Δοκιμάστε αυτές τις 5 φράσεις για να επαινέσετε αποτελεσματικά τα παιδιά σας

Η κοινή γονική σοφία λέει ότι πρέπει να επαινούμε τα παιδιά κάθε φορά που συμπεριφέρονται καλά ή κάνουν κάτι καλό – η υπόθεση είναι ότι ο έπαινος κάνει τα παιδιά να αισθάνονται καλά και όταν αισθάνονται καλά, συμπεριφέρονται καλύτερα. Είναι θετική γονική μέριμνα και ενσυνείδητη ανατροφή, με λίγα λόγια.

Ενώ το δεύτερο μισό αυτής της θεωρίας είναι αναμφίβολα αληθινό, η συμπεριφορά συνδέεται πολύ στενά με το συναίσθημα και, δυστυχώς, οι περισσότεροι έπαινοι δεν κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται καλά ή να έχουν κίνητρο. Ακριβώς όπως η υγιής πειθαρχία συνιστάται από το AAP, έτσι είναι και ο υγιής έπαινος.

Λοιπόν, πρέπει να αποφύγετε εντελώς τον έπαινο; Όχι, απλά πρέπει να το διαχειριστείτε προσεκτικά. Ο προσεκτικός έπαινος μπορεί να είναι μια εξαιρετική προσθήκη στην εργαλειοθήκη της ανατροφής. Έτσι, την επόμενη φορά που θα πάτε να επαινέσετε το παιδί σας, δοκιμάστε να ανταλλάξετε τις συνήθεις φράσεις σας με αυτές που ακολουθούν.

Αντί για: «Μπράβο!»

Δοκιμάστε: «Σε ευχαριστώ που με βοήθησες να τακτοποιήσω. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο τρόπος που έβαλες τα τακτοποιημένα παπούτσια μεταξύ τους. Αυτό θα κάνει μια πραγματικά μεγάλη διαφορά όταν προσπαθούμε να βρούμε τα παπούτσια μας το πρωί».

Το να είσαι συγκεκριμένος είναι ένα από τα κλειδιά για πιο αποτελεσματικό έπαινο. Το «μπράβο» δεν είναι συγκεκριμένο – δεν λέει στο παιδί τι πέτυχε που σας έκανε να το επαινέσετε, δεν προσφέρει εποικοδομητική ανατροφοδότηση και δεν του παρέχει ενδείξεις για τη συμπεριφορά που πρέπει να επαναλάβει στο μέλλον.

Πείτε του ακριβώς για τι είστε περήφανοι. Επισημάνετε γιατί σας έκανε χαρούμενους, ώστε να μπορούν να το επαναλάβουν την επόμενη φορά και το πιο σημαντικό, η επεξήγηση τα βοηθά να αισθάνονται ότι τα εκτιμούν.

Αντί για: «Το κατάφερες!»

Δοκιμάστε: «Σε παρακολουθώ να προσπαθείς να δέσεις τα κορδόνια σου εδώ και πολύ καιρό. Είναι δύσκολο, έτσι δεν είναι; Είμαι τόσο περήφανος που συνέχισες να προσπαθείς και δεν τα παράτησες. Χαίρομαι που το πέτυχες με όλη αυτή την πρακτική και την υπομονή!»

Επαινέστε την προσπάθεια, όχι το αποτέλεσμα. Η εστίαση μόνο στα επιτεύγματα μπορεί να αποθαρρύνει ένα παιδί πολύ γρήγορα. Είναι εντάξει να επαινείτε την επιτυχία, αλλά είναι πιο σημαντικό να επαινείτε την προσπάθεια που οδήγησε σε αυτήν την επιτυχία, ακόμη και τα στάδια πριν από αυτήν. Ο έπαινος της προσπάθειας παρακινεί και δείχνει στο παιδί ότι πιστεύετε σε αυτά.

Αντί για: «Φαίνεσαι τόσο όμορφο!»

Δοκιμάστε: «Λατρεύω τα ζώα στο μπλουζάκι σου, ποιο είναι το αγαπημένο σου ρούχο; Γιατί αυτό το προτιμάς;»

Το να επαινείτε τα παιδιά, ειδικά τα κορίτσια, για την εμφάνισή τους μπορεί να μειώσει την αυτοεκτίμησή τους. Μπορεί να αρχίσουν να αισθάνονται ότι οι άνθρωποι τα συμπαθούν μόνο λόγω της εμφάνισής τους, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε τεράστιο επίπεδο πίεσης καθώς μεγαλώνουν.

Το να επαινείτε ένα παιδί για την εμφάνισή του μπορεί ακούσια να συνδέσει τα συναισθήματα αυτοεκτίμησης με την εμφάνισή του. Αν θέλετε να σχολιάσετε την εμφάνιση, επικεντρώστε τον έπαινο σε αυτό που μπορεί να αλλάξει το παιδί. Για παράδειγμα, τα ρούχα τους και χρησιμοποιήστε τα για να ξεκινήσετε μια συζήτηση που δείχνει στο παιδί ότι ενδιαφέρεστε πραγματικά για αυτό που σκέφτεται και αισθάνεται.

Αντί για: «Αυτή είναι υπέροχη ζωγραφιά!»

Δοκιμάστε: «Ουάου, μου αρέσει το χρώμα που διάλεξες για τα λουλούδια, γιατί επέλεξες να τα βάψεις σε αυτό το χρώμα;”

Μπορεί να σας έχουν δείξει εκατό έργα τέχνης φέτος, αλλά για το παιδί σας, το καθένα είναι ξεχωριστό και νέο. Αν και είναι πιο εύκολο να πεις «Αυτή είναι μια υπέροχη ζωγραφιά», χωρίς να επισημαίνεις τι σου αρέσει σωστά, η σωστή επεξήγηση είναι αυτό που πραγματικά θέλουν τα παιδιά.

Διαλέγοντας μέρη της εικόνας και ρωτώντας το παιδί για τις επιλογές του δείχνει ότι πραγματικά κοιτάτε και εκτιμάτε τη δουλειά του. Που στο παιδί μεταφράζεται ότι το προσέχεις και το εκτιμάς.

Αντί για: «Ναι, επιτέλους έφαγες όλο το φαγητό σου!»

Δοκιμάστε: «Υποθέτω ότι δεν πεινάς αυτή τη στιγμή, δεν πειράζει. Θα βάλω αυτό το φαγητό στο φούρνο μικροκυμάτων, πείτε μου αν θέλεις να σου το ξαναζεστάνω αργότερα».

Ο έπαινος για το φαγητό είναι ίσως ο πιο αντιπαραγωγικός έπαινος από όλους. Ενθαρρύνει τα παιδιά να σταματήσουν να ακούν τι τους λέει το σώμα τους. Μαθαίνουν ότι είναι καλό να τρώνε όταν δεν πεινάνε για να ευχαριστήσουν τους άλλους και να τρώνε πράγματα που δεν τους αρέσει για να νιώθουν οι άλλοι καλά. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι διατροφικές συμπεριφορές μπορούν γρήγορα να οδηγήσουν σε υπερκατανάλωση τροφής, comfort food και συναισθηματική διατροφή. Κρατήστε τον έπαινο μακριά από το τραπέζι του δείπνου.