Γιατί πρέπει να έχουμε διακοπές για να γίνομαι η ήρεμη μαμά που θέλω κάθε μέρα να είμαι

Ως γονείς, βρισκόμαστε συχνά στη δίνη των καθημερινών ευθυνών – ξυπνάμε νωρίς, ετοιμάζουμε μεσημεριανά γεύματα, κάνουμε διάφορες ταχυδακτυλουργίες με τα σχολικά προγράμματα και κάνουμε δουλειές. Αν και αυτές οι εργασίες αποτελούν μέρος της ζωής μας, το συναισθηματικό κόστος των συνεχών απαιτήσεων μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε με ένα συνεχόμενο αίσθημα κόπωσης και με την ψυχική μας ηρεμία να φτάνει στα όρια. «Μπορώ να το κάνω αυτό», λέμε στον εαυτό μας καθώς αναλαμβάνουμε άλλη μια υποχρέωση στην ήδη επιβαρυμένη ατζέντα μας – ελπίζοντας ότι κάπου θα βρούμε την ενέργεια να βγάλουμε την ημέρα. Τι γίνεται όμως όταν συνειδητοποιείς ότι τρέχεις με άδεια μπαταρία;

Πρόσφατα βρέθηκα σε έναν ακόμη κύκλο απογοήτευσης. Οι εντάσεις ήταν υψηλές και μια αίσθηση εκνευρισμού κρυβόταν ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Ένιωθα ότι ήμουν διαρκώς σε κίνηση, αλλά δεν προχωρούσα – το ξέρετε αυτό το συναίσθημα. Τα παιδιά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να περιηγηθούν στο δικό τους τρενάκι των συναισθημάτων τους, αλλά η υπομονή μου είχε εξαντληθεί. Άρχισα να καταλαβαίνω την πραγματικότητα: για να γίνω η ήρεμη μαμά που φιλοδοξούσα να γίνω, έπρεπε να δώσω προτεραιότητα στη δική μου ευημερία — και αυτό, φίλοι μου, σήμαινε ότι χρειαζόμουν διακοπές.

Καθώς οι διακοπές του Πάσχα πλησιάζουν στο τέλος τους, σκέφτομαι τη χαρά και το χάος που τύλιξε τις τελευταίες εβδομάδες. Οι ζωηρές διακοσμήσεις, το γέλιο που σκορπούν τα παιδιά κατά τη διάρκεια του κυνηγιού αυγών και η αγάπη που αποτυπώνεται στα οικογενειακά δείπνα μου θυμίζουν γιατί αυτές οι στιγμές είναι τόσο πολύτιμες. Ωστόσο, καθώς αποχαιρετώ τη μαγεία των γιορτών, δεν μπορώ να διώξω το αίσθημα δυσαρέσκειας που επιμένει: γιατί χρειάζονται οι διακοπές για να νιώσω σαν την ήρεμη μαμά που φιλοδοξώ να είμαι κάθε μέρα;

Τις ημέρες πριν από το Πάσχα, άρχισα να προετοιμάζομαι με τη γνωστή θέρμη, να ψήνω, να στολίζω και να σχεδιάζω τις τέλειες γιορτές. Μέσα σε όλα αυτά, παρατήρησα κάτι αξιοσημείωτο: ήμουν πιο υπομονετική, πιο παρούσα και πιο αφοσιωμένη με τα παιδιά μου κατά τη διάρκεια των διακοπών από ό,τι συχνά στις καθημερινές μας ρουτίνες. Η αίσθηση του σκοπού με κυρίευσε καθώς αφιέρωνα χρόνο από το τρόμο της εγκατάλειψης του σχολείου και των δραστηριοτήτων μετά το σχολείο. Αυτή η συνειδητοποίηση πυροδότησε μια σκέψη: αν μπορώ να νιώθω έτσι κατά τη διάρκεια των διακοπών, γιατί δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την ηρεμία κάθε μέρα του χρόνου;

Καθώς συλλογιζόμουν αυτό το δίλημμα, κατέστη σαφές ότι η ξέφρενη φύση της καθημερινότητας συχνά με τυφλώνει στις απλές χαρές της ανατροφής των παιδιών. Οι απαιτήσεις της ρουτίνας μας φάνηκαν να επισκιάζουν τη σύνδεση που ένιωσα το Πάσχα, μετατρέποντάς με σε μια βιαστική εκδοχή του εαυτού μου. Η σύγκρουση μεταξύ αυτού που ήθελα να γίνω ως μητέρα και του καθημερινού χάους ήταν απτή. Συνειδητοποίησα ότι το διάλειμμα από τον συνηθισμένο μας κανόνα μου επέτρεψε να αναπνεύσω και να επανασυνδεθώ με την οικογένειά μου με έναν τρόπο που συχνά είναι αδύνατο στην καθημερινότητά μου.

Εάν και εσείς έχετε νιώσει την έντονη αντίθεση ανάμεσα στη χαρά των γιορτών και την καθημερινή κούραση, να ξέρετε ότι δεν είστε μόνες. Ακολουθούν μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να καλλιεργήσουν την ηρεμία που ένιωσα (και νιώσατε) κατά τη διάρκεια του Πάσχα όλο τον υπόλοιπο χρόνο:

Προγραμματίστε τακτικά τον χρόνο «Εγώ»: Ακριβώς όπως αφιέρωσα χρόνο στην προετοιμασία για τις διακοπές, πρέπει να χαράξω στιγμές μόνο για μένα σε πιο συνεπή βάση. Αφιερώστε τον κανονικό χρόνο «εγώ» – είτε είναι ένα εβδομαδιαίο μάθημα γιόγκα, ένα ήσυχο βράδυ για διάβασμα ή ακόμα και μια σύντομη βόλτα έξω. Η προτεραιότητα της αυτοφροντίδας είναι απαραίτητη για να νιώθουμε συγκεντρωμένοι και ήρεμοι.

Mindful Moments: Κατά τη διάρκεια του πολυάσχολου προγραμματισμού των διακοπών, έπιασα τον εαυτό μου να εκτιμά τις απλές στιγμές. Η συνέχιση αυτής της πρακτικής στην καθημερινή ζωή μπορεί να βοηθήσει – το να αφιερώσετε λίγες στιγμές για να είστε παρούσες, να αναπνεύσετε βαθιά ή ακόμα και να εκφράσετε ευγνωμοσύνη μπορεί να αλλάξει σημαντικά τη νοοτροπία σας.

Θέστε ρεαλιστικές προσδοκίες: Ακριβώς όπως μείωσα την υπερβολική δέσμευση κατά τις προετοιμασίες του Πάσχα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσω ότι δεν χρειάζεται να λέω ναι σε όλα. Το να στοχάζομαι σε ό,τι πραγματικά έχει σημασία, μου επιτρέπει να διατηρήσω την εστίασή μου στην ευημερία της οικογένειάς μας χωρίς να αδυνατίσω πολύ.

Καθημερινά οικογενειακά τελετουργικά: Δημιουργήστε μικρές, καθημερινές τελετουργίες που επιτρέπουν τη σύνδεση. Είτε πρόκειται για μια κοινή ρουτίνα πρωινού είτε για οικογενειακό παιχνίδι, αυτές οι στιγμές μπορούν να διαλύσουν τη μονοτονία της εβδομάδας και να μας υπενθυμίσουν την αγάπη μας ο ένας για τον άλλον, παρόμοια με τα αγαπημένα τελετουργικά που χτίσαμε κατά τη διάρκεια των διακοπών.

Στηριχτείτε στην κοινότητά σας: Ακριβώς όπως η οικογένεια που συγκεντρώθηκε για τους εορτασμούς του Πάσχα, το να έχουμε ένα δίκτυο υποστήριξης στην καθημερινή μας ζωή μπορεί να σηκώσει κάποιο βάρος από τους ώμους μας. Απευθυνθείτε σε φίλους και συναδέλφους γονείς για κοινές εμπειρίες ή περιστασιακές ημερομηνίες παιχνιδιού για να ενισχύσετε την κοινότητα και τη σύνδεση.

Κοιτάξτε μπροστά: Αντί να περιμένετε τις διακοπές για να σας φέρουν μια αίσθηση ηρεμίας, προγραμματίστε σύντομα διαλείμματα ή εξόδους, ώστε να υπάρχει πάντα κάτι να περιμένετε. Μια ημερήσια εκδρομή ή μια επίσκεψη στο πάρκο μπορεί να αναζωογονήσει όλη την οικογένεια, φέρνοντας μια γεύση από αυτόν τον ενθουσιασμό των διακοπών στην κανονική ζωή.

Καθώς αποχαιρετώ τις πασχαλινές απολαύσεις, εντυπωσιάζομαι από τη σημασία του να μεταφέρω αυτή τη ζεστασιά των γιορτών στην καθημερινή μου ρουτίνα. Αυτή η εμπειρία τόνισε την αποσύνδεση μεταξύ του τρόπου με τον οποίο αισθάνομαι κατά τη διάρκεια των εορταστικών στιγμών και της συχνά χαοτικής φύσης της καθημερινής ζωής.

Να, λοιπόν, η συναισθηματική μου αποτύπωση: Δεν χρειάζεται να είναι μόνο κατά τη διάρκεια των διακοπών που βρίσκουμε γαλήνη και χαρά στην ανατροφή των παιδιών. Είναι απαραίτητο να φέρουμε λίγο από αυτό το πνεύμα των γιορτών στην κανονική μας ζωή. Δίνοντας προτεραιότητα στη φροντίδα του εαυτού μας, αγκαλιάζοντας στιγμές με επίγνωση και δημιουργώντας συνδέσεις, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και αγάπης κάθε μέρα.

Ανεξάρτητα από το πόσο ταραχώδης είναι η ζωή, υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι η ήρεμη μαμά που θέλω να είμαι δεν είναι απλώς μια φευγαλέα εμπειρία διακοπών – μπορεί επίσης να είναι μέρος της καθημερινής μου ύπαρξης. Είναι ένα ταξίδι και είμαι ευγνώμων για τα μαθήματα που πήρα κατά τη διάρκεια αυτού του Πάσχα, αλλά και είμαι αποφασισμένη να μεταφέρω αυτό το πνεύμα σε κάθε μέρα του χρόνου.