Ανοιχτό σχολείο-παράδειγμα θέλησης για μάθηση στο Δελχί
Γιατί η μόρφωση πρέπει να είναι δικαίωμα όλων των παιδιών του κόσμου
Ελπίζοντας να αλλάξει τη ζωή των κατοίκων της πρωτεύουσας, ένας καταστηματάρχης στο Δελχί έχει διοργανώσει ένα αυτοσχέδιο σχολείο για περισσότερα από 300 φτωχά παιδιά κάτω από μια γέφυρα του μετρό στην περιοχή της Yamuna Bank για τα τελευταία οκτώ χρόνια χωρίς καμία βοήθεια από την κυβέρνηση ή οποιαδήποτε ΜΚΟ.
Το «ανοιχτό σχολείο κάτω από τη γέφυρα», όπου εκατοντάδες παιδιά που ζουν σε καλύβες και παράγκες κοντά στο σταθμό μετρό Yamuna Bank λαμβάνουν στοιχειώδη μόρφωση, διευθύνεται από τον ιδρυτή του Rajesh Kumar Sharma, ο οποίος διαχειρίζεται ένα μικρό παντοπωλείο στην ίδια τοποθεσία για να στηρίξει την οικογένειά του.
Το ταξίδι του 49χρονου, που διδάσκει περισσότερα από 300 παιδιά, ξεκίνησε με μόλις δύο παιδιά το 2006, όταν η ιδέα ήρθε στο μυαλό του περπατώντας στα κενά πεδία κοντά στον ποταμό Yamuna.
Σήμερα διοργανώνει δύο βάρδιες –μία από τις 9-11 π.μ. για 120 αγόρια και 2-4.30 μ.μ. για 180 κορίτσια– με τη βοήθεια επτά δασκάλων που ζουν σε κοντινές περιοχές και στον ελεύθερο χρόνο τους, εθελοντές να διδάξουν φοιτητές – ηλικίας μεταξύ τεσσάρων και 14 ετών.
Το ελεύθερο σχολείο, η στέγη του οποίου είναι μια γέφυρα του μετρό του Δελχί, έχει πέντε μαυροπίνακες ζωγραφισμένους στον τοίχο του τούνελ του μετρό και κάποια είδη γραφικής ύλης, στυλό και μολύβια. Τα παιδιά, που κάθονται στο έδαφος καλυμμένα με χαλιά, φέρνουν τα δικά τους βιβλία και μελετούν σε ομάδες. Ο χώρος είναι πολύ μακριά από την κυκλοφορία και ο θόρυβος των συχνών διερχόμενων αμαξοστοιχιών μετρό μόλις που διακρίνεται από τους μαθητές.
Ο Sharma, ο οποίος δεν μπορούσε να ολοκληρώσει το B.Sc του και έφυγε από το κολλέγιο εξαιτίας της κακής οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του, λέει ότι κανείς δεν πρέπει να στερηθεί τη μόρφωση εξαιτίας της φτώχειας και για να εκπληρώσει το όνειρό του, αφιερώνει πάνω από 50 ώρες την εβδομάδα στα παιδιά.
Παρόλο που ξεκίνησε το κίνημα της μόρφωσης των φτωχών παιδιών μόνος του, ο Sharma επικουρείται τώρα από τους καθηγητές Laxmi Chandra, Shyam Mahto, Rekha, Sunita, Manisha, Chetan Sharma και Sarvesh οι οποίοι προσφέρουν μαθήματα με ελεύθερη βούληση και κανένας από αυτούς δεν πληρώνεται.
Ο Sharma λέει ότι ποτέ δεν έχει προσεγγιστεί από κανένα κυβερνητικό εκπρόσωπο για οποιαδήποτε βοήθεια, παρόλο που έχει δει πολλές αλλαγές καθεστώτος από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι του πριν από 13 χρόνια. Ο Sharma δήλωσε ότι λαμβάνει μόνο πραγματική συνεισφορά από ιδιώτες που επίσης δεν έχουν χρηματική μορφή.
«Μερικοί επισκέπτονται το σχολείο περιστασιακά και διανέμουν πακέτα μπισκότων, φρούτα, μπουκάλια νερού και συσκευασμένα τρόφιμα. Μερικοί νέοι γιορτάζουν τα γενέθλιά τους με τα παιδιά, κόβουν εδώ τα κέικ και έχουν φαγητό μαζί κάθονται κάτω από τη γέφυρα. Τέτοιες περιπτώσεις τους κάνουν να αισθάνονται ότι είναι και αυτοί το μέρος της κοινωνίας ανεξάρτητα από το πού ζουν ή σε ποιο υπόβαθρο ανήκουν», σχολίασε.
Ο Sharma όχι μόνο διοργανώνει τακτικά μαθήματα για τους μαθητές, αλλά και τα εγγράφει στα κοντινά κυβερνητικά σχολεία και εξασφαλίζει ότι αφιερώνουν επαρκή χρόνο στην εκπαίδευσή τους. Διατηρεί ρεκόρ των μαθητών και επιδιώκει τη συμμετοχή τους. Εάν ένας μαθητής απουσιάζει πέρα από μια λογική περίοδο, επικοινωνεί με την οικογένειά του και προσπαθεί να μάθει τον λόγο της απουσίας.
Η εξάχρονη Sunita λέει ότι η μάθηση εδώ είναι διασκεδαστική και προσπαθεί να είναι τακτική όσο το δυνατόν περισσότερο. «Θέλω πολύ να επιτύχω στη ζωή μου και αυτός είναι ο λόγος που έρχομαι εδώ κάθε απόγευμα. Μερικές φορές το σχολείο είναι κλειστό λόγω κακοκαιρίας όπως έντονες βροχές ή καταιγίδες, αλλά το πάθος μου για σπουδές δεν εξασθενεί ποτέ», λέει χαρακτηριστικά.
«Οι δάσκαλοι εδώ είναι πολύ υποστηρικτικοί και ενθαρρυντικοί και εργάζονται σκληρά για όλους», είπε ένας άλλος μαθητής, ο Suresh. «Ποτέ δεν ήξερα την αξία της εκπαίδευσης πριν έρθει εδώ. Τώρα ονειρεύομαι να γίνω επιτυχημένος και υπεύθυνος άνθρωπος και θέλω να στηρίξω την οικογένειά μου μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσής μου», είπε.
Ο Sharma εξηγεί ότι τα παιδιά παραμένουν πάντα χαρούμενα όταν μελετούν, επειδή γνωρίζουν ότι το μέλλον τους βρίσκεται στα χέρια τους εάν συνεχίσουν σοβαρά τις σπουδές τους. Επίσης, διδάσκει στα παιδιά την αξία της καθαριότητας και έχει ξεχωριστές τουαλέτες για αγόρια και κορίτσια κοντά στο σχολείο. Ορισμένοι καταστηματάρχες προσφέρουν πόσιμο νερό, το οποίο βοηθάει ιδιαίτερα το καλοκαίρι.
Ο Laxmi Chandra, 57 ετών, διδάσκαλος διδασκαλίας από τη Nalanda του Μπιχάρ, διδάσκει εδώ από το 2011. «Έρχομαι από ένα πολύ κακό υπόβαθρο και κατανοώ τον πόνο αυτών των παιδιών. Παρόλο που ο πατέρας μου ήταν καθημερινός εργάτης, ολοκλήρωσα την αποφοίτησή μου στην επιστήμη από το Μπιχάρ και τώρα διδάσκω όλα τα μαθήματα στους σπουδαστές κυρίως στα μαθηματικά. Αυτοί οι φοιτητές είναι η οικογένειά μου για την οποία είμαι πάντα διαθέσιμος», ανέφερε.
Ο Chandra δήλωσε ότι οι μαθητές είναι πολύ αφοσιωμένοι και έξυπνοι και χρειάζονται μια κατεύθυνση. Η φτώχεια δεν είχε συναντήσει πριν τον δρόμο της μάθησης και ο ενθουσιασμός τους για την εκπαίδευση είναι αξιέπαινος παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους.
(αφορμή για το άρθρο στάθηκε δημοσίευση στο hindustantimes)
