμένο γάλα – δεν έχω τίποτα εναντίον του γάλακτος εμπορίου και θα το έδινα χωρίς δεύτερη σκέψη αν πεινούσε. Ήταν οι άπειρες ώρες που είχα ξοδέψει αντλώντας το στη δουλειά, κλεισμένη σε ένα παγωμένο, σκοτεινό δωμάτιο χωρίς παράθυρα. Η μονότονη ρουτίνα του να πλένω τα μέρη της αντλίας και τα μπιμπερό. Τόσο πολλά μπιμπερό! Του να τοποθετώ ετικέτες στις σακούλες. Η επένδυση που είχαμε κάνει να αγοράσουμε έναν οικιακό καταψύκτη μόνο για το γάλα. Οι αρρώστιες, οι επιπλοκές, οι προσωπικές θυσίες – όλα με το σκοπό να κρατήσω το μωρό που χορτάτο και χαρούμενο.

Να ξεκαθαρίσω ότι νιώθω «τυχερή» που παράγω πλεόνασμα μητρικού γάλακτος. Γι’ αυτό άλλωστε κατάφερα να εξοικονομήσω πάνω από 15 λίτρα και να τα αποθηκεύσω στον καταψύκτη. Κάποιες μητέρες που ξέρω θα σκότωναν για να αντιμετώπιζαν το ίδιο «πρόβλημα» με εμένα, όπως συνειδητοποιώ καθημερινά. Αλλά ακόμα και η υπερπαραγωγή μητρικού γάλακτος έχει τις επιπλοκές της.
Πέρυσι το καλοκαίρι, αφού είχα ξυπνήσει πολλά πρωινά με στήθος επώδυνα γεμάτο με γάλα –το οποίο στη διάρκεια της νύχτας είχε στάξει στα σεντόνια – έβγαλα ένα γρομπαλάκι στο αριστερό στήθος που δεν έλεγε να φύγει. Πέρασα ώρες στο ντους, μαλάζοντάς το με τα δάχτυλά μου, ακόμα και με μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα! Παρόλο που έκανα ό,τι μπορούσα για να εξαφανιστεί, το ογκίδιο έγινε ζεστό και κόκκινο, οπότε επισκέφτηκα ένα γιατρό που μου έγραψε αντιβίωση για μαστίτιδα, μια λοίμωξη του στήθους.

Μία εβδομάδα αργότερα ανέβασα πυρετό και επισκέφτηκα ξανά το γιατρό, που με έστειλε κατευθείαν για υπέρηχο. Ανακάλυψα ότι είχα ένα απόστημα και την ίδια μέρα πήγα σε ένα χειρουργό ο οποίος, ευτυχώς, κατάφερε να το αναρροφήσει με μια πολύ μεγάλη σύριγγα αντί να κάνει επέμβαση. H διάγνωση ήταν σταφυλόκοκκος και, αφού πήρα ένα ισχυρότερο αντιβιοτικό, μέσα σε λίγες εβδομάδες δεν είχα πλέον συμπτώματα.

Όλη αυτή η ιστορία κράτησε περίπου έξι εβδομάδες, στη διάρκεια των οποίων είχα την τύχη να καταφέρω να συνεχίσω να θηλάζω την κόρη μου. Στο μεταξύ όμως ανησυχούσα για το θηλασμό και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να τον σταματήσω εξαιτίας αυτής της σοβαρής επιπλοκής. Ζούσα μια σειρά από συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, αφού με βασάνιζε η αμφιβολία ότι θα συνέχιζα να προσφέρω στην κόρη μου τον τρόπο διατροφής που μας κρατούσε δεμένες μήνες μετά τη γέννησή της.

Η ιστορία μου δεν είναι μοναδική. Έχω την τύχη να διαθέτω πολλές φίλες με μωρά, με τις οποίες μοιράζομαι τις αγωνίες μου. Μια φίλη μου αντλεί μητρικό γάλα για ώρες κάθε βράδυ, ενώ το παιδί της κοιμάται, για να είναι σίγουρη ότι θα έχει αρκετό γάλα για να του δώσει την επόμενη μέρα. Μια άλλη έχει μωρό με τροφικές αλλεργίες και πρέπει και η ίδια να παραμείνει πιστή σε μια αυστηρή δίαιτα, για να μην παρουσιάσει ξανά η κόρη της κάποια αλλεργική αντίδραση. Και μια άλλη βγάζει γάλα μόνο με την αντλία, για να μπορέσει με κάποιον τρόπο να το δώσει στο μωρό της. Άλλες φίλες μου δεν μπορούν να θηλάσουν καθόλου, παρά τις προσπάθειες που έχουν κάνει.

See Also

28η Οκτωβρίου – Τιμώντας την ιστορική επέτειο του Όχι

Καταφεύγουμε σε προστατευτικά θηλών, μαξιλάρια θηλασμού, αντλίες, καταπραϋντικές κρέμες, σουτιέν θηλασμού και ομάδες θηλασμού. Μαγειρεύουμε καθημερινά ό,τι θεωρούμε ότι θα μας βοηθήσει να κατεβάσουμε περισσότερο γάλα. Υπομένουμε τις πρώτες εβδομάδες, όταν θηλάζοντας κάθε δύο ώρες νιώθουμε λες και οι θηλές μας σκίζονται με μικροσκοπικά ξυραφάκια. Ξυπνάμε πολλές φορές στη διάρκεια της νύχτας, κάθε νύχτα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνται στο σπίτι.

Στο μεταξύ, σαν σιωπηλοί στρατιώτες, κουβαλάμε το δυσβάστακτο βάρος της ευθύνης του να κρατήσουμε ζωντανό ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα – της σημαντικότερης ευθύνης μας ως μητέρες. Κρύβουμε το συναισθηματικό βάρος του θηλασμού κάτω από κουρασμένα χαμόγελα, όπως προσπαθούμε να κρύψουμε αμήχανα και το στήθος μας όταν θηλάζουμε σε δημόσιο χώρο.

Όπως αποδείχτηκε τελικά, το γάλα που είχα ξεπαγώσει δεν ήταν χαλασμένο. Με τη βοήθεια μιας εκπληκτικής διαδικτυακής κοινότητας στην οποία ανήκω, ανακάλυψα ότι το γάλα μου έχει υψηλά επίπεδα λιπάσης, μια ακίνδυνη κατάσταση που έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζει η γεύση του όταν εκτίθεται σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Αλλά κάποια από τα δυσάρεστα συναισθήματα της χτεσινής νύχτας συνεχίζουν να με ακολουθούν, πράγμα που με κάνει να συνειδητοποιώ πόσο πολλά έχω επενδύσει, συναισθηματικά, σε αυτό το ταξίδι μου στο θηλασμό. Πέρα από το γεγονός ότι έχω ξοδέψει άπειρες ώρες παράγοντας, αντλώντας και αποθηκεύοντας γάλα στον καταψύκτη για μελλοντική κατανάλωση από την κόρη μου, αντιμετωπίζω με απόλυτο δέος τον ξεχωριστό δεσμό που έχω αναπτύξει μαζί της από την απλή πράξη του θηλασμού. Νιώθω καθημερινά ευγνωμοσύνη που είμαι σε θέση να θηλάζω την κόρη μου, με όποιες αγωνίες και επιπλοκές κι αν συνοδεύουν αυτή την πράξη.

Αυτό που έχω να πω σε όλες εσάς που αγωνίζεστε με το συναισθηματικό φορτίο του μητρικού γάλακτος –είτε παράγετε πάρα πολύ, είτε δεν παράγετε αρκετό, είτε δεν θηλάσετε καθόλου– είναι ότι σας καταλαβαίνω και ότι ταυτίζομαι μαζί σας. Κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε καθημερινά, και αυτό θα είναι πάντα αρκετό.