Θέλετε να μεγαλώσετε χαρούμενα και επιτυχημένα παιδιά; Διδάξτε τους πώς να θυμώνουν, ισχυρίζεται η παιδοψυχολόγος Jazmine McCoy
Πώς να κάνετε τις εκρήξεις του παιδιού ευκαιρία μάθησης για το πώς να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του
Κανένας γονέας δεν ανυπομονεί για το επόμενο ξέσπασμα του παιδιού του. Αλλά αντί να το φοβάστε, αντιμετωπίζοντας τις εκρήξεις ως ευκαιρία μάθησης θα μπορούσε να βοηθήσει το παιδί σας να μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα τα συναισθήματά του – μια δεξιότητα που θα χρειαστεί για να είναι πιο ευτυχισμένο και πιο επιτυχημένο καθώς μεγαλώνει.
Εξάλλου, το περιστασιακό ξέσπασμα θυμού είναι αναπόφευκτο, λέει η Jazmine McCoy, κλινική ψυχολόγος με έδρα τα προάστια της Ατλάντα. Ο στόχος σας ως γονιός μικρών παιδιών δεν πρέπει να είναι να το αποφύγετε ή να το καταστείλετε με κάθε κόστος. Αντίθετα, η McCoy προτείνει σε άρθρο της που διαβάζουμε στο CNBC Make It: «Ο στόχος είναι να μεγαλώσετε ένα παιδί που ξέρει πώς να χειρίζεται το θυμό του με υγιή τρόπο».
Η εκμάθηση της αποτελεσματικής ρύθμισης των συναισθημάτων, ιδιαίτερα των έντονων όπως ο θυμός και η λύπη, μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν ανθεκτικότητα, να βελτιώσουν την προσοχή τους και να τονώσουν τη γνωστική τους ανάπτυξη, σύμφωνα με την έρευνα. Αυτές οι δεξιότητες και τα χαρακτηριστικά είναι όλα βασικά για τη συνολική επιτυχία και την ευημερία των παιδιών σας, σύμφωνα με τους ψυχολόγους.
Για τους γονείς, ο τρόπος με τον οποίο μιλάτε για το θυμό –ειδικά όταν απαντάτε σε ένα ξέσπασμα– είναι το κλειδί για να διδάξετε στο παιδί σας πώς να χειρίζεται κατάλληλα αυτό το συναίσθημα, εξηγεί η McCoy.
«Είναι εντάξει να είσαι θυμωμένο», λέει. «Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που είναι μήνυμα. Είναι εδώ για να μας πει κάτι σημαντικό. Ας το προσέξουμε λοιπόν».
Ακολουθούν τέσσερα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε, σύμφωνα με τη McCoy:
Σχεδιάστε ξεκάθαρα όρια
Τα παιδιά πρέπει να αισθάνονται ότι τα ακούνε και τα κατανοούν, ειδικά από τους γονείς τους, τονίζει η McCoy. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τα έντονα, αρνητικά συναισθήματα είναι φυσιολογικά – και ότι οι γονείς τους είναι εκεί για να τα βοηθήσουν και θα εξακολουθήσουν να τα αγαπούν άνευ όρων, ακόμη και όταν παραφερθούν.
Αλλά η αποδοχή ενός συναισθήματος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αποδέχεστε την επιβλαβή συμπεριφορά που μπορεί να προκαλέσει, όπως το να φωνάξει ή να χτυπήσει κάποιον. Σε αυτές τις περιπτώσεις, επεξηγεί η McCoy, μπορείτε να ορίσετε ξεκάθαρα όρια που δεν πρέπει να ξεπεραστούν.
«Πείτε ότι το παιδί σας θυμώνει και αρχίζει να φωνάζει», λέει. «Μπορείτε να χαράξετε ένα όριο: “Αυτό που νιώθεις είναι σημαντικό. Θέλω να ακούσω τι έχεις να πεις. Αλλά είναι δύσκολο να καταλάβω όταν φωνάζεις… Ας ηρεμήσουμε τα σώματά μας”».
Αναγνωρίστε τα συναισθήματα του παιδιού σας
Η αναγνώριση του θυμού του παιδιού σας μπορεί να το βοηθήσει να δώσει λέξεις στα έντονα συναισθήματα που νιώθει. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα για να το βοηθήσουμε να διαχειριστεί αυτά τα συναισθήματα χωρίς να ξεσπά.
Αυτό μπορεί να είναι τόσο απλό όσο το να ρωτήσετε το παιδί σας τι είναι αυτό που το θυμώνει και γιατί, ακόμα κι αν το γνωρίζετε ήδη. Στη συνέχεια, μπορείτε να μιλήσετε για τρόπους επίλυσης του προβλήματος, όπως να παίξουν με ένα άλλο παιχνίδι ενώ περιμένουν το αδερφάκι τους να τελειώσει με αυτό που ήθελαν αρχικά.
«Όταν διδάσκουμε στο παιδί μας πώς να επικοινωνεί με τα λόγια του, τότε δεν χρειάζεται να νιώθει ότι πρέπει να φωνάζει [και] να γίνει επιθετικό για να επικοινωνήσει αυτό που χρειάζεται», εξηγεί η McCoy.
Η McCoy είναι επίσης λάτρης της χρήσης παιδικών βιβλίων και άλλων μέσων για να ξεκινήσει συζητήσεις για συναισθήματα. Μπορείτε να ρωτήσετε το παιδί σας γιατί πιστεύει ότι ένας χαρακτήρας στο αγαπημένο του βιβλίο είναι αναστατωμένος, για παράδειγμα, και να σκεφτείτε πιθανές λύσεις.
Προσπαθήστε να ηρεμήσετε τα πράγματα
Το να διδάξετε στο παιδί σας να παίρνει βαθιές αναπνοές όταν είναι αναστατωμένο είναι ένας δημοφιλής και αποτελεσματικός τρόπος για να αποκλιμακώσετε τα ξεσπάσματα θυμού.
Η McCoy λέει ότι υπάρχει ένα κόλπο για να χρησιμοποιήσετε αυτή τη στρατηγική αποτελεσματικά: Εξασκήστε αυτές τις βαθιές αναπνοές μόνοι σας, μπροστά τους. Πείτε στο παιδί σας ότι θέλετε να κάνετε ένα διάλειμμα από τη συζήτηση για να πάρετε μερικές βαθιές ανάσες. Δείξτε τος πώς σας ηρεμεί και δείτε αν ακολουθεί το παράδειγμά σας.
Αυτό συμβαίνει επειδή η μέθοδος μπορεί να αποτύχει εάν τα παιδιά αισθάνονται ότι οι γονείς τους τα αναγκάζουν να πάρουν βαθιές ανάσες, λέει. «Δεν τα αναγκάζουμε απαραίτητα να πάρουν αυτή τη βαθιά ανάσα. Μπορούμε απλώς να το μοντελοποιήσουμε», αναφέρει η McCoy.
Μην απαντάτε στον θυμό με περισσότερο θυμό
Όσο απογοητευτικό κι αν είναι να βλέπεις το γλυκό νήπιό σου να εκρήγνυται ξαφνικά από θυμό, η McCoy τονίζει ότι πρέπει να θυμάσαι ότι είναι πολύ μικρό για να ρυθμίσει τα μεγάλα συναισθήματά του.
Οι φωνές στα παιδιά μπορεί να έχουν μόνιμες αρνητικές επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση και τη συναισθηματική τους ανάπτυξη. Ακόμα κι αν η ενόχλησή σας δεν εκφράζεται λεκτικά, το παιδί σας μπορεί να αισθανθεί τον θυμό σας, κάτι που μπορεί να κλιμακώσει την κατάσταση.
Το να κάνετε ένα βήμα πίσω και να συζητήσετε τα δικά σας συναισθήματα απογοήτευσης με τα παιδιά σας μπορεί να σας βοηθήσει.
«Αυτό εξαρτάται από τα μηνύματα που στέλνουμε [και] το πώς διαμορφώνουμε τον θυμό μας», εξηγεί ο McCoy. «Απλώς φωνάζουμε και [μετά] προσποιούμαστε ότι δεν συνέβη τίποτα; Ή λέμε: “Ξέρεις τι, νιώθω απογοητευμένος, αναλαμβάνω την ευθύνη, ζητώ συγγνώμη και έτσι θα αλλάξω [και] θα αντιμετωπίσω αυτά τα συναισθήματα. Και θα γίνω παράδειγμα και για σένα”».
