Ονειρευόμαστε έναν κόσμο χωρίς άλλα αθώα παιδικά θύματα
4 Ιουνίου: Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών
Τα παιδιά έτσι κι αλλιώς είναι το σύμβολο της αθωότητας. Έρχονται στον κόσμο λευκές σελίδες κι έχουν ανάγκη την αγάπη, τον σεβασμό και την ικανοποίηση των βασικών αναγκών τους, βιοτικών και όχι μόνο. Συμβολίζουν την ελπίδα για το αύριο, συμβολίζουν το μέλλον. Υποχρέωση όλων μας, κι όχι μόνο των γονιών τους, είναι να μεγαλώσουμε τα παιδιά σε έναν κόσμο όσο γίνεται καλύτερο και όσο το δυνατόν πιο δίκαιο. Έναν κόσμο χωρίς φυλετικές, πολιτικές, θρησκευτικές ή άλλες διακρίσεις. Αλλά ακόμα κι όταν δεν μπορούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά σε έναν ειρηνικό κόσμο, οφείλουμε να τους προσφέρουμε την ασφάλεια. Να μπορούν να παίζουν ελεύθερα, να μπορούν να πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς να κινδυνεύουν, να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Να μπορούν να ζουν, να μεγαλώνουν, να ονειρεύονται.
«Τα παιδιά χρειάζονται ειρήνη και προστασία ανά πάσα στιγμή. Οι κανόνες του πολέμου απαγορεύουν την παράνομη στόχευση πολιτών, τις επιθέσεις σε σχολεία ή νοσοκομεία, τη χρήση, την πρόσληψη και την παράνομη κράτηση παιδιών και την άρνηση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Οι κανόνες πρέπει να γίνονται σεβαστοί και όσοι τις παραβιάζουν πρέπει να υποβάλλονται σε κυρώσεις. Εδώ και τώρα πρέπει να σταματήσουν οι επιθέσεις στα παιδιά». Δηλώνει εκ μέρους της Unicef, η Διευθύντρια της οργάνωσης Henrietta H. Fore
Είναι λυπηρό το γεγονός, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ξεσπούν οι ένοπλες συγκρούσεις, ότι τα πιο ευάλωτα μέλη των κοινωνιών, δηλαδή τα παιδιά είναι και αυτά που πλήττονται περισσότερο από τις συνέπειες του πολέμου. Οι έξι πιο συνηθισμένες παραβιάσεις είναι η στρατολόγηση και η χρήση παιδιών σε πόλεμο, η δολοφονία, η σεξουαλική βία, οι απαγωγές, οι επιθέσεις σε σχολεία και νοσοκομεία και η άρνηση της πρόσβασης ανθρωπιστικής βοήθειας.
Στις 19 Αυγούστου του 1982, τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν να τιμάται η 4η Ιουνίου κάθε έτους ως Διεθνής Ημέρα Αθώων Παιδιών Θύματα Επιθέσεως.
Η ασφάλεια των παιδιών πρέπει να είναι ιερό καθήκον κάθε νομοταγούς χώρας, ακόμα και σε εμφύλιες ή εμπόλεμες συνθήκες. Κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων, τα παιδιά πρέπει να σταματήσουν να είναι ανάμεσα στα θύματα. Αυτό που θα έπρεπε να ξεχωρίζει τους ανθρώπους πάνω απ’ όλα θα πρέπει να είναι ο σεβασμός στη ζωή. Είτε μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε καιρό ειρήνης είτε ζούμε σε περιοχές που βασανίζονται από πολέμους και συγκρούσεις, μέλημά μας ως γονείς είναι να ελαχιστοποιήσουμε την έκθεση των παιδιών σε κάθε κίνδυνο – όχι μόνο σωματικής αλλά και ψυχικής βίας.
Τα παιδιά όλου του κόσμου, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, με όποιο χρώμα ή φύλο κι αν γεννιούνται, ήταν, είναι και θα είναι πάντα αθώα – ας φροντίσουμε να τους προσφέρουμε ένα ασφαλές μέλλον και να μην τους στερήσουμε μια αθώα παιδική ηλικία.
