Μαμάδες απαντούν -ποιός ήταν ο λόγος που αποφάσισατε να κάνετε παιδί
Το childitgr ρώτησε μανούλες απο την ομαδα «Μαμαδοσυμβουλες και κουβεντούλα» στο facebook την ερώτηση: ποιός ήταν…
Το childit.gr ρώτησε μανούλες απο την ομαδα «Μαμαδοσυμβουλες και κουβεντούλα» στο facebook την ερώτηση: ποιός ήταν ο λόγος που αποφάσισατε να κάνετε παιδί
Οι απαντήσεις τους ήταν οι παρακάτω:
Ρένα– Ο Παναγιώτης!(σύζυγος) Αν είχα άλλον σύντροφο δεν ξέρω αν θα το σκεφτόμουν καν!!Είχα πολύ άσχημη εμπειρία από πατέρα και δεν ήθελα να κάνω παιδιά.. Τώρα δεν κρατιέμαι!
Κική– δεν το εχω ψαξει….μου ηρθε αυθόρμητα…η φυσική μας
εξέλιξη οταν γίναμαι ζευγάρι…
Εύα– Έχω 2 παιδιά…κάθε φορά που έμενα έγκυος ένοιωθα ότι έκανα το πρώτο μου παιδί…αν υπάρξει και τρίτο…το ίδιο θα νοιώσω!!!!!Αγαπώ τα παιδιά…γι αυτό το λόγο τα ήθελα και ευτυχώς ήμουν τυχερή και τα απέκτησα!
Κατερίνα– η αγάπη μόνο φταίει…
Νένα– ο συζυγος μου.ημασταν ευτυχισμενοι κι αποφασισμενοι να παραμεινουμε ετσι.τα κοριτσια μας ειναι σκετες γλυκες
Ελίνα– Θέλαμε πολύ να κάνουμε οικογένεια και να αποκτήσουμε τουλάχιστον ένα παιδάκι. Εγώ ιδίως ανέκαθεν αγαπούσα πολύ τα παιδιά και τώρα έχω αφοσιωθεί εξολοκλήρου στο μεγάλωμα της μικρής μου, μέχρι να πάει στο Νήπιο. Μαζί της κάθε μέρα γίνομαι και εγώ παιδί!
Φρόσω– καλη ερωτηση κ η απαντησ ακομα πιο ευκολη για να αφησω πισω μου καποια να συνεχισει το εργο μου
Δήμητρα– έχω μέσα μου πολλή πολλή αγάπη για να δώσω. Γι αυτο το λόγο βασικά έκανα παιδιί, για να φέρω στον κόσμο ενα πλάσμα που θα πάρει αγάπη και φροντίδα και για να του μάθω τις αξίες της ζωής και για πολλούς άλλους λόγους βέβαια που τους έμαθα αφού γέννησα. Τώρα το μονο που εύχομαι είναι να κάνω δεύτερο..τόσα χρόνια τον εχω αφήσει “μόνο” του.
Mάγδα– Ενας βασικός λόγος να κάνεις παιδί είναι πρώτον να τα αγαπάς και δεύτερον, να αποκτήσει νόημα η ζωή μας.
Δέσποινα– όταν κάνω παιδάκι θα είναι επειδή θέλω να δείξω σε κάποιον/α όλα αυτά τα θαύματα του κόσμου : τα βιβλία, τη θάλασσα λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, τις μυρωδιές από το νυχτολούλουδο καθώς πιάνει το καλοκαιράκι, το μαλλί της γριάς, τα βρεγμένα μαλλιά πάνω στην άμμο..αλλά και την αγάπη και τον πόνο, και την ευγένεια και την καλοσύνη και τα λύπη.Και όλα εκείνα που μας κάνουν ανθρώπινους…
Κωνσταντίνα– Προσωπική μου άποψη ειναι πως ποτέ μια γυναίκα δεν νιώθει έτοιμη να γίνει μάνα. Ούτε μπορώ να πω οτι η εγκυμοσύνη μου ήταν απο τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Απλά είναι αυτές οι μικρές καθημερινές στιγμες με το αγγελούδι σου που λες “εδώ είναι τα πάντα!” Τίποτα δεν αλλάζει αυτή τη στιγμή και τότε μόνο λες εδώ είμαι , αυτό ήθελα πάντα και το ξανακάνω και μια και δύο και τρείς. Προχθές έπεσε πρώτη φορά ο μικρός και νιώσαμε πως αν ποτέ κατι πάθαινε θα πεθαίναμε. Μάνα λοιπόν πιστεύω σε κάνουν οι στιγμές και οι συγκυρίες και ο ανθρωπος που έχεις πλάι σου. Δε θέλαμε όλες να γίνουμε μάνες με όσος είχαμε πλάι μας…Εγώ χαίρομαι που αυτος ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου είναι ο πατέρας του παιδιού μου και με κάνει αυτή που είμαι.
Ειρήνη– για να ολοκληρωθει η ευτυχία μας και γιατί πάντα ονειρευόμασταν να κανουμε παιδακια!
Σωτηρία– Για να του δώσω πολλή πολλή αγάπη και μια υποστηρικτική οικογένεια
Θεοδώρα– Oτι και να πώ δεν νομίζω να με καλύψει….η παρουσία του γιού μου στην ζωή μου με ολοκλήρωσε σαν άνθρωπο και με έφερε αντιμέτωπη με συναισθήματα που δεν γνώριζα.Δώρο ανεκτίμητης αξίας και τώρα περιμένουμε το 2ο παιδάκι μας…..η αγάπη σε οδηγεί πάντα.
Λιζ– Ήθελα να ζήσω το θαύμα αυτό της φύσης! Γιατί περί θαύματος πρόκειται και καλά θα είναι να το βλέπουμε έτσι για να μπορούμε να περνάμε τις διάφορες φάσεις που περνάει ένα παιδί μεγαλώνοντας! Να νιώσω αυτό το μυστήριο και το μεγαλείο της…
Ειρήνη– Πολύ καλή ερώτηση! Τον μεγάλο μου τον ανακάλυψα μέσα μου 3μηνών ήδη, χωρίς να σκοπεύω κάνοντας ήδη τα χειρότερα εκείνη την μποέμικη εποχή: σκαρφάλωνα λόφους με enduro μηχανάκια, χόρευα στα μπαράκια μέχρι πρωϊας, έπινα τα ποτάκια μου…Και ξαφνικά (3 μήνες μετά από ένα υπέροχο βράδυ με τον μπαμπά του τον είδα στον υπέρηχο γερό & γαντζωμένο γερά μέσα μου να θέλει να ζήσει. Οπότε σεβάστικα τη θέληση του, άλλαξα τα πάντα & έγινα η μαμά του (single mom), τον μεγάλωσα με τη μαμά μου, αλλα μου λειψαν πολλά στο μεγάλωμα του & του λειψα & του ίδιου αρκετά, αφού δούλευα μανιασμένα…Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, παρα τις ειδικες συνθήκες.
Τον μικρό μου τον πόθησα, τον ευχήθηκα & τον ονειρευτικα, πολλά χρόνια μετά, όταν επιτέλους η ζωή μου χαρίστηκε & αξιώθηκα οικογένεια & κατάλληλο περιβάλλον (μέσα & έξω) για να μεγαλώσω παιδί. Είναι το “δωράκι μου” (το ίδιο & για τον μπαμπά του που ειναι ο πρώτος του 😉 & η δευτερη ευκαιρία που ζητησα απ το σύμπαν 🙂
Πηνελόπη– Εμείς προσπαθούσαμε 5 χρόνια να κάνουμε μωράκι και δεν γινόταν τίποτα. Μετά από μία άσκοπη εγχείρηση ινομυωμάτων, ψήσιμο για εξωσωματική (φυσικά για τα φράγκα), βελονισμό και κινέζικα βότανα ανακαλύψαμε τον λόγο (αυξημένη προλακτίνη – η ορμόνη που κατεβαίνει το μητρικό γάλα), κάτι που ήδη ήξερε ο τότε γυναικολόγος μου και μας το έκρυβε για να πάμε για εξωσωματική. Με βότανα και ένα μόνο χαπάκι (δυστυχώς δεν το απέφυγα) και την απίστευτη γαλυφιανιά του καλού μου ήρθε η Μαργαρίτα στην ηλικία των 41. Ο βασικός πάντως λόγος που ήθελα το παιδί ήταν το αίσθημα της οικογένειας απ’ τον καλό μου. Αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα το πάλευα τόσο πολύ (ίσως και καθόλου) και ευτυχώς, γιατί είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου. Δεν ξέρω αν είναι οι ορμόνες, πάντως όλα έχουν αλλάξει με εντυπωσιακό ρυθμό προς το καλύτερο και μάλιστα όταν είχα ίδη δεχτεί πως αυτή την εμπειρία μάλλον δεν θα τη ζήσω.
Μαγδαληνή– Εγώ δεν ήθελα παιδιά. Ο καλός μου είχε αρχίσει να το θέλει τους τελευταίους μήνες πριν μείνω έγκυος, αλλά εμένα μου φαινόταν αδιανόητο. Όπως η Ειρήνη, αισθάνομαι εκ των υστέρων ότι αυτό το παιδί ήταν αποφασισμένο να γεννηθεί: Συνελλήφθη ακουσίως, στα 38 μου. Κρατήθηκε με νύχια και με δόντια όταν δύο μηνών έπαθα μεγάλο αιμάτωμα στη μήτρα. Δεν κληρονόμησε ούτε το δικό μου στίγμα ούτε του πατέρα του (ούτε φυσικά το συνδυασμό τους, που θα σήμαινε μεσογειακή αναιμία) και οι πιθανότητες ήταν 25%. Όταν γεννήθηκε φάνηκε ότι θα μπορούσε ο ομφάλιος λώρος, από τον τρόπο που εκφύετο από τον πλακούντα, να κοπεί ανα πάσα στιγμή στην εγκυμοσύνη, πράγμα που θα σήμαινε αυτομάτως το χειρότερο (αυτή η σκέψη ακόμη μου φέρνει τρέλα).
Πάντα συγκινούμαι όταν σκέφτομαι με τί αποφασιστικότητα το πάλεψε 🙂
Θα πω πάντως πως η εγκυμοσύνη, μετά το πρώτο τρίμηνο, ήταν από τις ωραιότερες και χαλαρότερες περιόδους της ζωής μου. Σήμερα, αν μπορούσα, θα έκανα ένα-δυο παιδιά ακόμη.
Ρένα– μαλλον η διαιωνιση του ειδους, η φυσικη εξελιξη του ανθρωπου, η τελικα η απολυτη πληρωση της γυναικας που γινεται μητερα.
πορολο που δεν διατηρω την ψυχραιμια μου πολλες φορες, προσπαθω να ανταποκριθω στις αναγκες τους.
δυστυχως ο συζυγος δεν ειναι φαν των παιδιων κ αυτο με στενοχωρει αλλα τα παιδια μου δεν τα αλλαζω με κανεναν κ τιποτα!
Κατερίνα– δεν ήθελα να κάνω παιδί…δεν το σκεφτόμουν καν…οικονομικά και συναισθηματά στραπάτσα είχαν “σπρώξει αυτή την σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου…έμεινα κατά τύχη έγκυος και ταυτόχρονα η μητέρα μου αρρώστησε και χρειάστηκε να παλέψει για την ζωή της…το κράτησα για να της δώσω κίνητρο για να ζήσει..δεν φανταζόμουν, η ηλίθια, ότι από την στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μου, απέκτησε πραγματικό νόημα η ζωή μου…σκεφτομαι και για 2ο..συνηδειτοποιημένα αυτή την φορά…
Βιβή– να γεμίσει η ζωη μου περισσότερα χαμόγελα και αγκαλιές
Νία– τα λατρευω τα παιδια, ηθελα παντα να κανω δικα μου, αφου εκανα τον γιο μου τον πρωτο περιμενα 10 ολοκληρα χρονια να κανω κι αλλο, αλλα δεν ερχοταν!!! μετα απο 10 χρονια εκανα την κορη μου…και μετα απο 11 μηνες εμεινα εγκυος στο 3ο μου παιδακι ….ετσι τωρα εχω 3 παιδια που τα λατρευω, ειναι ολη μου η ζωη. και θα κανω τα παντα να ειναι καλα, ευτυχισμενα και οσο μπορω να τα κανω καλους ανθρωπους!!! θελω να προσπαθω να γινομαι καθε μερα και καλυτερη μανα γι αυτα! ελπιζω να τα καταφερνω…θα ειμαι παντα η ομπρελλα τους που θα τα σκεπαζει απο καθει τι κακο!!!
Μαρία– Εγώ ηθελα ενα μωράκι-παιδί για να νιωσω οτι έχω κάνει κάτι δικό μου.
Φωτεινή– Τον γιο μου τον έκανα προγραμματισμένα(αφού ξέρω και την ημέρα σύλληψης,χαχαχαχα).Ήταν σαν φυσική εξέλιξη της σχέσης με τον άντρα μου,σαν ολοκλήρωση.Μάλιστα γεννήθηκε την ημέρα που κλείναμε με τον Γιώργο 10 χρόνια!Τυχαίο;Δε νομίζω…Ο γιος γεννήθηκε για μας… και η κορη(πάλι προγραμματισμένα)για τον γιο.Να έχει αδερφάκι…
Διοτιμα– Εμάς μας αρέσουν οι πολύτεκνες οικογένειες. Δεν μπορώ να ξέρω βέβαια πόσα θα φέρει η ζωή, είμαι ευχαριστημένη που τους έκανα τουλάχιστον δύο για να μοιραστούν την παιδική τους ηλικία και να έχουν ένα στήριγμα στην ζωή. Εύχομαι να αξιωθώ και ένα τρίτο και αν γίνει αυτό ύστερα βλέπουμε….
Πάντως την γέννηση των παιδιών μου την σχεδιάζω από την παιδική μου ηλικία.
‘Όλγα– λατρευω τα παιδια,,,οταν ημουν στο γυμνασιο παρακαλουσα τη μαμα μου να μου κανει ενα ακομα αδερφακι
Kωνσταντινα– η κόρη μου ήρθε μετα απο κάποια πολύ δύσκολα χρόνια για μένα,χρόνια αναζήτησης και προβληματισμου και με την ελπίδα και την επιθυμία οτι επιτελους θα έβρισκα έναν δικό μου “άνθρωπο”..ακουγεται εγωιστικό αλλα είναι η αλήθεια..γαι το γιό μου πάλεψα πολύ να τον αποκτησω και πιστευω και νιώθω βαθιά οτι ήρθε να μου δώσει δύναμη να συνεχίσω..
Η σελίδα μας στο facebook ειναι η www.facebook.com/childit.gr
Και το γκρουπάκι μας για συζητήσεις είναι το Μαμαδοσυμβουλές και Κουβεντόυλα
http://www.facebook.com/home.php?sk=group_162795143748386&ap=1
Ευχαριστώ όλες τις μαμάδες για την κατάθεση ψυχής τους στο γκρουπ αυτο.
