«Εγώ φταίω»: ένα σημαντικό μάθημα ανθρωπιάς και ευθύνης
Από τον εκπαιδευτικό της καρδιάς μας School Marius – Μάριο Μάζαρη!
Κλείνουμε αυτή την εβδομάδα που τη βαραίνει το συλλογικό πένθος και προσπαθούμε να καλωσορίσουμε τον Μάρτιο και την ελπίδα της άνοιξης με άλλο ένα σημαντικό μάθημα ανθρωπιάς και ανάληψης ευθύνης από τον εκπαιδευτικό της καρδιάς μας School Marius – Μάριο Μάζαρη. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μάριος Μάζαρης, δάσκαλος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων, μας συγκινεί με την ενσυναίσθηση που χρησιμοποιεί στην εκπαιδευτική του διαδικασία, τα κείμενα και οι αναρτήσεις του ενσταλάζουν σε όλους μας δυνατά και ουσιαστικά μηνύματα, όπως αυτό που ακολουθεί:
«Σήμερα μιλήσαμε για την ενέργεια. Αυτή που πηγαίνει σε άλλους και αυτή που παραμένει σε μας, για ρήματα ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΑ και ΑΜΕΤΑΒΑΤΑ. ΚΛΑΙΩ, ΘΡΗΝΩ, Υποφέρω, ρήματα που δεν ξέρεις τι να τα κάνεις, δεν έχουν πού να δώσουν την οργή ή τη θλίψη τους. Ενώ τα ΒΟΗΘΑΩ, ΣΤΗΡΙΖΩ, ΚΡΑΤΑΩ, ΜΟΙΡΑΖΩ, έχουν κάτι να προσφέρουν, ρήματα μεταβατικά και ουσιαστικά. Μιλήσαμε πάλι για τα ΤΕΜΠΗ, πέρυσι τέτοια εποχή κάναμε την κουβέντα περί ΕΥΘΥΝΗΣ, υπάρχει κάποιος που να αναλαμβάνει την ευθύνη τελικά, κάποιος που να παραδέχεται το λάθος του ή να δέχεται να διορθώσει μια κατάσταση που προκάλεσε; και τέλος παίξαμε ΝΤΟΜΙΝΟ. το ανθρώπινο.
φτιάξαμε ουρές, ο ένας μετά τον άλλον, κρατώντας αποστάσεις, όχι πολύ μεγάλες, γιατί δε θα μπορεί κανείς να μας βοηθήσει αν πέσουμε ή να βοηθήσουμε εμείς άλλους μην πέσουν, όχι πολύ μικρές, για να μπορεί να ανασαίνει η ΕΛΠΙΔΑ, να νιώθουμε ότι έχουμε δικό μας χώρο να σταθούμε. κι ύστερα αρχίσαμε τις δοκιμές. πέφταμε μαλακά μπροστά ή ήρεμα πίσω. οι μπροστά ή οι πίσω έπρεπε να δείξουν τα αντανακλαστικά τους, να μας κρατήσουν. στην αρχή διστακτικά, έπειτα πιο εύκολα, πέφταμε στα χέρια του άλλου ή στηριζόμαστε σε αυτόν. και κάποιος άλλος σε μας. να το θυμόμαστε αυτό. οι άνθρωποι να είμαστε κοντά για να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, να μην πέφτουμε, να μη σπάμε, να λυγίζουμε μέχρι εκεί που το χέρι του άλλου μας βοηθά να μείνουμε όρθιοι. ΜΑΖΙ 
»
