Πέντε απλά δεδομένα για τις εκρήξεις των νηπίων που θα ήθελα να γνωρίζω πριν γίνω μητέρα
Ποτέ δεν είναι αργά ωστόσο να δούμε ως δημιουργική ευκαιρία για πιο αποτελεσματική επαφή με το παιδί μας
Η απόφασή μας να γίνουμε γονείς συχνά συμβαδίζει με όλες τις ωραίες εικόνες ή και αναμνήσεις που έχουμε φτιάξει για την παιδική ηλικία – αλλά μερικές φορές η πραγματικότητα διαφέρει κατά πολύ από το πώς τα έχουμε στο κεφάλι μας. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν ότι τα δικά τους παιδιά δεν θα καταφύγουν ποτέ σε εκείνες τις εφιαλτικές εκρήξεις με τα κλάματα, το κοπάνημα στο πάτωμα και τις φωνές, που βλέπουμε να συμβαίνουν σε παιδικά πάρτι και καταστήματα με παιχνίδια. Μέχρι που η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
Τα νήπια είναι γενετικά προγραμματισμένα να ξεσπούν συναισθηματικά και όσο νωρίτερα το αποδεχτούμε και προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε, τόσο ευκολότερη θα γίνει η ζωή για όλη την οικογένεια. Ακολουθούν λοιπόν πέντε πράγματα που θα ήθελα να γνώριζα νωρίτερα για να είμαι καλύτερα προετοιμασμένη για την καθημερινότητα με ένα νήπιο.
-Ο αστάθμητος παράγοντας «νήπιο» μπορεί να καταστρέψει τα πιο φιλόδοξα σχέδια. Και εκεί που έχουμε προγραμματίσει μία ημέρα έτσι ώστε να συνδυάσουμε δουλειές του σπιτιού, ψώνια και βόλτα στην παιδική χαρά, έρχεται ένα μαινόμενο νήπιο να καταστρέψει τα σχέδιά μας, με αποτέλεσμα να βρεθούμε με κλάματα και φωνές όχι στην παιδική χαρά αλλά κατευθείαν στο σπίτι. Αυτή την περίοδο της ζωής μας, επομένως, καλούμαστε να είμαστε πιο ευέλικτοι από ποτέ.
-Με τον καιρό τελειοποιούμε την τέχνη της αντιμετώπισης μιας νηπιακής έκρηξης. Ενώ στην αρχή αυτά τα ξεσπάσματα μας καταλαμβάνουν εξαπίνης, σταδιακά βρίσκουμε δικλείδες ασφαλείας για να τα ελέγξουμε, σε κάποιο βαθμό, ή ακόμα και να τα προλάβουμε. Για παράδειγμα, μόλις διαπιστώσουμε ότι τα νεύρα του νηπίου μας αρχίζουν να κλιμακώνονται, αποφασίζουμε εγκαίρως να φύγουμε από το κατάστημα και να καταφύγουμε σε ένα πάρκο όπου θα το ηρεμήσουμε δίνοντάς του το αγαπημένο του παιχνιδάκι ή μια λιχουδιά. Με αυτό τον τρόπο ίσως ενισχύουμε άθελά μας μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, αλλά μπροστά στην απειλή μιας νηπιακής έκρηξης επιλέγουμε τη λιγότερο χειρότερη λύση.
-Δεν υπάρχει ένας τρόπος αντιμετώπισης για όλα τα ξεσπάσματα. Κανένας γονιός και κανένας ειδικός δεν θα ισχυριστεί ότι ανακάλυψε μια λύση πανάκεια, αν και έτσι θα έκανε ευτυχισμένους εκατομμύρια γονείς ανά τον κόσμο. Απλά, με τον καιρό ο καθένας μας ανακαλύπτει λύσεις που ταιριάζουν στο δικό του παιδί και σε συγκεκριμένες περιστάσεις.
-Δεν πειράζει αν την ώρα της κρίσης δώσουμε στο παιδί μας λίγο χώρο και χρόνο. Κάποιες φορές μπορεί να προσπαθήσουμε να το πλησιάσουμε και να το αγκαλιάσουμε την ώρα του ξεσπάσματος, αλλά το νήπιό μας να συμπεριφέρεται σαν να έχει ορθώσει ένα τείχος γύρω του για να υπερασπιστεί έναν κόσμο φτιαγμένο μόνο από θυμό. Τότε, δεν πειράζει να του δώσουμε λίγο χρόνο (όχι παραπάνω από ένα δύο λεπτά) και λίγο χώρο μέχρι να καταλαγιάσουν τα συναισθήματά του και να είναι έτοιμο να κρυφτεί στην αγκαλιά μας αναζητώντας ασφάλεια και υποστήριξη.
-Όσα ξεσπάσματα του παιδιού μας κι αν ζήσουμε, δεν σταματάμε ποτέ να νιώθουμε άσχημα. Κάθε φορά επιστρέφουν δυσάρεστα συναισθήματα όπως η απόγνωση, ο θυμός, οι ενοχές, αλλά και η αμηχανία αν η έκρηξη συμβαίνει σε δημόσιο χώρο. Και δεν σταματάμε ποτέ να νιώθουμε θλίψη για το 2χρονο ή 3χρονο παιδάκι μας που παγιδεύεται σε δυνατά συναισθήματα τα οποία δεν είναι ακόμα σε θέση να διατυπώσει με σαφήνεια ή να διοχετεύσει προς γόνιμες κατευθύνσεις.
Ίσως αν καταφέρετε να έχετε στο μυαλό σας αυτά τα 5 διαφωτιστικά στοιχεία, να μπορέσετε να τα διαχειριστείτε πιο αποτελεσματικά, να τα κατανοήσετε καλύτερα και να τα ξεπεράσετε -εσείς και το παιδί- πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ηρεμία.
