Πώς επηρεάζεται η ανάπτυξη των βρεφών μετά από την έκθεσή τους σε διαβήτη κύησης
Τα βρέφη που εκτίθενται σε διαβήτη κύησης στη μήτρα μπορεί να μην έχουν τόσο βαριές προκλήσεις όπως πίστευαν παλαιότερα
Μια νέα μελέτη με επικεφαλής ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν και την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ αποκαλύπτει εκπληκτικά ευρήματα σχετικά με το πώς μεγαλώνουν τα μωρά που εκτίθενται σε σακχαρώδη διαβήτη κύησης (ΣΔΚ) κατά το πρώτο έτος της ζωής τους.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο American Journal of Clinical Nutrition, αμφισβητεί τις τρέχουσες απόψεις σχετικά με τον κίνδυνο παχυσαρκίας, δείχνοντας πιο αργή αύξηση λίπους σε αυτά τα βρέφη σε σύγκριση με άλλα στον πρώτο χρόνο τους. Αυτό υποδηλώνει ότι η πρώιμη ανάπτυξη των μωρών μπορεί να προσαρμοστεί και να αυτοδιορθωθεί περισσότερο από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως και θα μπορούσε να σημαίνει ότι τα βρέφη που εκτίθενται στο ΣΔΚ δεν έχουν απαραίτητα προδιάθεση για παχυσαρκία, αλλά αντίθετα μπορεί να επωφεληθούν από πρόσθετη παρακολούθηση για την υποστήριξη της υγιούς ανάπτυξης.
«Συχνά πιστεύουμε ότι τα μωρά που εκτίθενται σε διαβήτη κύησης διατρέχουν αυτόματα υψηλότερο κίνδυνο για παιδική παχυσαρκία, αλλά τα ευρήματά μας δείχνουν μια πιο περίπλοκη εικόνα», δήλωσε η Ελίζαμπεθ Γουάιντεν, αντίστοιχη συγγραφέας και επίκουρη καθηγήτρια Διατροφικών Επιστημών στο UT Austin. «Ενώ αυτά τα βρέφη γεννιούνται με περισσότερο σωματικό λίπος, πολλά φαίνεται να ισορροπούν φυσικά με την πάροδο του χρόνου».
Τα μωρά που γεννήθηκαν από μητέρες με ΣΔΚ είχαν υψηλότερα επίπεδα σωματικού λίπους κατά τη γέννηση, αλλά αυτά τα βρέφη εμφάνισαν πιο αργή αύξηση λίπους κατά το πρώτο έτος της ζωής τους, υποδηλώνοντας μια ευελιξία στα μοτίβα ανάπτυξης πρώιμης ζωής που μπορεί να είχαν χάσει προηγούμενες μελέτες.
Ο ΣΔΚ εμφανίζεται στο 8,3% περίπου των κυήσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Οι μητέρες με ΣΔΚ αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών εγκυμοσύνης και υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 αργότερα στη ζωή τους. Τα βρέφη που εκτίθενται σε διαβήτη τύπου 2 γεννιούνται συνήθως με βάρος γέννησης υψηλότερο από το μέσο όρο, υψηλότερο ποσοστό λιπώδους ιστού και υψηλότερους δείκτες μάζας σώματος. Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκίας αργότερα στη ζωή για βρέφη που εκτίθενται σε ΣΔΚ στη μήτρα.
Η μελέτη παρακολούθησε 198 βρέφη, τα μισά από τα οποία εκτέθηκαν σε ΣΔΚ στη μήτρα. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μεταξύ 1996 και 2006, με την πλειονότητα να στρατολογείται πριν ο ΣΔΚ τυπικά αντιμετωπιστεί με φάρμακα όπως η μετφορμίνη ή η ινσουλίνη για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
«Αυτά τα δεδομένα είναι συνεπή από το Δίκτυο Μονάδων Μητρικής Εμβρυϊκής Ιατρικής για τη θεραπεία του ήπιου ΣΔΚ στην εγκυμοσύνη, δείχνοντας ότι δεν υπήρξε μείωση της παιδικής παχυσαρκίας ή μεταβολικής δυσρύθμισης μεταξύ των ηλικιών 5 έως 10 σε απογόνους μητέρων με ΣΔΚ που έλαβαν θεραπεία σε σύγκριση με τους ελέγχους», είπε. Patrick Catalano, καθηγητής αναπαραγωγικής ενδοκρινολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ που ηγήθηκε της συλλογής δεδομένων.
Οι ερευνητές μέτρησαν το βάρος, το μήκος και το σωματικό λίπος κάθε μωρού κατά τη γέννηση και στη συνέχεια αρκετές φορές κατά τους πρώτους 12 μήνες της ζωής τους. Χρησιμοποιώντας προηγμένες στατιστικές τεχνικές, η ερευνητική ομάδα χαρτογράφησε το μοτίβο ανάπτυξης κάθε βρέφους, αποκαλύπτοντας τρεις διαφορετικές τροχιές ανάπτυξης.
Παραδόξως, τα βρέφη που εκτέθηκαν σε ΣΔΚ είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πιο αργή αύξηση σωματικού λίπους, αλλά ισοδύναμη αύξηση άλιπης μάζας σώματος σε σύγκριση με βρέφη γυναικών χωρίς ΣΔΚ, μια τάση που ονομάζεται ανάπτυξη catch-down, η οποία εμφανίζεται συνήθως σε βαρύτερα μωρά που αργότερα ευθυγραμμίζονται με τυπικά πρότυπα ανάπτυξης», εξήγησε η Widen.
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι τα μωρά που εκτέθηκαν σε ΣΔΚ ήταν σημαντικά πιο πιθανό να δουν αργή ανάπτυξη της λιπώδους μάζας και του ποσοστού σωματικού λίπους και πιο πιθανό να είναι στην ομάδα με την πιο αργή ανάπτυξη του ΔΜΣ ή ακόμη και με μειωμένο ΔΜΣ.
«Προηγούμενες μελέτες δεν εξέτασαν πραγματικά αυτό το κρίσιμο πρώτο έτος της ζωής με το είδος των ευαίσθητων μετρήσεων σωματικού λίπους που μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε», δήλωσε η Rachel Rickman, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και πρώην διδακτορική φοιτήτρια της Widen. «Τα δεδομένα εδώ είναι πραγματικά αρκετά εντυπωσιακά και εγείρουν πολλά ερωτήματα».
