«Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι πώς να παραμείνει κανείς καλλιτέχνης αφού μεγαλώσει» Pablo Picasso
Συστήνουμε σtα παιδιά έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες, που γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1881
Το να δεις έναν αυθεντικό του πίνακα από κοντά αποτελεί πρόκληση ενώ για κάποιους το να αποκτήσουν ένα αυθεντικό έργο του αποτελεί όνειρο ζωής. Ένας από τους σημαντικότερους και πιο γνωστούς καλλιτέχνες στον κόσμο παραμένει διαχρονικός και επίκαιρος μέχρι σήμερα και ως προς το καλλιτεχνικό του έργο αλλά και ως προς τις ιδέες του. Ο Πάμπλο Ρουίθ ι Πικάσο, περισσότερο γνωστός ως Πάμπλο Πικάσο, (ισπανικά: Pablo Ruiz y Picasso) γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1881 και πέθανε στις 8 Απριλίου 1973 και ήταν Ισπανός ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, ποιητής, σκηνογράφος και δραματουργός.
Είναι ένας από τους κυριότερους Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ού αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Υπήρξε υποστηρικτής του Κομμουνισμού, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, από το 1944 ήταν ενταγμένος στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και ήταν αντιφρανκικός.
Λόγω της ποικιλομορφίας αλλά και της χρονικής έκτασης που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο, χωρίζεται συνήθως σε διαφορετικές περιόδους. Ο κυριότερες από αυτές είναι:
Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904): οι πίνακες του Πικάσο, αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες. Η μπλε περίοδος περιλαμβάνει πίνακες που ολοκληρώθηκαν κυρίως στο Παρίσι αλλά είναι περισσότερο επηρεασμένοι από την ισπανική ζωγραφική.
Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-1907): Στους πίνακες αυτής της περιόδου, κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο λυρικοί και εύθυμοι. Θεωρείται η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο επηρεάστηκε περισσότερο από τη γαλλική ζωγραφική.
Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912): είναι η τεχνοτροπία που ανέπτυξε ο ίδιος ο Πικάσο μαζί με τον Μπρακ και ένας από τους δύο βασικούς τομείς του ρεύματος του κυβισμού.
Συνθετικός κυβισμός (1912-1915): η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο και ο Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική οπτική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολλάζ.
Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, την ενασχόλησή του με τη γλυπτική (από τα τέλη της δεκαετίας του ’20) καθώς και το έργο που πραγματοποίησε μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Αν και ο Πικάσο ήταν πρώτα απ’ όλα ζωγράφος (στην πραγματικότητα θεωρούσε ότι ένας καλλιτέχνης οφείλει να ζωγραφίζει για να μπορεί να θεωρηθεί αληθινός καλλιτέχνης), εργάστηκε επίσης με μικρά κεραμικά και χάλκινα γλυπτά, ενώ έγραψε ακόμη και ποιήματα. Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν και ως ποιητής λέγοντας “Je suis aussi un poète”, δηλαδή “είμαι κι εγώ ένας ποιητής”. Θεωρείται πως μέσα από τα ποιήματά του, ο Πικάσο εξέφρασε πιο έντονα τη σχέση του με τον υπερρεαλισμό. Ξεκίνησε τη συγγραφή τους το 1934 και συλλογές αυτών δημοσιεύτηκαν αργότερα στα περιοδικά Cahiers d’ Art (Τετράδια τέχνης) και La Caceta de Arte.
Το διασημότερο ίσως έργο του Πικάσο είναι η Γκερνίκα (ή Γκερνίκα, με λατινική απόδοση στα ελληνικά), η απεικόνιση του Γερμανικού βομβαρδισμού της πόλης της Ισπανίας Γκερνίκα.
Με αφορμή την επέτειο της γέννησής του, θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές του φράσεις:
«Μου πήρε τέσσερα χρόνια για να μάθω να ζωγραφίζω όπως ο Ραφαήλ, αλλά μια ζωή για να ζωγραφίζω σαν παιδί».
«Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι πώς να παραμείνει κανείς καλλιτέχνης αφού μεγαλώσει».
«Η δράση είναι το βασικό κλειδί για κάθε επιτυχία».
«Τα χρώματα, όπως τα χαρακτηριστικά, ακολουθούν τις αλλαγές των συναισθημάτων».
«Μερικοί ζωγράφοι μετατρέπουν τον ήλιο σε ένα κίτρινο σημείο, άλλοι μετατρέπουν ένα κίτρινο σημείο στον ήλιο».
«Ό,τι μπορείς να φανταστείς είναι αληθινό».
«Ο σκοπός της τέχνης είναι να ξεπλένει τη σκόνη της καθημερινής ζωής από τις ψυχές μας».
«Πάντα κάνω αυτό που δεν μπορώ να κάνω, για να μάθω πώς να το κάνω».
«Θα ήθελα να ζήσω ως φτωχός άνθρωπος με πολλά χρήματα».
«Χρειάζεται πολύς χρόνος για να γίνουμε νέοι».
«Ο επικεφαλής εχθρός της δημιουργικότητας είναι “καλή” αίσθηση».
«Κάθε πράξη δημιουργίας είναι πρώτα μια πράξη καταστροφής».
«Αφήστε μόνο μέχρι αύριο ό,τι είστε πρόθυμοι να πεθάνετε χωρίς να το έχετε κάνει».
«Ο κόσμος σήμερα δεν έχει νόημα, οπότε γιατί πρέπει να ζωγραφίσω εικόνες που να βγάζουν νόημα;»
«Η ζωγραφική είναι ένας άλλος τρόπος να κρατάς ένα ημερολόγιο».
«Το γλυπτό είναι το καλύτερο σχόλιο που μπορεί να κάνει ένας ζωγράφος στη ζωγραφική».
«Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη πηγή ανανέωσης στη ζωή».
«Η τέχνη είναι το ψέμα που μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια».
«Ο Θεός στην πραγματικότητα είναι άλλος ένας καλλιτέχνης. Εφηύρε την καμηλοπάρδαλη, τον ελέφαντας και τη γάτα. Δεν έχει ένα μοναδικό στυλ, απλώς τολμά να δοκιμάζει άλλα πράγματα».
«Ποτέ μην επιτρέπετε τη διχοτόμηση να κυβερνήσει τη ζωή σας, μια διχοτόμηση στην οποία να μισείτε τι κάνετε για να ζήσετε, μπορείτε να έχετε ευχαρίστηση στον ελεύθερο χρόνο σας. Ψάξτε για μια κατάσταση στην οποία η δουλειά σας θα σας δώσει τόσο μεγάλη ευτυχία όσο ο ελεύθερος χρόνος σας».
«Η επιτυχία είναι επικίνδυνη. Κάποιος αρχίζει να αντιγράφει τον εαυτό του και το να αντιγράφει τον εαυτό του είναι πιο επικίνδυνο από το να αντιγράφει τους άλλους. Οδηγεί σε στειρότητα δημιουργικότητας».
