«Έφτασες;» από χθες η αγωνία του να είσαι γονιός έγινε η πιο μεγάλη κραυγή πόνου

Ζείτε

Οργή

Δεν ξεχνάμε ΤΕΜΠΗ

Όχι άλλα εγκλήματα

Στείλε όταν φτάσεις

Πάρε με όταν φτάσεις

Έφτασες;

Από τη μέρα που γίνεσαι γονιός ζεις συνεχώς με μια αγωνία: να είναι καλά το παιδί σου. Μια αγωνία που δεν τελειώνει ποτέ και που όντως δεν μπορείς να καταλάβεις αν δεν έχεις παιδιά. Χθες η ψυχή όλων μας μαύρισε. Χθες η καρδιά όλων μας ράγισε. Χθες όλοι οι γονείς νιώσαμε ένα κρακ στην καρδιά μας παραπάνω – είτε είχαμε δικό μας παιδί στο τρένο, είτε γνωστών μας, είτε όχι. Δεν χρειάζεται να χάσεις, να χάνεις δικό σου παιδί για να καταλάβεις αυτόν τον πόνο, να νιώσεις την απέραντη θλίψη.

Από χθες όλοι μας, ενήλικες και παιδιά, αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν ήμασταν μέσα στο τρένο – δεν ξεχωρίζω τον πόνο, αλλά από χθες η προσοχή είναι όλων στραμμένη στους γονείς που ψάχνουν τα παιδιά τους, σε αυτούς που τα βρήκαν και σε εκείνους που τα έχασαν.

See Also

Χρόνια πολλά Μόμπι Ντικ

Δεν υπάρχουν λόγια. Η σιωπή του πένθους γίνεται μέσα μας μια εκκωφαντική κραυγή.

Δεν χρειάζονται λόγια. Οι σημερινές φωτογραφίες από την αντίδραση των παιδιών σε σχολεία τα λένε όλα…