Η επιλεκτική διατροφή στα παιδιά οφείλεται κυρίως στη γενετική, σύμφωνα με μελέτη
To DNA είναι μεγαλύτερος παράγοντας επιλεκτικότητας από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως
Το επιλεκτικό φαγητό δεν είναι διασκεδαστικό για κανέναν γονέα. Και αν έχετε βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση (ή χειρότερα – αν είστε σε αυτό τώρα), ξέρετε ότι ένα από τα χειρότερα μέρη είναι η ενοχή, αναρωτιέστε αν η συμπεριφορά σας με κάποιον τρόπο ενθάρρυνε το παιδί σας να αρνηθεί να φάει τόσα πολλά φαγητά. Λοιπόν, υπάρχουν καλά νέα σε αυτό το μέτωπο: Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Child Psychology and Psychiatry αποκάλυψε ότι η επιλεκτική διατροφή στα παιδιά οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη γενετική.
Οι ερευνητές που μελέτησαμ την επιλεκτικότητα σε παιδιά από νήπια έως εφήβους διαπίστωσαν ότι ο κύριος παράγοντας πίσω από τη συμπεριφορά ήταν το DNA, το οποίο εξηγούσε το 60% της επιλεκτικότητας στα παιδιά ηλικίας 16 μηνών και το 74% της επιλεκτικότητας σε παιδιά από 3 έως 13 ετών.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι τα παιδιά που τρώνε επιλεκτικά δεν τείνουν να εμφανίζουν τεράστιες αλλαγές στις διατροφικές τους συνήθειες με την πάροδο του χρόνου – πιθανώς επειδή η συμπεριφορά καθοδηγείται από τη γενετική. Βρήκαν μια μικρή κορύφωση στην επιλεκτικότητα όταν τα παιδιά ήταν περίπου επτά ετών, ακολουθούμενη από μια ελαφρά πτώση – αλλά συνολικά, η επιλεκτικότητα παρέμεινε περίπου η ίδια μεταξύ 16 μηνών και 13 ετών.
«Το κύριο στοιχείο από αυτή τη δουλειά είναι ότι η φασαρία με τα τρόφιμα δεν είναι κάτι που προκύπτει από την ανατροφή των παιδιών. Πραγματικά οφείλεται στις γενετικές διαφορές μεταξύ μας», είπε η Δρ Zeynep Nas, γενετιστής συμπεριφοράς στο University College του Λονδίνου.
Για τη μελέτη, η Nas και η ομάδα της ανέλυσαν δεδομένα από τη μελέτη Gemini του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία περιελάμβανε σχεδόν 2.500 σύνολα διδύμων για να διερευνήσουν τη διαφορά μεταξύ φύσης και ανατροφής και πώς η γενετική και το περιβάλλον μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη. Ως μέρος της μελέτης, οι γονείς των διδύμων συμπλήρωσαν έρευνες σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους όταν ήταν 16 μηνών, τριών, πέντε, επτά και 13 ετών.
Οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματα μεταξύ πανομοιότυπων και μη πανομοιότυπων διδύμων. Επειδή τα πανομοιότυπα δίδυμα μοιράζονται το 100% του DNA τους, αυτό τους βοήθησε να προσδιορίσουν τα γενετικά συστατικά που παίζουν στην επιλεκτική διατροφή. Διαπίστωσαν ότι τα πανομοιότυπα σύνολα διδύμων είχαν συχνά πιο παρόμοιες επιλεκτικές διατροφικές συνήθειες, γεγονός που τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το DNA ήταν μεγαλύτερος παράγοντας επιλεκτικότητας από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το περιβάλλον των παιδιών δεν είχε καθόλου σημασία. Είναι ενδιαφέρον ότι οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι οι εμπειρίες που μοιράζονταν τα δίδυμα, όπως τα φαγητά που έτρωγαν στο σπίτι, θα μπορούσαν να έχουν μεγάλη επιρροή στο πόσο επιλεκτικά ήταν — ειδικά όταν ήταν μικρά. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι το να τρώμε μαζί ως οικογένεια στο σπίτι και να προσφέρουμε μια ποικιλία τροφών στα παιδιά όταν είναι νήπια μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή επιλεκτικών διατροφικών συμπεριφορών, ανεξάρτητα από το DNA που εμπλέκεται.
«Η γενετική δεν είναι το πεπρωμένο μας», τόνισε η Νας.
