μητρότητα
Μια μητέρα δύο μικρών παιδιών, η Erin Sturm, έχει κουραστεί να ζητάει «συγγνώμη» που το σπίτι της είναι γεμάτο σκόρπια παιχνίδια και ψιχουλάκια στο πάτωμα.
Για ένα σύγχρονο αίτημα του φεμινισμού που ίσως δεν είχαμε σκεφτεί μέχρι τώρα γράφει σε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο η Αμερικανίδα Elizabeth Broadbent, όπου μάλλον θα αναγνωρίσετε κάτι από τον εαυτό σας.
Είναι τα τελευταία σχόλια που θα θέλαμε να μας κάνουν μετά από μια άγρυπνη νύχτα –γλυκά στην επιφάνεια, αλλά με δηλητήριο στο βάθος.
«Σε κάθε γονέα που νιώθει μόνος αυτή τη στιγμή: Ξέρω πώς νιώθει. Τις στιγμές που περιτριγυριζόμαστε από τα παιδιά μας, μπορεί να νιώθουμε αόρατοι» Ένα κείμενο της Kimberly Zapata που μας είναι οικείο
Μήπως από τότε που γίνατε μητέρα έχετε «τσακωθεί» με τη συνέπεια;
Ακόμα και αν νιώθουμε έτοιμες να καταρρεύσουμε από το στρες και την εξάντληση, το παρακάτω κείμενο μιας μαμάς τεσσάρων παιδιών, που υπογράφει ως Sonya στο ιστολόγιο Coffee and Crumbs, θα μας γεμίσει δύναμη και αισιοδοξία.
Για τα κοινωνικά στερεότυπα που αντιμετωπίζουν όσοι μεγαλώνουν μοναχοπαίδια αλλά και τα πλεονεκτήματα που συνοδεύουν μια μικρή οικογένεια γράφει η Αμερικανίδα αρθρογράφος Toni Nagy σε ένα προσωπικό κείμενο.
«Κάποιες φορές η μητρότητα είναι καταιγιστική. Φροντίζεις τα πάντα, χάνεις τα πάντα, κερδίζεις τα πάντα»: μια υπέροχη μαρτυρία από την Αμερικανίδα αρθρογράφο και μητέρα δύο παιδιών Cedar Pruitt.
Η ιστορία της Harmony Hobbs επιβεβαιώνει ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε να ζηλέψουμε τις «άψογες» μαμάδες, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από την επιφάνεια.